آیا مجیدی لیگ را فدای جام حذفی و آسیا می‌کند؟ 

ورزش 3/ تغييرات مداوم چيدمان و نفرات تيم فوتبال استقلال در هفته هاي اخير، ابهاماتي را براي هواداران اين تيم ايجاد کرده است.
قبل از اينکه شوت شگفت‌انگيز و کم نظير محمد ميري از فاصله 40 متري، سيدحسين حسيني و ميليون‌ها تماشاگر تلويزيوني بازي را غافلگير کند، استقلال در 40 دقيقه اول مقابل نساجي، يکي از بهترين استقلال‌هاي بعد از وقفه کرونايي بود. اما هرچه به دقايق پاياني نزديک شديم، استقلال بي‌نظم‌تر و پراشتباه‌تر شد و جدا از دو سه موقعيتي که از تک حرکات قايدي و پاس‌هاي کليدي علي کريمي و وريا نصيبش شد، آنقدر تيم برتر ميدان نبود که ضربه نهايي را وارد کند. اين افت محسوس استقلال در اواخر بازي، شايد بيشتر از آنکه ريشه در مشکلات بدني و آمادگي جسماني داشته باشد، به وضعيت روحي رواني بازيکنان بازگردد که اين روزها خودشان هم نمي‌دانند چرا ليگ را ادامه مي‌دهند. انگار هدف «کسب سهميه ليگ قهرمانان آسيا» هم براي مجموعه تيم آنقدر مهم نيست که تبديل به عاملي براي اشتياق آنها شود.
پيش از اينکه بازي با نساجي برگزار شود، همه مي‌دانستيم که محمود فکري علاقه‌اي به مالکيت توپ ندارد. تيمش عقب مي‌نشيند، توپ را در اختيار حريف قرار مي‌دهد و اگر فرصتي پيش آمد با استفاده از وينگرهاي سرعتي‌اش، ضدحمله‌هاي سريع ترتيب مي‌دهد تا ايجاد موقعيت کند. اين همان کاري بود که نساجي در نيمه دوم به خوبي انجام داد و در حالي که قاعدتاً استقلال براي رسيدن به گل دوم جلو مي‌کشيد، چند خطر جدي روي دروازه حسيني ايجاد کرد.
فرهاد مجيدي در بازي مقابل نساجي، آرايشي شبيه 4-2-3-1 را براي تيمش انتخاب کرده بود. در غياب مدافعان مياني مصدوم و دانشگر مغضوب، فرشيد باقري تبديل به زوج روزبه چشمي در خط دفاعي شده بود. زکي پور و وريا غفوري دو مدافع چپ و راست بودند و زوج هميشگي ريگي - کريمي جلوي مدافعان مستقر شده بودند. اما مهم‌ترين تغيير در خط سوم اتفاق افتاده بود، جايي که مهدي قايدي در مرکز، کمي عقب‌تر از تک مهاجم يعني دياباته مستقر شده بود و فرهاد مجيدي براي اين بازي، هرويه ميليچ را يک خط جلوتر آورده بود تا به همراه فرشيد اسماعيلي از چپ و راست به خط حمله استقلال اضافه شوند. ميليچ پيش از اينکه پايش به ايتاليا باز شود، در ليگ روسيه و در تيم روستوف، گهگاهي به عنوان هافبک چپ به زمين مي‌رفته اما در اين بازي او در نقش جديد کم اثر بود و به جز موقعيت آشکاري که از دست داد، تأثير چنداني در طراحي حملات تيم نداشت. در سوي ديگر فرشيد اسماعيلي هم که مدتي است از بند مصدوميت رها شده، کاملاً از روزهاي اوجش فاصله گرفته و اگر استقلال روي نيمکت هافبک کارآمدي داشت، قبل از سوت پايان بازي تعويض مي‌شد.
اينکه فرهاد مجيدي از دو هفته پيش تصميم گرفت خط دفاعي 3 نفره را تغيير دهد، به نظر تصميمي عاقلانه مي‌آمد. اما در هفته‌هايي که بازي‌ها با فشردگي و در شرايط غيرطبيعي دنبال مي‌شود، عملاً فرصتي براي تغييرات پياپي نيست و هيچ تيمي آنقدر جلسه تمريني در اختيار ندارد که مدام چيدمان و نفرات آن را جابه‌جا کند. در حالي که کمتر از يک ماه تا پايان ليگ باقي مانده، استقلال اين روزها در موقعيت «اول فصل» قرار گرفته. يعني هفته‌هايي که مربيان نفرات تيم‌شان را جابه‌جا مي‌کنند تا «به تدريج» به آنچه مي‌خواهند نزديک شوند.
شايد فرهاد مجيدي که شرکت نکردنش در مصاحبه‌هاي مطبوعاتي قبل و بعد از بازي دنباله‌دار شده، خودش هم چندان انگيزه‌اي براي ليگ برتر ندارد و مي‌خواهد از ادامه ليگ به عنوان بازي‌هاي تدارکاتي جام حذفي و ليگ قهرمانان آسيا استفاده کند.

ما را در کانال تلگرامي «کانال ورزش» دنبال کنيد

---

بازار

---