خانم گل فوتبال ایران از کرونا نمیترسید!
ورزش 3/ خانم گل فصل گذشته فوتبال ايران از شرايط اسفبار تيمهاي بانوان ميگويد و تاکيد دارد شرايط موجود آنها را از کرونا نميترساند.
سيزدهمين دوره ليگ برتر فوتبال زنان از امروز جمعه آغاز ميشود. اين دوره با دورههاي اول چه تفاوتي کرده است؟ اين سؤال را از هاجر دباغي پرسيدهايم؛ بازيکني که فصل پيش يکي از ۲«خانم گل» ليگ بود. حرفهاي او تأييد ميکند که فوتبال زنان در همه اين سالها درجا زده است.
شايد امسال صحبت از دستمزدهاي ۳۰۰ ميليوني باشد، اما مهم اين است که درصد قابلتوجهي از بازيکنان با رقمي بين ۱۰ تا ۲۰ ميليون تومان قرارداد ميبندند، براي رفتوآمد به شهرها مجبور ميشوند کف اتوبوس بخوابند و غمانگيزتر از همه اينکه هر فصل براي حفظ تيمهايشان در ليگ بايد بجنگند. دباغي که دو سال پيش با سپاهان قرارداد امضا کرد، ميگويد شرايط تيمش خوب است، اما تعريفي که از خوب دارد، متفاوت از همه تعريفهاست. در ادامه گفتوگوي او را با همشهري ميخوانيد:
فکر ميکني چرا تيمهاي بزرگ براي تيمداري در ليگ بانوان ترغيب نميشوند؟
بهنظر من هيچ دليل منطقي براي اين کارشان وجود ندارد. اين مسئله را با فدراسيون هم مطرح کردهايم. آنها ميگويند ما به باشگاهها اعلام کردهايم که اگر در ليگ زنان تيم داشته باشند، از پرداخت ۲درصد حق فدراسيون از مبلغ قرارداد بازيکنان مرد معاف ميشوند، ولي باز هم حاضر نميشوند در فوتبال زنان تيمداري کنند. براي اين کارشان چه دليل منطقي ميشود آورد؟ هيچي.
به هر حال فوتبال زنان برايشان جذاب نيست. خيلي از باشگاههاي بزرگ اروپايي هم قدمت زيادي در فوتبال زنان ندارند.
اين از کملطفي باشگاههاست. چرا نبايد تيمداري کنند؟ ليگ با حضور باشگاهها جذاب ميشود. نميشود که نيايند و بگويند چون ليگ جذابيتي ندارد، ما حاضر نيستيم تيم بدهيم. مگر ليگ مردان از اول جذاب بود؟ يا تيمي که از ليگ يک مردان به ليگ برتر ميآيد، فصل اول خوب بازي ميکند؟ اين خواسته زيادي نيست که ما بخواهيم باشگاهها تيمهاي زنان و مردان را با هم داشته باشند.
گفتي کيفيت رقابت در ليگ از سالهاي قبل بهتر شده است. شرايط ديگر هم بهتر شده؟ قبلا بازيکنان گلايه داشتند که کمترين امکانات را دارند؛ با اتوبوس و مينيبوس از اين شهر به آن شهر ميروند يا اينکه در روز فقط ۲ وعده غذا ميخورند.
کماکان وضعيت همين است. خيلي از تيمها هنوز با اتوبوس و مينيبوس رفتوآمد ميکنند و هنوز هم امکاناتي که به زنان داده ميشود با امکاناتي که باشگاهها در اختيار مردان ميگذارند، برابري نميکند. باز هم وضعيت سپاهان و ذوبآهن از همه بهتر است و زنان شاغل در اين باشگاهها امکانات خوبي دارند. بعضي از باشگاهها واقعا وضعيتشان بد است؛ مثلا در شيراز زنان زمين تمريني ندارند يا در بوشهر سر نخواستن تيم زنان دعواست.
