پایان 10 طلایی در سال سیاه بیست
ورزش 3/ بايد به ميانسالي رسيده باشي تا درک کاملي از تاثير مرگ ديهگو مارادونا داشته باشي؛ اسطوره فوتبالدوستان دهه 80و نيمه اول 90؛حتي هواداران سرسخت برزيل و آلمان و ايتاليا.
25نوامبر براي اهالي فوتبالي روز سياهي خواهد بود ؛ نابغه تمام دوران و کسي که به فوتبال و توپ چهل تکه و شماره 10هويت داد آسماني شد تا جهان فوتبال در شوک از دست اين موجود فرا زميني زانوي غم بغل کند.
از شب گذشته تا امروز جملات احساسي و حزن آلود و حماسي زيادي گفته شده است از اخراج او در برابر برزيل در جام جهاني 1982اسپانيا تا آخرين گل او در جام هاي جهاني در سال 1994در برابر يونان که از قضا يکي از زيباترين گل هاي او هم بود.از دعواي فراموش نشدني او برابر بازيکنان آتلتيکو مادريد تا درخشش تکرار نشدني او در ناپل ايتاليا از او، بخشي انکار ناپذير از جذابيت فوتبال در ذهن دوستدارانش ساخته است.
مارادوناي يک شماره 10واقعي بود و براي فوتبال فراتر از تمامي شماره 10هاي تاريخ جنگيد. جام جهاني 1986مکزيک و بغل کردن جام بعد از شکست آلمان غربي در فينال يکي از ماندگارترين صحنه هاي تاريخ فوتبال است .ديه گو جام را مثل نوزادي به سينه خودش گرفته بود. مانند پدري که احساس مالکيت به فرزندش دارد.
اين تورنمنتي است که حرکت تاريخي و دريبل هاي تمام نشدني او در برابر انگلستان در آن رقم خورده است .مارادونا که در آن جام در بهترين روزهاي دوران فوتباليش بود قبل از آغاز بازي تصميمش را براي اين انتقام ماندگار گرفته بود و بين دو نيمه در رختکن بندهاي استوکش را با خشم و کينه بسته بود ؛با دريبل هايي که مانند يک کماندوي آرژانتيني نيروهاي انگليسي را از سد راه بر مي داشت تا به دروازه انتقام برسد.گلي که لياقت ثبت به عنوان بهترين تاريخ را دارد .
او کم از اين کارها نکرد و عادت داشت تيم هاي بزرگ جهان را يک تنه از سر راه بردارد. آلمان و انگلستان در جام جهاني 1986و برزيل و ايتاليا در جام جهاني 1990مغلوب آرژانتين و مارادونا شدند .مارادونايي که در بازي با ايتاليا و در شهر ناپل و در ورزشگاه مملو از تماشاگر خودش (از شب گذشته ورزشگاه سن پائولي به نام ديه گو آرماندو مارادونا نام گذاري شد) در حالي که برخلاف انتظار طرفداران زيادي در برابر تيم ايتاليا داشت پاس گل مساوي را به کانيجيا داد تا ايتاليا در نيمه نهايي و در ضربات پنالتي مغلوب آرژانتين شود . قبل تر او با حرکتي بي نقص هافبکها و مدافعان برزيل را از پيش رو برداشته وپاس گل را به کانيجيا داده بود.
ديهگو زاغه نشين بوينس آيرس بود وهميشه براي تيم هاي پائين شهري بازي مي کرد. در زمين هاي خاکي جنوب شهر مارادونا شد و دربوکا جونيورز بازي کرد، در بارسلون براي کاتالان ها که هميشه مخالف مادريدي ها بودند توپ زد ، به ناپل آمد و به تتهايي ناپل جنوبي را برابر بهترين هاي شمال اين کشور قهرمان ايتاليا کرد. با آرژانتين دو بار به فينال جام جهاني رسيد و اولي گرفت و دومي را با چشماني اشکبار در حالي که چهار بازيکن اصلي آرژانتين در فينال نبودند 9نفره به آلمان داد .
اين ها چکيده دوران مردي است که در سال تلخ 2020 از بين ما رفت ، شايد احساسي باشد اگر فوتبال شماره 10را تا ابد به بايگاني سپرده شود و هيچ فوتباليستي اين شماره را به تن نکند ؛ که هيچ ده پوشي هرگز درخشش و حس و حال مارادونا را تکرار نخواهد کرد.