مجلس دهم از حدود و ثغور خود دفاع نکرد
شرق/ متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
نعمت احمدی-حقوق‌دان/ با گزارش یا نطق آقای دکتر علی لاریجانی و به‌صدادرآمدن زنگ آخرین جلسه مجلس دهم در 31 اردیبهشت‌ماه سال 99 عمر این مجلس پایان یافت؛ نطقی که اگر کسی از روند کار مجلس دهم بااطلاع نبود، فکر می‌کرد یکی از بهترین مجالس بعد از انقلاب به کار خود پایان داده است، هرچند ما ایرانیان متهم به این صفت بد هستیم که خوش‌استقبال و بد‌بدرقه‌ایم، اما مجلس دهم از این قاعده مستثنا بود که از مدت‌ها قبل به نقد آن نشستیم و نشستند. این به‌نقدنشستن از عملکرد خود مجلس و مجلسیان برخاسته بود. در ابتدای نوشته، نیش تیز نقد را به سوی دکتر لاریجانی نشانه می‌روم، زمانی که کارنامه مجلس دهم بسته شد، یکی از نمایندگان فعال و خوش‌نام و فرزند شهید همین مجلس، یعنی دکتر محمود صادقی، در کارنامه قابل دفاع خود از چهار سال نمایندگی حبس 21ماهه‌ای ثبت کرده است. اتفاقا به علت حکم محکومیت یا درستی یا نادرستی حکم کاری ندارم، برمی‌گردد به سؤال از یکی از سران قوای سه‌گانه کشور که اتفاقا برادر رئیس مجلس هم هستند. لازم بود به‌عنوان عضو مؤثر خانواده لاریجانی و رئیس مجلس و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام مصلحت خانواده و مجلس و نظام را در این می‌دیدند که امروز موضوع محکومیت آقای دکتر صادقی را تا آنجایی که به گذشت رئیس سابق قوه قضائیه مربوط بود به همراه می‌آوردند، فرض کنیم بعد از هفتم خردادماه، آقای دکتر محمود صادقی را همانند هجمه‌ای که در آغاز طرح پرونده کیفری به او شد و درصدد بازداشتش برآمدند، این‌بار شخصا ساک زندان بر دوش، خود را به زندان اوین معرفی کرد و در اواسط دوره مجلس یازدهم با استقبال دوستان از زندان خارج شد. در رزومه آقای صادقی تاریخ چه فصلی را ثبت خواهد کرد و در رزومه دیگرانی که می‌توانستند و نکردند یا نخواستند چه اوراقی را اضافه خواهد کرد؟ نمی‌دانم عدم احراز صلاحیت نمایندگان مجلس دهم به وسیله شورای نگهبان بعد از تأیید صلاحیت بعضا چندباره نمایندگان مجلس دهم را، به‌عنوان فصل‌الخطاب بپذیریم که اگر بپذیریم یعنی تعداد زیادی از عدم احراز صلاحیت‌شدگان نتوانسته‌اند عملکردهای مطابق نظر شورایی که نگهبان قانون اساسی و شرع است داشته باشند. می‌ماند تفاوت دیدگاه و نظر نگارنده با نحوه عملکرد شورای نگهبان که در این مجال درخصوص عدم احراز صلاحیت نمایندگان در گذشته تأیید صلاحیت‌شده مجلس، متفاوت است.
آقای لاریجانی نگفتند که سرپل‌های بررسی لوایح و طرح‌های مجلس در خارج از مجلس دهم به نهایت رسید تا جایی که مجلس قادر نبود نرخ بنزین را که رئیس‌جمهور از مجلس خواسته بود اصلاح کند و اصلاح نکردند تا یک مرجع دیگر به مراجع در ردیف مجلس اضافه شد. کاش آقای لاریجانی به نطق‌های پایانی این چند روز مجلسیان گوش می‌دادند که با دلی پر آه و حسرت نگفتنی‌هایی را گفتند که اگر از ابتدا می‌گفتند به فرض که مانند آقای دکتر محمود صادقی محکوم به زندان می‌شدند، بهتر از آن بود که مانند بعضی نمایندگانی که احکام محکومیت فساد مالی و اقتصادی داشتند، اما در نطق‌ها خود را علمدار مبارزه با فساد معرفی و به گفته سعدی بزرگوار در نبود دلایل قوی و معنوی رگ‌های گردن خود را به حجت قوی کردند. مجلس دهم یکسره کارنامه غیرقابل دفاعی ندارد که آنچه داشت وظیفه بود، هرچند در ادامه با انواع و اقسام دخالت‌ها و اقدامات بعضا غیرقانونی که مجلس را عملا به ضعف و فتور کشاند روبه‌رو بود، اما شوربختانه اینکه مجلس از حدود و ثغور خود دفاع نکرد و همین در رزومه مجلس دهم باقی خواهد ماند که منفعلانه در قبال هجمه‌ها عقب‌نشینی کرد. حال نگاه‌ها به مجلس یازدهم است؛ مجلسی که از بهار آن پیداست با وجود یکدستی، دچار چنددستگی است و این چنددستگی با تأسف در یک اردوگاه است و همیشه باید از یک‌دستگی ترسید که خروجی آن چنددستگی در خانه خودی است.
خبرهای بیشتر درباره ی
٠ نفر در مورد این مطلب نظر داده اند
شما چه فکر می کنید ؟
برای ارسال نظر لطفا از طریق اپلیکیشن آخرین خبر اقدام فرمایید
