لباس سلبریتیها را نمیتوان طراحی کرد، المپیک را چطور؟
ايسنا/ «ما طراحان مد و لباس شايد در رويدادهايي مانند جشنواره هاي فرهنگي و هنري به دليل خط قرمزها نتوانيم لباس سلبريتي ها را پوشش دهيم؛ به دليل اينکه يک بخش از آن به انتخاب خود هنرمندان ما مرتبط باشد و يک بخش ديگر، ديگراني که آنجا هستند با فرهنگ ما خيلي سنخيت نداشته باشند، ولي جام جهاني و المپيک رويدادهايي جهاني هستند که طراحان مد و لباس ما مي توانند اتفاقا کارهايشان را نمايش دهند و عرض اندام کرده و روي آن سرمايه گذاري کنند.»
جملات بالا را يک پژوهشگر مد و لباس و مدرس دانشگاه عنوان مي کند.
اين روزها همچنان که مسابقات المپيک در حال برگزاري است، طراحي لباس کاروان اعزامي ايران به المپيک در بين طراحان مد و لباس و کارشناسان اين عرصه محل بحث و مناقشه است؛ اينکه چرا در رويدادي مهم مثل المپيک نمي توانيم در طراحي لباس ها به نتايج و تصاوير دلخواه برسيم. مگر چند رويداد در طول سال داريم که مي تواند ويتريني براي برندها و لباس هاي ملي ايران باشد. بسياري از طراحان مد و لباس در کشور، در هر دوره تلاش مي کنند در رويدادي همچون المپيک بتوانند فضا و بستري براي بهترين هاي ايران را در زمينه طراحي لباس فراهم کنند، اما در نهايت خروجي همچنان با انتقادهايي همراه است.
محسن ناصري ـ طراح مد و لباس و مدرس دانشگاه ـ در پاسخ به اينکه چرا در رويدادهاي مختلف نمي توانيم ويترين درستي از لباس ها و برندهاي ايراني را در دنيا به نمايش بگذاريم؟ يادآور شد: در المپيک ۲۰۰۸ پکن بود که من هم طرحي را ارائه دادم. آسيب شناسي اين قضيه پيچيده و ناراحت کننده است. مهمترين دليل آن مديريتي است که متاسفانه در همه ي زمينه ها گريبانگيرمان است.
اين کارشناس در عرصه مد و لباس تصريح کرد: با توجه به اينکه طراحان بسيار بسيار خوبي در داخل و خارج از کشور داريم که برند دارند و حرفه اي کار مي کنند، متاسفانه اعتماد کردن و سپردن کار به کاردان در کشور ما ضعيف است. من چندين دوره است که طرح نمي دهم چراکه پس از ۲۰ سال فعاليت در اين زمينه در نهايت به اين نتيجه مي رسي که اصلا کار نکني و از گردونه خارج شوي. سال ۷۹ لباس فارغ التحصيلي دانشگاه هنر را طراحي کردم و هنوز هم همچنان مي پوشند و طرح موجود است؛ امثال من هم زياد هستند.
ناصري با اشاره به اظهار نظر برخي افراد که براي لباس کاروان اعزامي ايران به المپيک توکيو طرح ارائه کرده بودند، گفت: اين دوستان مطرح مي کردند داوري طرح ها پروسه وبي داشت. چينش اين داوري، هم از حوزه صنعت، هم دانشگاهي و همه حوزه ها را دربرمي گرفته است ولي متاسفانه اين دوستان هم شوکه شده بوده که چگونه يکدفعه اين طرح تاييد شد. دوستاني که طرح ارائه داده بودند، مطرح کردند طرحي که براي خانم ها طراحي شده بود از يک مرحله اي به بعد وارد مرحله داوري شده و همه نگاه ها به سمت آن لباس رفته است. از طرفي يکسري لابي گري هايي هم وجود دارد. به نوعي که يکي از دوستان مي گفت با او تماس گرفتند و پيشنهاد دادند يکسري طرح روي کارهايت انجام بده ما طرح را در رده هاي کارهاي برتر مي بريم.