در اين شرايط، بازيکنان انگيزهاي براي بازي دارند؟
نه. بازيکنان مدام استرس اين را دارند که اين فصل چه وضعيتي دارند و تيمشان در ليگ ميماند يا منحل ميشود. بيشتر از اينکه به بازي خودشان فکر کنند و تمرکزشان روي کارشان باشد، نگران وضعيت تيمشان هستند.
امسال گفتند مبلغ قراردادها بالاتر رفته است. چند درصد افزايش قيمت بود؟
بهتر است درباره مبلغ قراردادها حرفي نزنيم. اگر سالهاي قبل با دستمزد يک سال ميتوانستي پژو۲۰۶ يا النود بخري، امسال آن را هم نميتواني بخري. مبلغ قرارداد امسال به اندازه پول توجيبي است و جواب خرج خودمان را هم نميدهد.
اما ميگويند بعضي از بازيکنان ۳۰۰ميليون تومان هم گرفتهاند.
تا جايي که من ميدانم تاپترين باشگاهها بين ۸۰تا ۱۰۰ميليون تومان به بازيکنان دادهاند. تعداد اين باشگاهها هم خيلي زياد نيست. چند تيم صدر جدول اين پول را ميدهند. باشگاههايي هستند که بين ۱۰تا ۲۰ميليون تومان دستمزد ميدهند. ۱۰ميليون تومان براي يک سال!
مبلغ قرارداد چند درصد از بازيکنان بين ۱۰تا ۲۰ميليون تومان است؟
حداقل يکسوم بازيکنان در اين حد پول ميگيرند.
فکر ميکني چرا وضعيت دستمزدها بهتر نميشود؟
چون نظارتي نيست. اگر هم کسي اعتراض کند، بحث را به حاشيه ميبرند. از پارسال هم رسانهها کمتر از فوتبال زنان کار ميکنند. تا فصل پيش خبرنگاران و عکاسان مرد ميتوانستند به ورزشگاه بيايند و از اتفاقاتي که براي ما ميافتد، گزارش تهيه کنند، اما ديگر ورود مردان را ممنوع کردند.
وضعيت خودت چطور است؟ فصل پيش با سميه خرمي، خانم گل شدي. امسال هم کسي رقيبت هست؟
رقيب که هميشه هست و هر سال هم زيادتر ميشود. بازيکن براي اينکه در اوج بماند، بايد تلاش کند. من هم براي بهتر شدن خيلي تلاش کردم. شخصيت قانعي ندارم و هميشه ميخواهم بهتر شوم. براي اين بهتر شدن نياز بود که تلاش بيشتري داشته باشم و اين کار را انجام دادم.
در روزهاي کرونايي اين زياد تلاش کردن، سخت نبود؟
خيلي سخت بود، اما ما زنان به سختيها عادت داريم. ما را که نميشود با کرونا ترساند. ما ۱۶ساعت در کف اتوبوس خوابيديم، حالا از کرونا بترسيم؟!
کف اتوبوس چرا؟
وقتي امکانات نيست، مجبوري با اتوبوس سفر کني.
تو که گفتي شرايط سپاهان خوب است!
در اين حد که نه. ما هم مثل بقيه با اتوبوس سفر ميکنيم. ما شانس آورديم اصفهان مرکز است و خيلي با شهرهاي ديگر فاصله ندارد. دورترين شهر به ما اروميه است، اما بعضي از تيمها خيلي سختي ميکشند تا به بازي برسند؛ مثلا سيرجانيها براي اينکه به اروميه بروند بايد ۲۸-۲۷ ساعت در راه باشند.
جاني براي بازي کردن ميماند؟
وقتي ميرسيم، استراحت ميکنيم، ولي به هر حال علاقه است و تحمل ميکنيم.
خانوادهها هم قبول ميکنند که دخترانشان با اين سختيها بازي کنند و براي يک سال ۱۰ ميليون تومان بگيرند؟
خانوادهها که علاقه ما را ندارند و واقعا اين شرايط را به سختي ميپذيرند.