هیوندای ورنا؛ خودروی غیرچینی با بودجه ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان

اسب بخار/ توسعه براي هر ملت يک دست آورد بزرگ و ارزشمند تلقي مي شود. به خصوص هنگامي که اين اتفاق در بازه اي کوتاه رخ دهد. روزگاري چين کشوري بود که کم تر کسي به آن بها مي داد. اکنون غول اقتصاد جهان شده است و روز به روز بالاتر مي رود. صنعت خودروسازي چين که تا يک دهه پيش، همچون صنعت خودروي ايران، فقط به مونتاژکاري مي پرداخت، اکنون به مرحله اي رسيده است که پلت فرم اختصاصي طراحي مي کند، پرچم دار توليد خودروهاي تمام الکتريکي در دنيا شده است و به تست خودروهاي خودران مي پردازد! آن ها طراحان و مهندسان مطرح دنيا را به استخدام خود درمي آورند تا مراحل توسعه و توليد محصولات جديد خود را، با کم ترين ريسک و بالاترين کيفيت به انجام برسانند. اکنون جهانيان طور ديگري به صنعت خودروسازي چين نگاه مي کنند. آن ها سال به سال درحال سبقت گرفتن از يکديگرند و با سرعتي که پيش مي روند، به يقين در آينده اي نزديک به سلطان بلامنازع اين صنعت تبديل مي شوند. اما آيا درحال حاضر مي توان ادعا کرد کيفيت خودروهاي چيني در نگاه مردم، برابر با توليدات ديگر کشورهاي آسيايي و اروپايي است؟ اگر واقع بين باشيم، هنوز نه! با وجود فروش بالا و روز افزون تعداد خودروهاي چيني درحال تردد در خيابان، بيش از نيمي از جامعه همچنان با نگاهي آکنده از شک و ترديد به چهار چرخ هاي چيني مي نگرند. درواقع شايد چيني ها در واحدهاي تحقيق و توسعه خود به دست آورد هاي بزرگي رسيده باشند، اما در عمل آن چه از آن ها در بازار مشاهده مي شود، خودروهايي هستند که فقط در مقايسه با اسلاف خويش، بهتر و باکيفيت تر شده اند. بنابراين تا زمان پذيرفته شدن کامل آن ها در اين صنعت، همچنان بسياري از مشتريان به سراغ برندهاي معتبرتر مي روند. حال اگر در بازار پرماجراي خودرو در ايران، شخصي قصد ارتقاي خودروي ايراني خود به خودرويي توانمندتر را داشته باشد، با بودجه اي در محدوده ۱۰۰ تا ۲۰۰ ميليون تومان، چند انتخاب غير چيني پيش روي خود دارد؟ در اين سلسله مقالات بر آن شديم تا به بررسي غير چيني هاي متوسط بازار بپردازيم. «ورنا» يا همان «اکسنت» سدان کامپکت خانوادگي هيونداي است که از سال ۱۹۹۴ به سبد محصولات اين شرکت اضافه شد. نسل دوم ورنا در سال ۲۰۰۰ به دنيا آمد و فروش موفقي در سطح جهاني تجربه کرد. هيونداي ورناهاي موجود در ايران هم در حقيقت از سري فيس ليفت همين نسل هستند. فيس ليفتي که در سال ۲۰۰۳ رونمايي شد و تا سال ۲۰۰۶ دوام آورد. پس از آن، نسل سوم اکسنت پا به ميدان گذاشت؛ خودرويي که هيچ گاه به ايران نيامد اما رد پاي آن را در مناطق آزاد تجاري کشور مي توان مشاهده کرد. اما نسل چهارم اکسنت بار ديگر رنگ خيابان هاي ايران را به خود ديد. در ابتدا به صورت وارداتي عرضه شد و در اواخر عمرش به خط مونتاژ «کرمان موتور» راه يافت تا ادامه دهنده مسيري باشد که ورنا طي کرده است. هر چند تحريم ها اين فرصت را از آن سلب کردند. از سال ۲۰۱۷ نسل پنجم اکسنت به بازارهاي جهاني