قصور پزشکان درحوزه پوست و زیبایی چقدر است؟
سيناپرس/اين روزها، با نگاهي به پهنه تبليغات چاپي و الکترونيکي، ميتوان در هر گوشه و کناري صحبت از انواع خدمات پزشکي پوست و مو را مشاهده کرد. اما آيا سپردن بدن به دست هر پزشکي درست است؟ محققان با ارائه گزارشي از شکايات در اين خصوص، به سؤال فوق پاسخ دادهاند.
شکايات بيماران از پزشکان و قصور پزشکي يکـي از مسائل جدي و چالشبرانگيز در حرفه پزشکي اسـت. با اين حال تحقيقات پيشين نشان داده اند که اکثريت قريب بهاتفاق بيماراني که به علت سهلانگاري در معرض آسيبهاي پزشکي قرار دارند، شـکايت نميکنند.
ازطـرف ديگـر گاهي شاهد موارد سوءاستفاده از پرونده پزشـکي بـه دلايل مختلف هستيم که اطلاعات مربوط به اين موارد کم است. گزارشهاي بينالمللي دربـاره فراوانــي شکايت از پزشکان در کشورهاي مختلف نشان ميدهد که باوجود پيشرفتهاي قابـل ملاحظـه علمـي و حضور تکنولوژي نوين در عرصه خدمات تشخيصي و درماني، ميزان شکايتها رونـد رو بـه افـزايش د اشـته است.
بنا بر توضيح متخصصان، مطالعات نشان دادهاند از هر 25 بيمار بـستري در بيمارستان يک نفر ممکن است بـر اثـر يـک قـصور پزشکي آسيب ببيند و در سطح جهاني هر سال بر اثر چنين اشـتباهاتي بين 50 تا 100 هزار بيمار بستري از بين ميروند.
شکايت بهعنوان يک عامل هزينهبر و تنشزا ميتواند بـر عملکـرد و کيفيت ارائه خدمات از جانب پزشکان تأثير بگذارد. لذا توجه به آن حائز اهميت است. چراکه امروزه قصور پزشـکي، بهعنوان يکـي از مـشکلات اساسي در سـلامت عمـومي مطـرح اسـت و منجـر بـه آسيب بيمار و افزايش هزينههاي بهداشـتي ميشود.
در همين زمينه، تيمي پژوهشي از محققان دانشگاه شاهد تهران، اقدام به انجام مطالعه اي کردهاند که در آن، پروندههاي شکايات پوست و زيبايي در نظام پزشکي استان تهران مورد بررسي واقع شده است.
در اين مطالعه توصيفي تحليلي و گذشتهنگر، تمام پروندههاي شکايت از قصور پزشکي در زمينه پوست در نظام پزشکي استان تهران از سال 1393 لغايت 1398 مورد بررسي قرار گرفته و پس از گردآوري اطلاعات، دادههاي آنها با استفاده از روشهاي آماري و به کمک کامپيوتر تجزيهوتحليل شدهاند.
يافتههاي اين پژوهش نشان ميدهند که از کل پروندههاي مورد بررسي، حدود شش درصد مربوط به پوست و زيبايي بوده و بيشتر شاکيان، زن و مجرد بودهاند.
به گفته اطهر معين، محقق گروه پوست دانشگاه شاهد تهران و همکارانش، «بنا بر اين يافتهها، پزشکان متشاکي اکثراً مرد و پزشک عمومي بودهاند. بيشترين نوع مرکز درماني نيز مراکز خصوصي بودند».
آنها ميافزايند: «بيشترين شکايت مربوط به عوارض درمان بوده که در اين ميان، عوارض تزريق بوتاکس يا چربي در رتبه اول و سپس عوارض ليزر در رده بعدي بوده است».
همچنين بر اساس اين نتايج، بيشترين نوع قصور، مربوط به «بياحتياطي» و بيشترين درصد حکمها نيز، توبيخ کتبي و درج در پرونده بوده که حدود 42 درصد از رأيها را شامل ميشده است.
معين و همکارانش در اين رابطه اظهار ميدارند: «اين نتايج نشان از آن دارد که پزشکان لازم است از اعمالي که آگاهي و تبحر کافي در آن ندارند و همچنين دخالت در رشتههاي غيرمربوط و کارهاي غيرعلمي اجتناب نمايند».
به اعتقاد آنها، «کاهش روابـط مـالي و تأکيـد بر تعامل مناسب پزشک با بيمار، رعايت تعهد حرفه اي، انتخاب صـحيح بيمـار، تکميـل پرونـده بيمـار، اخـذ رضايتنامه درکنار افـزايش نظـارت بـر مراکـز خـصوصي ميتواند در پيشگيري از شکايات، کمک موثري نمايد».
گفتني است اين يافتههاي جالب توجه که نقش قابل توجهي در آگاه سازي عموم خواهند داشت را فصلنامه «پوست و زيبايي» متعلق به مرکز آموزش و پژوهش بيماريهاي پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکي تهران منتشر نموده است.