اين مدرس دانشگاه به حرف هايش اضافه کرد: متاسفانه اينگونه نگاه هاي غيرتخصصي وجود دارد که به کار لطمه مي زند. در صورتي که کشور ما در اين زمينه بسيار بسيار غني است، اما مي بينيد کشوري مثل افغانستان که با آنها اشتراکات فرهنگي هم داريم، چه طراحي زيبايي داشتو حال ما وارد بحث کشورهاي توسعه يافته نمي شويم که طرح هاي خوبي داشتند و برندهاي خوبي برايشان کار کرده بودند و البته يکسري کارها هم خوب نبودند. ولي انتظار مي رود با توجه به اينکه ايران شاخصه هاي فرهنگي بسيار بالايي دارد حداقل از اين شاخصه ها استفاده بشود.
اين پژوهشگر در عرصه مد و لباس سپس گفت: به هر حال المپيک و رويدادهايي اينچنيني جايگاهي است که ما مي توانيم نگاه ها را نسبت به ايران تغير دهيم. با توجه به اينکه اين رويداد مخاطب بسيار بالايي در سطح دنيا دارد، اينجا فرصت خوبي است که تاثيرات خوبي بگذارد اما اين اتفاق نمي افتد. انقدر طراحي اين لباس ضعيف بود که در مرحله اي مطرح کردند از دستور کار خارج شده و اعلام شد کاروان لباس اسپورت ديگري مي پوشد اما در افتتاحيه کار را که ديديم شوکه شديم. خود اين يک دهن کجي است! متاسفانه نگاه غيرتخصصي حاکم است. طراحان را بازي مي دهند و اين اتفاق بدتري است.
ناصري که از داوران جشنواره ايده هاي برتر قناوري هاي نرم و صنايع فرهنگي هم هست، در پايان اين گفت وگو خاطرنشان کرد: ما شايد در رويدادهاي ديگر مثل رويدادهاي فرهنگي به دليل خط قرمزها نتوانيم لباس هاي سلبريتي ها را پوشش دهيم؛ به دليل اينکه يک بخش از آن به انتخاب خود هنرمندان ما مرتبط است و يک بخش ديگر اينکه ديگراني که آنجا هستند با فرهنگ رسانه اي ما خيلي سنخيت ندارند و ما خيلي دنبال آن نيستيم، ولي جام جهاني و المپيک رويدادي جهاني است که مي توانند اتفاقا طراحان لباس ما مي توانند هنرشان را نمايش دهند و عرض اندام کنند و روي آن سرمايه گذاري کنند ولي اين اتفاق نمي افتد. اغلب داورهاي اين دوره، از بنياد مد و لباس بودند. بايد از نظرات انجمن طراحان پارچه و لباس که به هر حال متولي هم بحث آموزش است و هم بحث سازماندهي و ارتباطات طراحان در ايران، بيشتر استفاده شود. و همين طور طراحان مستقل که کار مي کنند، برندهايي را شکل دادند و موفق هم بودند. حيف است به آنها بها ندهيم. مدام هم مي گوييم استقلال، توليد داخلي. دست آخر در اين نگاه مديريتي، کسي تصميم مي گيرد که از فرم، رنگ و نشانه ها چيزي نمي فهمد. همه انسانها از يک سطح زيبايي شناسي برخوردارند، ولي نمي دانم چرا آخر کار، آن طرحي انتخاب مي شود که در زمره ضعيف ترين هاست و يا اينکه طرح ها را به سمت ضعيف ترين کار هدايت مي کنند. طرح هاي خوب زياد بود اما برايمان سوال است که چرا ضعيف ترين چيزي که مي توانست، اتفاق بيفتد را مي بينيم و اين يک نوع دهن کجي است! بايد اعتماد کنند و کار را به اهل فن بسپارند و نگاه مديريتي صرف را بردارند، بازخورد آن را در سطح دنيا ببينند و بعد از آن تصميم بگيرند که همين رويه را ادامه دهند يا نه به همان رويه قبلي خودشان برگردند.