جرد کوشنر؛ بازگشت یک میانجی جنجالی در دیپلماسی سبک ترامپ

ایرنا/ با وجود آنکه «جرد کوشنر» پس از توافق آتش‌بس غزه اعلام کرده بود به زندگی خانوادگی و فعالیت اقتصادی‌اش در میامی بازمی‌گردد، اما داماد رئیس‌جمهور آمریکا بار دیگر به قلب مذاکرات بین‌المللی بازگشته است.

به گزارش واشنگتن پست، بازگشت جرد کوشنر به قلب مذاکرات صلح آن هم در یکی از حساس‌ترین بحران‌های ژئوپولیتیکی جهان ـ بار دیگر نشان می‌دهد که سیاست خارجی در دوره دوم دونالد ترامپ بیش از هر زمان دیگری به شبکه‌ای از روابط شخصی، سرمایه‌گذاری‌های خصوصی و قدرت‌نمایی‌های فردمحور تبدیل شده است. کوشنر، که در دولت نخست ترامپ از صلح خاورمیانه تا اصلاحات ساختاری در ایالات متحده را برعهده داشت، این‌بار بدون عنوان رسمی اما با نفوذی به معنای واقعی کامل، به صحنه بازگشته است.
نکته قابل تامل اینجاست که حضور او در مذاکرات مربوط به جنگ روسیه و اوکراین ـ حوزه‌ای که نه سابقه‌ای در آن دارد و نه روابط ویژه ـ بیش از آنکه محصول تجربه‌اش باشد، نتیجه سبک حکمرانی ترامپ است: تکیه بر افراد مورد اعتماد شخصی، نه دیپلماسی سازمان‌یافته.
در این ساختار، وفاداری مهم‌تر از تخصص است و ارتباطات مالی یا دوستانه گاه از سازوکارهای نهادینه سیاست خارجی پیشی می‌گیرد.
کوشنر و استیو ویتکاف، دو چهره‌ای که بیش از دیپلماسی، با جهان املاک و سرمایه‌گذاری شناخته می‌شوند، تلاش کرده‌اند جنگی را پایان دهند که قلب امنیت اروپا را نشانه رفته است. اینکه ویتکاف پیش‌تر در تماس‌هایش با مشاور ولادیمر پوتین لحنی متمایل به مسکو داشته و اینکه کوشنر سهامدار شرکت‌هایی است که از صندوق‌های ثروت ملی خلیج فارس تغذیه می‌شوند، پرسش‌های جدی درباره امکان بی‌طرفی آنها ایجاد کرده است.
در مذاکرات ژنو، رفتار کوشنر ـ یادداشت‌برداری، پرسشگری و توجه به مواضع اوکراین ـ باعث شده برخی دیپلمات‌های اروپایی حضورش را ارزشمند عنوان کنند. اما باید توجه کرد که ارزشمندی یک میانجی در این سطح، تنها به سبک شخصی او برنمی‌گردد؛ بلکه به این وابسته است که آیا می‌تواند بر ساختار تصمیم‌گیری ترامپ اثر بگذارد یا نه.
ترامپ که بارها ادعای فشار بر بنیامین نتانیاهو یا تمایلش برای سازش میان مسکو و کی‌یف را تکرار کرده، نشان داده که مذاکره برای او بیشتر نوعی معامله تجاری است تا فرآیندی دیپلماتیک با پیامدهای تاریخی.
کوشنر در چنین چارچوبی نه یک تکنوکرات که یک نماینده ویژه سبک ترامپ است: کسی که اعتبار خود را نه از وزارت خارجه، بلکه از رابطه خانوادگی و سرمایه نمادین‌اش در نزد رئیس‌جمهور می‌گیرد.
از سوی دیگر، استقبال محتاطانه برخی اوکراینی‌ها و اروپایی‌ها از حضور کوشنر بیشتر از آنکه نشانه اعتماد به او باشد، نشانه تلاش برای اثرگذاری بر مجرای واقعی نفوذ در کاخ سفید است.
اگر تصمیم نهایی درباره سرنوشت جنگ در دست ترامپ باشد، منطقی است که متحدان، کسانی را هدف بگیرند که رئیس‌جمهور به سخن آنها گوش می‌دهد. برای جامعه جهانی نیز، بازگشت کوشنر نه فقط یک رویداد فردی، بلکه نشانه‌ای از بازتعریف دیپلماسی آمریکاست؛ دیپلماسی‌ای که بیش از هر زمان دیگری شخصی، تجاری و به‌شدت وابسته به حلقه کوچک قدرت در کاخ سفید شده است.

---

بازار

---

🔹"آخرین خبر" در روبیکا
🔹"آخرین خبر" در ایتا
🔹"آخرین خبر" در بله