سرمقاله اعتماد/ سنجش بی‌حب و بغض

اعتماد/ « سنجش بی‌حب و بغض » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته طیبه سیاوشی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

‌جلسات علنی دهمین دوره مجلس شورای اسلامی روز گذشته پایان یافت و به تبع آن فراکسیون امید پارلمان نیز به پایان کار خود رسیده است. در این مدت به شکل‌ها و شیوه‌های مختلف این فراکسیون مورد نقد قرار گرفت و انتقادهایی به آن مطرح شد؛ حال آنکه به عقیده من، مشکل فراکسیون امید هر چه باشد، مطالب مطرح شده از سوی برخی افرادی که ابتدا عضو آن بودند و حالا منتقدش شده‌اند، نیست اما در این میان باید بگویم که عضویت در فراکسیون امید در طول 4 سال گذشته به‌رغم تمام مسائل و مشکلات و تهمت‌های وارد شده،موجب افتخارم است؛ چراکه توانستم جهت تحقق مطالبات جریانی تلاش کنم که بسیاری با آن مخالف بودند...
چنانکه حتی در شورای نگهبان نیز همین مساله را ذکر کردند. شخصا معتقدم اگر افرادی که همان ابتدا به استفاده از عنوان «لیست امید» به «بهارستان» راه یافتند، در همین فراکسیون باقی می‌ماندند، ما شاهد این حجم از سرخوردگی‌ها نبودیم و تبعات اینچنینی به همراه نداشت، اما عدم وفای به عهد تعداد قابل‌ توجهی از افراد و الحاق آنان به فراکسیون‌های نزدیک به اصولگرایان موجب شد که امروز انتقادها به فراکسیون امید بیشتر از آنچه باید صورت گیرد. مهم‌ترین مساله در این میان اما به عقیده من، پیگیری‌ها و اقداماتی است که از سوی فراکسیون امید صورت گرفت. فراموش نکنیم مطالباتی که از سوی اعضای فراکسیون امید مطرح و پیگیری شد، مطالباتی کلان و در نوع خود بسیار با ارزش بود؛ هر چند بسیاری از شعارهای داده شده روزهای نخست، شعارهایی انتخاباتی بود که بعضا نیز محقق شد. شخصا اما حتی در شعارهایم نیز دقت کافی به خرج دادم و تلاش کردم تا آنان را محقق کنم ولی متاسفانه برخی از آنان به نتیجه موثر ختم نشد اگرچه نباید فراموش کرد که مقدورات کم است و محذورات بسیار. ما نمایندگان مجلس شورای اسلامی در طول 4 سال اخیر تمام تلاش خود را به کار بستیم تا از موانع و سدهای موجود بگذریم و بتوانیم گامی موثر برای بهبود شرایط زندگی مردم در تمام جنبه‌ها به ‌ویژه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ‌برداریم ولی با این حال باید اعتراف کنم که آن دید و نگاه تشکیلاتی لازم در بین اعضای فراکسیون امید مجلس دهم وجود نداشت که اگر داشت، به‌طور قطع ما نسبت به امروز موفق‌تر بودیم و احتمالا میزان انتقادات به فراکسیون نیز به مراتب کمتر بود. اگر می‌توانستیم به ‌معنای واقعی کلمه کار گروهی و تشکیلاتی داشته باشیم، حتی اگر باز هم موفق به عملیاتی کردن تمامی شعارها و وعده‌های ایام انتخابات مجلس دهم نمی‌شدیم، باز هم مردم تفاوت را احساس می‌کردند ولی متاسفانه نه در سطح شهر تهران و نه در شهرها و شهرستان‌ها نتوانستیم آنچنان که باید و شاید به‌طور تشکیلاتی عمل کنیم. هرچند قابل انکار نیست که برای نمایندگان شهرستان‌های کوچک‌تر، پیشبرد تشکیلاتی و گروهی اقدامات چندان مقدور نیست؛ چراکه طبیعتا آنان جهت پیگیری مطالبات حوزه انتخابیه خود تلاش می‌کنند. بدین ‌ترتیب به عقیده من مشکل اساسی نه در نمایندگان به صورت فردی، بلکه در ساختار موجود است. اگر نواقص و نقاط ضعف این ساختار با اصلاح قوانین از بین برود یا تا حدودی برطرف شود، قطعا نمایندگان مجلس شورای اسلامی دیگر سراغ مطالبات و اقدامات کوچک‌تر که اعضای شورای شهر نیز می‌توانند آن را برطرف کنند، نخواهند رفت؛ بنابراین درست به همان میزان که برخی قصورها و کوتاهی‌های موجود را به نمایندگان نسبت می‌دهند، باید گفت که ساختار موجود در کشور نیز تاثیرگذار است. مردم باید بدانند که در مسیر ایفای وظایف نمایندگی تنگناهای بسیاری وجود دارد که در طول 4 سال، بارها و بارها دست و پای نمایندگان را می‌بندد؛ از این‌رو معتقدم درباره انتقادات فراوان علیه مجلس دهم همچون تصویب بودجه باید تمام جوانب ماجرا را در نظر گرفت. باید این مسائل را به ورطه نقد کشید تا در مجلس آینده دیگر شاهد چنین رخدادهایی نباشیم ولی اگر قرار بر محکومیت باشد، قطعا نمی‌توانیم به آسیب‌شناسی دقیق دست پیدا کنیم. هرچند نباید فراموش کرد که چنین اقداماتی در مجالس گذشته نیز وجود داشت ولی در مجلس دهم نمود به مراتب بیشتری داشت که در نوع خود بی‌سابقه بود. متاسفانه ما امروز یا یک مساله را تمام و کمال محکوم می‌کنیم و کنار می‌گذاریم یا اینکه آن را صد درصد تایید می‌کنیم؛ حال آنکه برای ارزیابی عملکرد دهمین دوره مجلس شورای اسلامی نیازمند بررسی جامع و تحلیل مزایا و معایب کنار هم هستیم. نمایندگان مجلس دهم این فضای سخت را زندگی کرده‌اند و امروز باید به دور از هیاهوهای سیاسی و رسانه‌ای بررسی‌های تخصصی لازم را انجام دهیم تا هم قضاوتی همراه با انصاف حاصل شود و هم بتوانیم راهی برای خروج از مشکلات و بحران‌های فعلی بیابیم. با این حال در پایان باید تاکید کنم که در طول 4 سال گذشته به عنوان یک نماینده و عضوی از پارلمان ایران نهایت تلاش خود را برای حل مشکلات و معضلات یکایک شهروندان ایرانی از طریق نظارت و قانونگذاری انجام دادم و امیدوارم این اقدامات بتواند باری از روی دوش مردم عزیز بردارد و برای اندکی هم که شده موجبات تسلی خاطر آنان را فراهم آورده باشد.