نگاهی به کتاب «آیا مادر خوبی هستم؟»

شهرآرانيوز/ آيا خوب بودن مادر تعريف مشخصي دارد که بايد در همان چهارچوب استاندارد رفتار کرد؟ اين سؤال فارغ از اينکه در چه فرهنگي زندگي مي‌کنيد، همواره در طول دوران مادري تان با شما خواهد بود. براي پاسخ به آن هم مخصوصا در سال‌هاي اخير، کتاب‌هاي زيادي تأليف شده و مقالات زيادي نوشته شده است که مي‌تواند تا حد زيادي کمک کننده و اثر بخش باشد. تعريف مادر کافي به جاي مادر خوب هم از دل همين مقالات بيرون آمده و در نهايت کتابي که امروز به شما معرفي مي‌کنيم يک اثر بسيار جمع وجور، مختصر و مفيد است که به شما کمک مي‌کند مفهوم مادر خوب را ارزيابي کنيد. کتاب با عنوان «آيا مادر خوبي هستم؟» چاپ شده است، همان سؤال هميشگي مادران، اما قرار نيست در چهارچوب معناي مادر خوب بماند. دکتر عبدالحسين رفيعيان به عنوان يک پزشک، روان شناس و متخصص اين حوزه، در اين کتاب مفهوم مادر خوب را بازخواني مي‌کند و به معيار‌ها و ابزار‌هايي اشاره مي‌کند که يک مادر به آن احتياج دارد که به بلوغ عاطفي برسد و بتواند يک کودک سالم را پرورش دهد. معيار‌هايي که با معيار‌هاي کنوني ذهن مادران فاصله بسيار دارد. اين کتاب بر اساس پرسش و پاسخ طراحي شده است. اين موضوع کمک زيادي مي‌کند بر اساس سؤالات طراحي شده، صورت مسئله دغدغه‌هاي مادري روشن شود. هر مجموعه سؤالات نيز در ذيل عنوان مشخصي تقسيم بندي شده است. عنوان‌هايي چون: بلوغ عاطفي، مادر و باورهايش، بها دادن به احساس کودک، ارتباط حسي تني و ده‌ها موضوع ديگر. کتاب تمام تلاش خود را کرده است که خيلي ساده و به دور از پيچيدگي‌هاي اصطلاحات روان شناسي و والدگري، به موضوع بپردازد و از منظر دغدغه‌ها و نياز‌هاي مادرانه به سؤالات عمده پاسخ دهد. سؤالاتي چون: مادر خوب يعني چه؟ وابستگي عاطفي به چه معناست؟ چطور به کودک خود نه بگويم؟ مادر چگونه بايد احساسات خود را مديريت کند؟ جايگاه خشم و تنبيه در رابطه کجاست؟ واضح است که اين کتاب به تنهايي نمي‌تواند نسخه کامل و بي نقصي براي پاسخ به سؤالات مادران باشد، اما ميان بر خوب و علمي و قابل قبولي است که در کوتاه‌ترين زمان مي‌تواند به بخشي از اضطراب‌هاي والدگري پاسخ دهد و بخشي از تعاريف و ذهنيت‌هاي اشتباه را تصحيح کند. بريده کتاب: «بعد از مادر شدن، دغدغه مادر خوب بودن فکر اصلي ذهن مادر مي‌شود و دائم خود را مورد ارزيابي قرار مي‌دهد و از خود مي‌پرسد: آيا مادر خوبي هستم؟ آيا وقت کافي براي فرزندم مي‌گذارم؟ آيا به اندازه کافي به او محبت مي‌کنم؟ آيا نيــازهـــــاي او را به درســــــتي برطرف مي‌کنم؟ اما نکته مهم اين است که بايد بتواند در پاسخ به اين پرسش‌ها اول از خــود و نقش احساس رضايت کند، دوم موقعيتي فراهم کند تا فرزندش نيز در هر سني از وضعيتي که دارد احساس رضايت کند و سوم خود را در زندگي بخشيدن به يک انسان ديگر و پرورش دادن او موفق بداند.»

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد

instagram.com/akharinkhabar