جهان/ متن پيش رو در جهان منتشر شده و انتشار آن در آخرين خبر به معناي تاييد تمام يا بخشي از آن نيست بايد بگوييم که ميوه توقيف نفتکش انگليسي و شخم زدن پايگاه آمريکايي عين الأسد و سرنگون کردن گلوبال هاوک آمريکايي را در درياي کارائيب و بيخ گوش آمريکايي ها چيديم.

رضا صفري/ حرکت نفتکش هاي ايرني به سمت آمريکاي لاتين و صادرات بنزين ايران به ونزوئلا، ابعاد جديد سياسي و اقتصادي به دنبال داشته و غربي ها را با يک چالش جديد روبرو کرده است. به نظر مي رسد که در آينده نزديک، دنيا شاهد شکل گيري يک جبهه متحد براي از کار انداختن تحريم هاي يک جانبه آمريکا باشد. در اين باره بايد به چند نکته اشاره کنيم: 1. در سال 1382، مذاکرات هسته اي با سه کشور اروپايي در زمان دولت اصلاحات و با سرپرستي حسن روحاني، دبير وقت شوراي عالي امنيت ملي، صورت گرفت که منجر به عقب نشيني ايران در فعاليت هاي هسته اي و زير فشار قرار گرفتن کشور شد. مشهور است که طرف انگليسي گفته بود: «ما ميوه حمله نظامي به عراق را در سعدآباد چيديم». حالا ما هم بايد بگوييم که ميوه توقيف نفتکش انگليسي و شخم زدن پايگاه آمريکايي عين الأسد و سرنگون کردن گلوبال هاوک آمريکايي را در درياي کارائيب و بيخ گوش آمريکايي ها چيديم. 2. عده اي روشنفکرنما در سال هاي تاريک برجامي براي توجيه مذاکرات با 1+5 و دادن امتياز به آنها، معتقد بودند که دنياي فردا دنياي گفتمان هاست. اما امروز مي بينيم که اگر موشک هاي ما در حال خاک خوردن هم باشند، باز هم دشمن از آنها حساب مي برد. از همين روست که نفتکش هاي ايراني در اوج تحريم ها، بدون محافظت نظامي از سوي کشورمان و تنها با نام و نشان جمهوري اسلامي ايران، مي توانند هزاران کيلومتر دور تر از ايران و در جلوي چشم آمريکايي ها رژه بروند. 3. تغيير هندسه قدرت هاي جهاني، زير سايه موشک هاي سپاه پاسداران درحال شکل گيري است و إلاّ تجربه نشان داده است که از مذاکره و نشست و برخاست با غربي ها، آبي گرم نخواهد شد. در اينجا بايد يادي کنيم از کساني که اگر جلوي آنها را نمي گرفتيم، برجام موشکي را به ملت تحميل مي کردند و امروز مشکلات بيشتري متوجه مردم مي شد. 4. امروز ديوار تحريم ها، نه با کمک چشم آبي ها و امتياز دادن به طرف غربي، بلکه با کمک همان کشوري ترک برداشت که روزگاري به دليل رابطه با آن، دولت گذشته مورد تمسخر قرار مي گرفت. قطعاً اين خواست غربي ها است که ارتباط ما با دنيا، کاناليزه و معطوف به چند کشور گزينش شده اروپاپي باشد. بنابراين بايد راه هاي ديگري که ما را به اقتصاد جهاني مي رساند، امتحان کنيم. 5. بر روي کاغذ، دو مسير، پيش روي نفتکش هاي ايراني بود تا خود را به ونزوئلا برسانند. شايد بتوان گفت که ايران با انتخاب مسير جبل الطارق و درياي کارائيب عملاً نشان داد که هدف فقط صادرات نبوده و استراتژي نظام اين بوده که از جلوي چشمان مدعيان ابرقدرتي عبور کند و برايشان خط و نشان بکشد که هيچ غلطي نمي توانند بکنند. 6. هميشه گفته ايم که آمريکا بيش از آنکه نان قدرت ادعايي خود را بخورد، نان هراس افکني در دل مردم دنيا را مي خورد. کوه يخي که سال ها با کمک هاليوود براي مردم دنيا به تصوير کشيده شد، مدت هاست که در حال آب شدن است. جرقه آن را هم ايران و انقلاب اسلامي از چهل سال قبل زده است. فقط همين اقدامات يک سال گذشته -که بعد از جنگ جهاني دوم در نوع خود بي سابقه بود - و امروز هم قدرت نمايي ايران در دل قاره آمريکا، کافي است که دنيا به ابرقدرت جديدي به نام ايران سلام کند. تصور کنيد که امروز کشتي هاي جنگي آمريکا با پشتيباني جنگ افزارهاي رسانه اي خود به سوي نفتکش هاي ايراني مي روند اما جرأت ندارند که در نزديکي کشور خود، حتي يک تير پلاستيکي هم به اطراف نفتکش هاي بدون محافظ ما شليک کنند! ترامپ امروز همان ترامپي است که بعد از ترور سپهبد شهيد حاج قاسم سليماني، تهديد کرده بود در صورتي که ايران به هر آمريکايي يا منافع آمريکا حمله کند، به 52 نقطه ازايران حمله مي کند. 7. عده اي، کليد از بين رفتن تحريم ها را در راهروها و سالن هاي هتل هاي اروپايي و مذاکرات پشت درهاي بسته و دست دادن با جان کري جستجو مي کردند، اما امروز به اين باور رسيديم که رفع تحريم ها بايد با همکاري کشورهاي ديگر که تحريم شده اند، صورت گيرد. امروز دامنه تحريم هاي ديکته اي آمريکا، حتي گريبان روسيه و چين را هم گرفته است. قطعاً بعد از اين اتفاق و با اتحاد ساير کشورها، تحريم هاي يک جانبه آمريکا مضحکانه خواهد بود. 8. هر چند اقتصاد، سياست داخلي و خارجي کشور سال ها به گروگان برجام درآمد و خطاهاي استراتژيک و تکراري باعث شد که مردم چوب بي تدبيري و اعتماد به دولت هاي غربي را بخورند. اما روي آوردن به ديپلماسي فعال، هوشمندانه و تهاجمي و همچنين رابطه با ساير کشورهاي دنيا که دشمن مشترکي به نام آمريکا دارند و همچنين توجه به ظرفيت هاي منطقه اي، برگ برنده دولت خواهد بود. با همه انتقاداتي که به دولت وارد است، اما در ماجراي نفتکش هاي ايراني و صادرات بنزين به آمريکاي لاتين، انصاف حکم مي کند تا از اين اقدام مثبت و روبه جلوي دولت تجليل و قدرداني شود. 9. تبادل جديد ايران و ونزوئلا، فصل جديدي از رويايي با تحريم در دنياي معاصر و الگويي مثال زدني از شجاعت، درايت و ايستادگي در برابر زورگويي خواهد بود که به ساير کشورهاي جهان هم سرايت خواهد کرد. پيام رئيس جمهور کوبا نيز نشان داد که در ساير کشورها هم اين ظرفيت ها وجود دارد. کافي است که دستگاه ديپلماسي، اين روزنه ها را يک به يک باز کند. 10. هر چند اخيراً حجت الله سلطاني سفير ايران در ونزوئلا در مصاحبه با العالم گفته است: «خبر انتقال 9 تن طلا از ونزوئلا به ايران به‌عنوان بهاي سوخت شايعه اي بيش نبوده و کاملاً نادرست است و از سوي رسانه هاي مغرض منتشر شده است» اما بايد توجه داشت که يکي از اقدامات اقتصادي ريچارد نيکسون، رئيس جمهور وقت آمريکا، در سال 1971 اين بود که قابليت تبديل مستقيم دلار آمريکا به طلا به صورت يک جانبه لغو شد. در نتيجه، بعد از جنگ جهاني دوم، روند سلطه دلار بر تجارت جهاني و چاپ بدون پشتوانه دلار توسط آمريکا ابعاد تازه اي پيدا کرد. هم اکنون چين، روسيه و کشورهاي بريکس چالش هايي را براي دلار آمريکا به وجود آورده اند. اگر در آينده ميان ايران و ونزوئلا و يا ميان ايران و کشورهاي ديگر، مبادله فرآورده هاي نفتي و طلا – به عنوان پشتوانه اصلي پول کاغذي – صورت گيرد، مي تواند به گونه اي اثرگذار باشد تا در آينده،ميزان طلا، مبناي تجارت برخي کشورهاي تحت فشار آمريکا قرار گيرد. در صورتي که اين سيستم در مبادلات ساير کشورها هم تعميم پيدا کند، در کنار بي اثر کردن تحريم ها، روند نابودي و اضمحلال اقتصادي بدهکارترين کشور دنيا يعني آمريکا، زودتر از آنچه که قبلاً پيش بيني مي شد، رقم خواهد خورد. و اين يعني اينکه ايران علاوه بر چالش هاي فرهنگي، سياسي، امنيتي و نظامي که در سال هاي گذشته براي آمريکا ايجاد کرده است، مي تواند آغازگر يک چالش بزرگ اقتصادي نيزعليه اين کشور باشد.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد

instagram.com/akharinkhabar