معرفي شده، اما سهم ما از اين خودرو همچنان خريد مدل هاي کارکرده نسل دوم آن با قيمت هاي صد و چند ميليون توماني است! شرکت کرمان موتور از سال ۱۳۸۳ ورنا را وارد خط توليد خود کرد. ورنا با دو نوع پيشرانه ۱۵۰۰ و ۱۶۰۰ سي سي و دو جعبه دنده ۵ دنده دستي و ۴ دنده اتوماتيک در بازار يافت مي شود. با توجه به تمايل بيش تر مشتريان بازه فراتر از ۱۰۰ ميليون تومان به خريد خودروهاي اتوماتيک، نسخه ۱۶۰۰ سي سي اتوماتيک را براي بررسي در اين مقاله انتخاب کرديم. طراحي ورنا از اولين محصولات قرن بيست و يکمي هيونداي به شمار مي رود؛ طبيعي است که مقايسه طراحي آن با هيونداي هاي امروزي خنده دار به نظر برسد. ورنا نماد يک سدان اقتصادي مظلوم و بي دردسر در بازار ايران است. طراحي بي شيله و پيله اين خودرو شايد به اندازه رقيب هاي جوان چيني، جذاب و فريبنده نباشد، اما آن چه ورنا در طولاني مدت به شما عرضه مي دارد به مراتب ارزشمندتر از جذابيت هاي ظاهري است. در نماي جلو چراغ ها به شکل مستطيلي هستند که گوشه هاي آن گرد شده است. چراغ ها گرافيک کريستالي ساده اي دارند. جلوپنجره ورنا هم يک شبکه ذوزنقه اي مشکي رنگ است که با نواري کرومي احاطه مي شود. سپر نسبتاً کوتاه و باريک طراحي شده و در پايين آن، افزون بر شبکه ورودي هوا، دو چراغ پروژکتور دايره اي به چشم مي خورد. ورنا در مجموع چهره اي آرام و مهربان از خود به نمايش مي گذارد. در نماي کناري چهارچوب کلي يک سدان سنتي را مي بينيم. دستگيره درها، زه ها و آينه هاي کناري، فرمي ابتدايي دارند، اما چون به صورت همرنگ با بدنه رنگ آميزي شده اند، قديمي بودن آن ها به چشم نمي آيد. ورنا، چه در مدل هاي دنده اي و چه اتوماتيک، از رينگ هاي فولادي با قالپاق ۱۴٫۰ اينچي برخوردار است. در نماي عقب چراغ ها به صورت ايستاده قرار گرفته اند. اين سبک طراحي در اکثر سدان هاي آن دوران همچون هيونداي آوانته، مزدا ۳۲۳ و تويوتا کرولا ديده مي شود. گرافيک چراغ ها در نوع خود زيباست. درِ صندوق عقب دهانه بسيار بزرگي دارد که هنگام بارگيري کارايي خود را نشان مي دهد. سپر عقب نيز همچون سپر جلو، لاغر و استخواني است. نکته آزاردهنده در طراحي عقب ورنا، محل نصب چراغ مه شکن آن است! مه شکن عقب به شکل يک مستطيل بدقواره در سمت چپ سپر قرار گرفته و تقارن طراحي اين نماي خودرو را از بين برده است! در طراحي داخلي ورنا همان سبک و سياق طراحي نماي بيروني حس مي شود، فضايي ساده و کسالت بار. با توجه به اشتراک پلت فرم آن با ريو شباهت هاي زيادي ميان کابين ورنا و ريوهاي مونتاژ سايپا وجود دارد. کنسول مرکزي، پنل دکمه هاي سيستم تهويه و دريچه هاي کولر در کمال سادگي طراحي شده اند. طراحي دسته دنده و فرمان اندکي زمخت به نظر مي رسد. صفحه کيلومتر کاملاً با ريو مشترک است. پوشش مخمل رودري ها حس خوبي به سرنشينان مي دهد و تکيه گاه آرنج و دستگيره آن ها ارگونومي مناسبي دارند. ويژگي هاي فني و امکانات پيشرانه ۱۶۰۰ سي سي ورنا اتوماتيک يک موتور ۴ سيلندر تنفس طبيعي است که در دور ۵۵۰۰ rpm قدرت ۱۰۴ اسب بخاري را توليد مي کند