صوت/ مثنوی خوانی- قسمت نود و یکم- داستانی از حکمت لقمان/ فاش شدن ذات حقیقی ما در قیامت
آخرين خبر/ مثنوي خواني يکي از مواردي که افراد عاشق ادبيات پارسي اوقات فراغت خود را به آن اختصاص مي دهند. مثنوي معنوي از گنجينه آثار قديمي است که هنوز هم انسان ها به دنبال مطالعه آن هستند. اما شايد درک آن براي تمام افراد آسان نباشد. در اين پادکست علي عرفانيان با خوانش اشعار مولوي و توضيح آن ها اين کار را براي ما ساده تر کرده است.
مثنوي معنوي، اثر گرانسنگ محمد جلال الدين بلخي، شاعر و عارف پارسي گوست. اين کتاب از ۲۶۰۰۰ بيت و شش دفتر تشکيل شده است و يکي از برترين کتابهاي ادبيات عرفاني کهن فارسي و حکمت ايراني پس از اسلام است. اين کتاب در قالب شعري مثنوي سروده شده است که در واقع عنوان کتاب نيز ميباشد.
اشعار مولوي به قدري جهان شمول است که ترجمه آن در ساير کشورها بسيار مورد استقبال قرار گرفته است به طوري که براي چند سال پياپي ديوان اشعار مولانا در صدر جدول پرفروشترين کتابهاي شعر در آمريکا قرار گرفت و اين شاعر ايراني بالاتر از شعراي نامي ادبيات انگليسي مانند شکسپير و بليک قرار گرفته است.
قسمت نود و يکم ابيات 3584 تا 3655
بود لقمان پيش خواجهٔ خويشتن
در ميان بندگانش خوارتن
ميفرستاد او غلامان را به باغ
تا که ميوه آيدش بهر فراغ
بود لقمان در غلامان چون طفيل
پر معاني تيرهصورت همچو ليل
آن غلامان ميوههاي جمع را
خوش بخوردند از نهيب طمع را
خواجه را گفتند لقمان خورد آن
خواجه بر لقمان ترش گشت و گران
چون تفحص کرد لقمان از سبب
در عتاب خواجهاش بگشاد لب
گفت لقمان سيدا پيش خدا
بندهٔ خاين نباشد مرتضي
امتحان کن جملهمان را اي کريم
سيرمان در ده تو از آب حميم
......
علي عرفانيان
اپليکيشن castbox مثنوي خواني
قسمت قبل: