دانشمند ایرانی، معمای «کوری چهره» را حل کرد

پژوهش جديد دانشمند ايراني دانشگاه استنفورد، اين معما که چرا برخي افراد، هيچ گاه يک چهره را فراموش نمي‌کنند، در حالي که سايرين حتي نمي‌توانند افرادي به تازگي ملاقات شده را به خاطر بياورند، حل کرده است. به گزارش خراسان به نقل از ايسنا، دکتر پرويزي، دانشيار دانشکده پزشکي دانشگاه استنفورد براي اولين بار موفق به شناسايي دو خوشه نورون مغزي در ناحيه شکنج دوکي شده که يک نقش مرکزي را در شيوه مشاهده چهره انسانها در انسان ايفا مي‌کنند. آزمايشات بر روي يک بيمار دچار ادراک پريشي که در آن فرد قادر به تمايز چهره افراد نبوده، نشان داد که تحريک الکتريکي اعصاب به سرعت منجر به پيچ خوردن تصوير چهره انسان در نگاه فرد شده، در حالي که تصوير ساير اجسام به طور دست نخورده باقي مي‌ماندند. به گفته محققان، اين يافته‌ها مي‌تواند به درمانهاي جديد براي اين شرايط منجر شده و همچنين مي‌تواند دليل برخورداري برخي از انسانها از حافظه بهتر براي چهره‌ها را توضيح دهد. تصور مي‌شود که حدود دو درصد از انسان‌ها از نوعي «کوري چهره» رنج مي‌برند. در اين پژوهش که بر روي يک مرد 47 ساله صورت گرفته بود از الکترودهاي کاشته شده در اطراف شکنج دوکي مغز وي به عنوان بخشي از يک درمان جداگانه صرع استفاده شده بود. طبق توصيفات وي، در زمان اعمال يک جريان الکتريکي در اين بخش، تصوير افراد مشاهده شده، محو شده و پس از قطع آن، دوباره به حالت عادي برمي‌گشت. ادراک پريشي مي‌تواند از زمان تولد بر روي بيماران تاثير گذاشته يا در اثر آسيب مغزي در سالهاي بعدي پيشرفت کند. مبتلايان به اين بيماري قادر به تشخيص چهره افراد از يکديگر نبوده اما در مورد اجسام ديگر مشکلي ندارند. به گفته دکتر پرويزي، اين يافته ها نشان داده که دو خوشه با فاصله کمتر از دو سانتي‌متر از يکديگر در پايه مغز در تشخيص چهره نقش مهمي را ايفا مي‌کنند. پژوهش‌هاي پيشين نشان داده بود که اين خوشه‌ها در زمان مشاهده تصاوير انسانها از فعاليت بيشتري نسبت به مشاهده تصاوير ديگر برخوردار بودند اما پژوهش جديد دانشمند ايراني که در مجله Neuroscience منتشر شده، براي اولين بار توانسته شواهد تجربي را براي اين مدعا ارائه کند.