بپذیریم که در والیبال هم «معمولی» شدیم رفت!
خبر ورزشي/ عملکرد تيم ملي واليبال ايران در ليگ ملت ها و المپيک ۲۰۲۰ توکيو، نشان از روند نزولي بلندقامتان ايران در زمين بازي و عوامل مديريتي فدراسيون دارد.
تيم ملي واليبال ايران از گردونه بازيهاي المپيک کنار رفت؛ تيمي که در سالهاي اخير ميرفت تا رفتهرفته تبديل به يکي از قدرتهاي دنيا در اين عرصه شود، حالا حتي نتوانست از مرحله گروهي بازيهاي المپيک هم صعود کند! ايران که در گروه اول اين رقابتها در کنار تيمهاي لهستان، ايتاليا، ژاپن، کانادا و ونزوئلا قرار گرفته بود، نهايتا در رتبه پنجم ايستاد تا يکي از دو تيم حذفشده در اين گروه باشد. در اين بازيها از هر گروه شش تيمي چهار تيم به مرحله بعدي صعود ميکرد که در عين ناباوري، ايران نتوانست يکي از اين چهار تيم باشد تا وداع تلخ و البته زودهنگامي با بازيهاي توکيو داشته باشد. شاگردان ولاديمير آلکنو که به اميد رفتن روي سکوي المپيک به ژاپن سفر کرده بودند، با ارائه بازيهاي بحثبرانگيز از گروهشان هم صعود نکردند.
اين اتفاق درحالي رخ داد که واليبال ايران چندوقتپيش در رقابتهاي ليگ ملتهاي واليبال هم نمايش بسيار ضعيفي را به اجرا گذاشته بود و شکستهاي ناباورانهاي را متحمل شد. آن زمان اما اينطور توجيه شد که رقابتهاي ليگ ملتهاي واليبال، محلي براي شناخت ترکيب اصلي تيم ملي در المپيک بوده است. با نتايجي که ايران در المپيک گرفت مشخص شد که ليگ ملتهاي واليبال نه محلي براي شناخت ترکيب المپيکي بلکه «واقعيت» واليبال ايران بوده است. تيمي که عنوان شده بود ميخواهد يکي از برترينهاي واليبال دنيا شود، حالا آنقدر «معمولي» شده که در بين شش تيم در رده چهارم قرار ميگيرد و از پنج بازي، سه شکست در کارنامه خود ثبت ميکند.
چه اتفاقي افتاد؟
اولين بازي ايران در المپيک سختترين آنها بود؛ تقابل با لهستان. روي کاغذ کسي شانس زيادي براي پيروزي ايران متصور نبود. اين را کوبياک، ستاره لهستانيها هم قبل از شروع بازي گفت و خبر داد که ايران نميتواند خطري براي لهستان باشد. البته فارغ از کريخوانيهاي مرسوم بين بازيکنان ايران و لهستان که چندسالي ميشود شکل گرفته، به نظر ميرسيد کوبياک پربيراه هم نگفته باشد! ايران در ليگ ملتهاي واليبال نمايش ضعيفي داشت و برخلاف لهستان، نتوانسته بود انتظارات را برآورده کند. ايران اما همه معادلات را در همان بازي نخست به هم زد و در يک ديدار تماشايي با نتيجه ۳ بر ۲ از سد لهستان گذشت تا چک اول را محکم بزند.
پيروزي برابر ونزوئلا که حرفي براي گفتن در المپيک نداشت، ايران را در آستانه صعود از گروه قرار داد؛ بهطوريکه فقط کافي بود شاگردن آلکنو از سد کانادا عبور ميکردند. شگفتي اصلي اما در سومين ديدار رقم خورد و مليپوشان واليبال ايران در روزي که هيچ نشاني از خودشان نداشتند، ۳ بر صفر به کانادا باختند. آن شکست سرآغازي بر اماواگرها بود؛ ايران بايد در ديدار چهارم به مصاف ايتاليا ميرفت و مشخص بود که شانس زيادي براي پيروزي ندارد. آن بازي مطابق با انتظار با شکست ايران همراه شد تا با دو برد و دو شکست، کار به ديدار سرنوشتساز با ژاپن ميزبان کشيده شود؛ ديداري که در مرگ و زندگي بودنش شکي نبود. ايران بايد برنده ميشد تا صعود کند.
در ديدار برابر ژاپن، ايران ست اول را واگذار کرد تا عمليات صعود سختتر از چيزي بشود که ابتدا تصور ميشد. در دو ست بعدي اما مليپوشان ايران جبران کردند تا کار به ست چهارم کشيده شود. با توجه به ريتمي که ايران به دست آورده بود، به نظر ميرسيد شانس زيادي براي بردن بازي در ست چهارم و نهايتا بردن اين بازي داشته باشد ولي عجيب آنکه دوباره ايران بازي را در ست چهارم بد شروع کرد و آن را واگذار کرد. ست پنجم هم با شروعي بدتر، نهايتا رأي به شکست ايران داد تا شاگردان آلکنو بازي را ۳ بر ۲ واگذار کنند و حذف شوند. ايران که ادعا ميشد برترين تيم آسياست حالا براي دومين بار مغلوب ژاپن ميشود؛ يکبار در ليگ ملتها و حالا هم در المپيک؛ آن هم در فاصله زمانياي بسيار اندک!
منبع: روزنامه شرق