استعفای محمود رشیدی و مشکلات دوچرخهسواری/ سکوت معنادار کمیته ملی المپیک!
آخرین خبر/ درحالی محمود رشیدی در اقدامی غیرمنتظره از ریاست فدراسیون دوچرخه سواری استعفا کرد که ابهاماتی را در این خصوص به همراه داشت.
ماجرا به 5 خرداد ماه سال جاری بازمیگردد، روزی که محمود رشیدی با آرای مجمع به عنوان رئیس فدراسیون دوچرخهسواری ایران انتخاب شد. پس از حضور وی در رأس این فدراسیون، بحث دخالت وزارت ورزش در این انتخابات قوت گرفت و کار را به جایی رساند که برخی از اهالی این رشته ایمیلهایی را به اتحادیه جهانی ارسال میکردند و همین امر باعث شد تا اتحادیه جهانی از ایران توضیحاتی را پیرامون این مسئله بخواهد.
محمود رشیدی در توضیح این مسئله میگوید: «بلافاصله پس از انتخابات ایمیلهای سیاه مکرراً به اتحادیه ارسال میشد و این مسئله ابهاماتی را ایجاد کرده بود و آنها توضیحاتی را خواسته بودند. در پاسخ گفتیم در سنوات قبل هم انتخابات به همین شکل برگزار میشده اما هیچ مشکلی پیش نیامده و تخلفی صورت نگرفته است. آنها هم عنوان کردند که قبلاً هیچ شکایتی نشده بود ولی الان شکایات زیاد است و باید این مسئله را پیگیری کنند.»
در این میان اما نقش کمیته ملی المپیک میتوانست کلیدی و در راستای منافع ملی شکل بگیرد که این قضیه به ابهامات استعفای غیرمنتظره محمود رشیدی افزوده است.
در این خصوص شنیده میشود بعد از ارسال ایمیلهای ناشناس به اتحادیه جهانی دوچرخهسواری، این اتحادیه طی ایمیلی از کمیته ملی المپیک در مورد انتخابات ریاست فدراسیون دوچرخهسواری توضیح میخواهد اما اینکه روابط بینالملل کمیته ملی المپیک چه پاسخی به آن داده، پیچیدگی مسئله را دوچندان میکند.
نکتهای که به ابهامات ماجرا میافزاید این است که، ایمیل ارسالی از سوی اتحادیه جهانی دوچرخهسواری با تاخیر حدود 10 روزه به اطلاع مسئولان فدراسیون دوچرخهسواری ایران داده میشود، تاخیری که چرایی آن را باید مسئولان کمیته ملی به آن پاسخ دهند.
از سویی، دیدار سیدرضا صالحیامیری رئیس کمیته ملی المپیک با مسئولان اتحادیه جهانی دوچرخهسواری در حاشیه بازیهای المپیک نیز میتوانست راهگشا باشد اما این دیدار هم نتوانست گرهای از مشکلات دوچرخهسواری ایران باز کند.
اما آنچه که کمیته ملی المپیک باید نسبت به آن جوابگو باشد، شفافیت در پاسخ به ایمیل اتحادیه جهانی دوچرخهسواری نسبت به ابهام آنها در مورد انتخابات فدراسیون دوچرخهسواری ایران است. چراکه این قضیه، برای نخستینبار نیست که یک فدراسیون جهانی را مجاب میکند تا در مورد انتخابات فدراسیون یک کشور از کمیته ملی المپیک عضو، پاسخ بخواهد و آخری آنهم نخواهد بود. اینکه پاسخ کمیته ملی المپیک به اتحادیه جهانی دوچرخهسواری چه بوده که آنها را متقاعد نکرده تا محمود رشیدی را به عنوان رئیس فدراسیون دوچرخهسواری ایران به رسمیت بشناسند سئوالیست که باید مسئولان کمیته ملی المپیک به آن پاسخ دهند.