فرهيختگان/ « موسيقي زنده يا همان کنسرت در دانشگاه؟! » عنوان يادداشت روزنامه فرهيختگان به قلم رسول ريحاني است که ميتوانيد آن را در ادامه بخوانيد:
دانشگاه شهيدبهشتي اعلام کرده است به همت معاونت فرهنگي و اجتماعي دانشگاه، جشن چهلمين سال پيروزي انقلاب اسلامي ايران را با حضور محمدجواد آذريجهرمي، وزير ارتباطات و فناوري اطلاعات، فارغالتحصيل يکي از پرديسهاي دانشگاه شهيدبهشتي (دانشگاه شهيدعباسپور سابق) برگزار ميکند. نکته قابل توجه اينکه در اين برنامه عليرضا قرباني، خواننده ارکستر موسيقي ملي ايران که او هم فارغالتحصيل دانشگاه شهيدبهشتي است به اجراي موسيقي زنده(!) خواهد پرداخت.
اسفندماه سال 94 بود که شوراي اسلاميشدن دانشگاهها و مراکز آموزشي کشور (که متشکل از مسئولان آموزش عالي است) آييننامه موسيقايي در دانشگاهها و موسسات آموزش عالي سراسر کشور را ابلاغ کرد.
حدود سه سال از اين آييننامه دولت يازدهم ميگذرد؛ آييننامهاي که صريحا برگزاري هرگونه کنسرت و برنامههاي مستقل موسيقي را از اولويتهاي دانشگاه ندانسته و ممنوع اعلام کرده است. اما اين آييننامه مادهاي نيز دارد که راه گريزي براي برگزاري برنامههاي شبهکنسرتي را در دانشگاهها باز ميکند؛ البته نه باعنوان کنسرت بلکه باعنوان زيرکانه موسيقي زنده يا هر عنوان ديگري که کنسرت در آن نباشد. آن ماده آييننامه چيست؟ ماده دوم اين آييننامه ميگويد «استفاده از موسيقي» فاخر و ارزشمند ايراني، در ضمن برنامهها با رعايت ملاحظات ذيل امکانپذير است: تقويتکننده هويت ملي و متناسب با موازين اسلامي باشد؛ برخوردار از محتوا و مضمون هدايتگر در جهت ترغيب به وظايف اخلاقي، اجتماعي، سياسي و انقلابي و تقويتکننده روحيه علمي، خودباوري و ميل به پيشرفت باشد؛ همچنين از خوانندگان و چهرههاي موجه فرهنگي استفاده شود و هيجانات خارج از عرف، مهيج و محرک شهوت و مخصوص مجالس ابتذال و لهو و لعب القا نشود و ديگر اينکه از شعر و مضامين مشوق بيبندوباري، ياس و نااميدي، سطحينگري و غفلت از مقام انساني و بندگي مبرا باشد. آييننامه ماده ديگري نيز دارد که اولويت برگزاري برنامههاي موسيقي را محدود با مجموعهها و گروههاي دانشجويي و دانشگاهي ميداند؛ به اين معني که گروههاي بيرون از دانشگاه نميتوانند برنامههاي خود را در دانشگاه اجرا کنند.
البته اين شروط همانطور که آييننامه گفته صرفا «ملاحظات» است و همينکه در حاشيه يک برنامه ديگر (مثلا سخنراني يک مقام مسئول يا برگزاري يک همايش علمي يا فرهنگي با چند سخنران) اجراي موسيقي گنجانده شود، راه گريزي ايجاد کرده است. گاهي ديده شده که در ايام مناسبتي به همين شيوه گروههاي موسيقي به دانشگاهها دعوت شدهاند؛ برنامه عنوان کنسرت نداشته و درکنار يک برنامه ديگر بوده و به اين جهت کار خلاف قانوني رخ نداده، اما بخش قابلتوجهي از برنامه اجراي موسيقي و خوانندگي بوده است تا ديگر برنامهها!
اجراي اينگونه برنامهها شبيه همان طنز تلخي است که نمايشگاه کتاب در مصلي برگزار ميشود و همزمان نمازجمعه در دانشگاه! فرقي ندارد مخصوصا اينکه چند مدتي ميشود که آن حساسيتهاي عجيب و غريب نسبت به برگزاري کنسرت هم برطرف شده است. اواخر مهرماه بود که شرکت متولي اصلي برنامهها و آثار حامد همايون در راستاي استقبال از اجراي زنده اين خواننده در تهران و شهرستانها اعلام کرد پرونده و مدارک لازم براي ثبت جهاني تعداد برگزاري کنسرتهاي او را به مجموعه «گينس» ارسال کرده است.
طبق آماري فقط حامد همايون از ابتداي سالجاري تا پايان شهريورماه با احتساب برگزار نشدن کنسرتها در ماه مبارک رمضان يعني بهعبارتي در پنجماه موفق به برگزاري ۲۳۹ کنسرت شده که اين رقم در مقايسه با آمار برگزاري کنسرت در ايران رقم بسيار قابلتوجهي است يا محمد عليزاده يکي از خوانندگان موسيقي پاپ فقط تا پايان سال 96، 134 سانس کنسرت برگزار کرده است. آماري که نشان ميدهد آن فضاي کاذب محدوديت در اجراي کنسرت بيش از آنکه واقعي بوده باشد بيشتر جنبه رسانهاي داشته است. همين وضع در دانشگاهها نيز برقرار است. موضوع اين است که عنوان کنسرت را عوض کنيم و اسمش را موسيقي زنده يا هر چيز ديگري بگذاريم، اما کليت همان باشد. چيزي که نه در شأن دانشگاه شهيدبهشتي و هيچ دانشگاه ديگري است و نه در شأن خواننده وزيني چون عليرضا قرباني!
بازار