و گشتاور آن هم در ۳۰۰۰ rpm به ۱۴۳ نيوتن متر مي رسد. ورنا براي متوقف شدن از ترمزهاي ديسکي در محور جلو و کاسه اي در عقب استفاده مي کند. وزن خالص ورنا، بدون سرنشين و بار اضافي، ۱۰۴۰ کيلوگرم است. با ورنا حداکثر تا ۱۸۹ کيلومتر بر ساعت مي توان سرعت گرفت. شتاب صفر تا صد رسمي آن هم در مدل هاي اتوماتيک ۱۱٫۵ ثانيه است. حال آن که همين شتاب براي نسخه دنده دستي به ۱۰٫۹ ثانيه ارتقا مي يابد. هر چند براي مصرف سوخت ورنا عدد دقيقي اعلام نمي شود، اما در مدل هاي اتوماتيک، که مصرف شان اندکي از نمونه هاي دنده اي بيش تر است، مي توان به عدد ۷٫۵ ليتر در هر ۱۰۰ کيلومتر براي سيکل ميانگين شهر و جاده دست يافت. حال آن که باک سوخت ورنا هم ۴۵ ليتر گنجايش دارد. ورنا يک خودرو قديمي است که نبايد انتظار وجود آپشن هاي روز را در آن داشت. بديهي است آن چه در يک خودرو ايراني يا چيني صفرکيلومتر پيدا مي کنيد در ورنا تعبيه نشده است. البته آن قدرها هم فقير نيست و مي تواند با امکانات حداقلي‌اي که دارد نيازهاي اوليه شما را برطرف کند. دو کيسه ايمني هوا، ترمز ضد قفل، راديو پخش CD+MP3 با چهار بلندگو، شيشه بالابرهاي برقي، آينه هاي کناري برقي، کولر و بخاري با تنظيم دستي، چراغ هاي مه شکن جلو و عقب، قابليت تاشوندگي صندلي هاي عقب، قفل مرکزي و سيستم ضد سرقت، تمام داشته هاي ورنا را تشکيل مي دهند. در ضمن، لازم است بدانيد ميان مدل هاي دنده اي و اتوماتيک ورنا از نظر تجهيزات رفاهي و ايمني تفاوت خاصي وجود ندارد. ورنا را در بهترين حالت مي توان يک ريو فول آپشن فرض کرد! ويژگي هاي سواري مشخصات فني ورنا چندان دندان گير نيست. پيشرانه آن، حتا در مدل هاي ۱۶۰۰ سي سي، قدرت زيادي ندارد، اما همچون هيونداي آوانته مزيت فني اين خودرو نسبت به رقباي چيني صفرکيلومتر و فرانسوي هاي مونتاژ داخل هماهنگي بالا ميان موتور و جعبه دنده است. اين هماهنگي به گونه اي است که پروسه تعويض دنده ها بدون کوچک ترين ضربه يا صداي اضافه انجام مي گيرد. تنها در هنگام معکوس کشي ها و سنگين کردن دنده ها اندکي تأخير احساس مي شود که براي يک گيربکس ۴ دنده قديمي، طبيعي است. در مجموع بايد شتاب ورنا اتوماتيک را معقول دانست. هر چند مانند خودروهايي همچون پژو ۲۰۶ تيپ ۶ حالت اسپرت براي جعبه دنده آن تعريف نشده است و نمي توان انتظار شتاب گيري هاي ناگهاني را از آن داشت، اما براي استفاده يک خانواده معمولي کاملاً مناسب و به صرفه ظاهر مي شود. بزرگ ترين نقطه قوت ورنا، همچون آوانته، دوام فني بالا و استهلاک پايين است که همين دو ويژگي آن را از رقباي ايراني و چيني هم قيمتش متمايز مي کنند. سيستم تعليق ورنا هم عملکردي نسبتاً نرم دارد که براي استفاده شهري و سفرهاي آخر هفته مناسب به نظر مي رسد. شايد نفوذ صداي نه چندان خوشايند پيشرانه در دورهاي بالا به کابين از معدود نقاط ضعف ورنا باشد؛ ايرادي که البته در اکثر خودروهاي اقتصادي بازار ديده مي شود و از اين جهت نمي توان به ورنا خرده گرفت. #باهم_شکستش_مي‌دهيم ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد