پیچ تند بهارستان و عدم موازنه انتخابات۱۴۰۰

امین جمشیدزاده */ اینگونه که از شواهد پیداست و این شواف سیاسی که پارلمان یازدهم برگزیده است و این به بهارستان کشاندن پیاپی وزرای دولت دوازدهم و اکنون کار از طرح سوال از رئیس جمهوری هم گذشته و بحث داغ استیضاح روحانی را به شدت در بوق و کرنا کرده و در رسانه‫ها داغ کرده‫اند و نخست پیگیر این ماجرا را به حاجی دلیگانی و اردشیر مطهری و ذوالنور، شمس‫الدین حسینی و علی نیکزاد نسبت می‫دادند که گفته می‫شد بیش از ۱۰۰ امضاء برای طرح سوال از رئیس جمهوری جمع‫آوری کرده‫اند اما پس از مدتی خبر از تست مثبت کرونای حاجی دلیگانی موازنه را بر هم زد و آن مسئله مسکوت ماند؛ اما به تازگی خبر می‫رسد که عدد آن امضاها به۲۰۰رسیده اگرچه برای طرح سوال از رئیس جمهوری ۷۵ امضاء کفایت می‫کند؛ ولی با این اوصاف و در این بحبوحه تحریم تمام عیار اقتصادی و کرونا توامان باهم گویا مجلس یازدهم از آن اصول اولیه خویش که رئیس پارلمان در نخستین نطق پیش از دستور خود پس از آغاز به کار مجلس یازدهم ایراد کرد که مبانی و اصول این مجلس بر دو اصل کلیدی و راهبرد اقتصادی و معیشت مردم استوار است از همین حالا مایل‫ها فاصله گرفته است و همانطور که پریروز آن همه سر و صدا و جنجال در صحن سبز بهارستان برای وزیر خارجه که با درایت و فراست دستگاه دیپلماسی را هدایت می‫کند و استراتژی وزارت خارجه در سپهر سیاست بین کنشگران منطقه و جهان زبانزد عام و خاص است نشان از این قضیه دارد که با این بلوا و جنجال به جز قهقهرایی سوفسطایی به جای نمی‫توان رسید و باید بادبان‫ها را پهن کرده و به خانه بازگشت.

مائو رهبر سابق چین کمونیست یک تز و راهبرد معروف و بنیادین شبیه سوپاپ بنیادین در انفجار بینگ بنگ داشت و آن این قضیه بود که: «گربه مهم نیست سیاه یا سفید باشد؛ مهم این است که موش را بگیرد.» و ما به ازای این پارادیم در انتخابات ۱۴۰۰ریاست جمهوری این مسئله است که رئیس جمهوری مهم نیست اصولگرا یا اصلاح‫طلب باشد بلکه مهم این است که پس از انتخابات نوامبر «۱۰آبان۹۹» در آمریکا بتواند موش «رئیس جمهوری آینده ینگه دنیا» را مهار کرده و از پس او برآید و تحریم‫های اقتصادی علیه کشور را بردارد و این گفتمان قاطبه ایرانیان در بحبوحه تحریم و کرونا توامان با هم است. انتخابات پیش رو و آتی در سال آینده بسیار صعب و دشوار و متفاوت با دیگر آزمون های انتخابات در ادوار گذشته است و بی شک جلب اعتماد آسیب دیده توده مردم و جامعه در حال گذار ایران نقطه عطف مهمی در بالا بردن مشارکت مردم و تراز رو به رشد این مسئله است که مثل قضیه کیلی در ریاضیات پیچیده و لم دار شده است و بی‫تردید گذر از این چالش کلیدی و هژمونی بحران‫زده یک موفقیت عظیم برای نظام شکوهمند ایران اسلامی است و نیل به آن تراز سپهر سیاست را در جهان بهتر به جلو خواهد برد و قطعا برای حل مسئله نباید توجیه کرد و صورت مسئله را پاک کرد بلکه باید با به میدان کشاندن نخبگان سیاسی و عقلای قوم رئیس دولت اصلاحات، شیخ نور «آیت الله ناطق نوری»، محمد جواد ظریف، سید حسن خمینی و عبدالله نوری جریان اصلاحات با یک جهش و دگردیسی نوین و نسل دوم این جریان در کنار بزرگانی که در بالا شرح آن رفت دست به یک اجماع کلی و خانه تکانی جدی برای ۱۴۰۰ بزند و تجربه انتخابات در ادوار گذشته سالیان پس از انقلاب اثبات کرده که هنگامی که یک مجلس یکدست اصولگرا سرکار آمده جریان انتخابات ریاست جمهوری مثل واکنش لوشاتلیه به طرف دیگر معادله و واکنش جابجا می شود و یک رئیس جمهوری اصلاح‫طلب از طرف جامعه انتخاب می‫شود پس اصلاح‫طلبان باید قدر این فرصت را به نحو احسن بدانند و خوب این قضیه را با عافیت‫اندیشی و تحرک و خون تازه به پیکره و کالبد این جریان بازسازی، مدیریت و اداره کنند که در غیر این صورت خسران ابدی برای این جریان ریشه دار و مردمی درپی و به دنبال خواهد داشت و باید به این نکته راهبردی هم توجه داشت که درصورت شکست ترامپ در انتخابات نوامبر امسال «۱۰ آبان ۱۳۹۹» و سرکار آمدن جوبایدن دموکرات در کاخ سفید و بازگشت آمریکایی‫ها به برجام می‫طلبد که رئیس جمهوری اصلاح‫طلب در ایران انتخاب شود که مسئله تحریم‫های ظالمانه و تروریسم تمام قد اقتصادی و پزشکی علیه ملت نستوه و قهرمان و دولت خدوم و تلاشگر جمهوری اسلامی ایران با دیپلماسی، رایزنی و فراست و جسارت سیاسی به سامان و نقطه ثبات و تعادل برساند و نباید این فکر در میان سیاسیون که الان در مجلس یازدهم در پارلمان طنین‫انداز گشته و فعلا جز سروصدا و شعار و‌ مچ‫گیری از دولت برخلاف آنچه که رئیس پارلمان در اولین نطق پیش از دستور و رسمی خویش گفته بود که این مجلس بنای تقابل با دولت را ندارد درواقع خروجی مثبت، رهآورد و ماحصلی برای مجلس جدید نداشته است که اگر دموکرات ها در انتخابات چند ماه آینده ایالات متحده سرکار بیایند با ما به راحتی کنار خواهند آمد و دست ما را باز خواهند گذاشت که این اندیشه مخرب و ما را به ورطه انفعال و قهقهرایی خواهد کشاند.

پس باید با دوراندیشی و استراتژی بنیادی و کارآمد قدر این فرصت فوق‫العاده را دانست و با تدوین نقشه راه مناسب با استفاده از ظرفیت سیاسیون، نخبگان، عقلا، جامعه شناسان، اقتصاددانان و روانشناسان این مهم را به سرانجام رساند که چه بسا اگر تیم اقتصادی دولت دوازدهم استراتژی، دیدگاه، راهبرد و کارایی تیم اقتصادی دولت یازدهم را می‫داشت الان با این همه سنگلاخ و بحران های چالشی بر سر چهار راه اقتصاد کشور مواجه نمی‫شدیم.