هیوندای ورنا؛ خودروی غیرچینی با بودجه ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان

اسب بخار/ توسعه برای هر ملت یک دست آورد بزرگ و ارزشمند تلقی می شود. به خصوص هنگامی که این اتفاق در بازه ای کوتاه رخ دهد. روزگاری چین کشوری بود که کم تر کسی به آن بها می داد.

اکنون غول اقتصاد جهان شده است و روز به روز بالاتر می رود. صنعت خودروسازی چین که تا یک دهه پیش، همچون صنعت خودروی ایران، فقط به مونتاژکاری می پرداخت، اکنون به مرحله ای رسیده است که پلت فرم اختصاصی طراحی می کند، پرچم دار تولید خودروهای تمام الکتریکی در دنیا شده است و به تست خودروهای خودران می پردازد! آن ها طراحان و مهندسان مطرح دنیا را به استخدام خود درمی آورند تا مراحل توسعه و تولید محصولات جدید خود را، با کم ترین ریسک و بالاترین کیفیت به انجام برسانند. اکنون جهانیان طور دیگری به صنعت خودروسازی چین نگاه می کنند. آن ها سال به سال درحال سبقت گرفتن از یکدیگرند و با سرعتی که پیش می روند، به یقین در آینده ای نزدیک به سلطان بلامنازع این صنعت تبدیل می شوند.

اما آیا درحال حاضر می توان ادعا کرد کیفیت خودروهای چینی در نگاه مردم، برابر با تولیدات دیگر کشورهای آسیایی و اروپایی است؟ اگر واقع بین باشیم، هنوز نه! با وجود فروش بالا و روز افزون تعداد خودروهای چینی درحال تردد در خیابان، بیش از نیمی از جامعه همچنان با نگاهی آکنده از شک و تردید به چهار چرخ های چینی می نگرند. درواقع شاید چینی ها در واحدهای تحقیق و توسعه خود به دست آورد های بزرگی رسیده باشند، اما در عمل آن چه از آن ها در بازار مشاهده می شود، خودروهایی هستند که فقط در مقایسه با اسلاف خویش، بهتر و باکیفیت تر شده اند. بنابراین تا زمان پذیرفته شدن کامل آن ها در این صنعت، همچنان بسیاری از مشتریان به سراغ برندهای معتبرتر می روند. حال اگر در بازار پرماجرای خودرو در ایران، شخصی قصد ارتقای خودروی ایرانی خود به خودرویی توانمندتر را داشته باشد، با بودجه ای در محدوده ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان، چند انتخاب غیر چینی پیش روی خود دارد؟ در این سلسله مقالات بر آن شدیم تا به بررسی غیر چینی های متوسط بازار بپردازیم.

«ورنا» یا همان «اکسنت» سدان کامپکت خانوادگی هیوندای است که از سال ۱۹۹۴ به سبد محصولات این شرکت اضافه شد. نسل دوم ورنا در سال ۲۰۰۰ به دنیا آمد و فروش موفقی در سطح جهانی تجربه کرد. هیوندای ورناهای موجود در ایران هم در حقیقت از سری فیس لیفت همین نسل هستند. فیس لیفتی که در سال ۲۰۰۳ رونمایی شد و تا سال ۲۰۰۶ دوام آورد. پس از آن، نسل سوم اکسنت پا به میدان گذاشت؛ خودرویی که هیچ گاه به ایران نیامد اما رد پای آن را در مناطق آزاد تجاری کشور می توان مشاهده کرد. اما نسل چهارم اکسنت بار دیگر رنگ خیابان های ایران را به خود دید. در ابتدا به صورت وارداتی عرضه شد و در اواخر عمرش به خط مونتاژ «کرمان موتور» راه یافت تا ادامه دهنده مسیری باشد که ورنا طی کرده است. هر چند تحریم ها این فرصت را از آن سلب کردند. از سال ۲۰۱۷ نسل پنجم اکسنت به بازارهای جهانی معرفی شده، اما سهم ما از این خودرو همچنان خرید مدل های کارکرده نسل دوم آن با قیمت های صد و چند میلیون تومانی است! شرکت کرمان موتور از سال ۱۳۸۳ ورنا را وارد خط تولید خود کرد. ورنا با دو نوع پیشرانه ۱۵۰۰ و ۱۶۰۰ سی سی و دو جعبه دنده ۵ دنده دستی و ۴ دنده اتوماتیک در بازار یافت می شود. با توجه به تمایل بیش تر مشتریان بازه فراتر از ۱۰۰ میلیون تومان به خرید خودروهای اتوماتیک، نسخه ۱۶۰۰ سی سی اتوماتیک را برای بررسی در این مقاله انتخاب کردیم.

طراحی
ورنا از اولین محصولات قرن بیست و یکمی هیوندای به شمار می رود؛ طبیعی است که مقایسه طراحی آن با هیوندای های امروزی خنده دار به نظر برسد. ورنا نماد یک سدان اقتصادی مظلوم و بی دردسر در بازار ایران است. طراحی بی شیله و پیله این خودرو شاید به اندازه رقیب های جوان چینی، جذاب و فریبنده نباشد، اما آن چه ورنا در طولانی مدت به شما عرضه می دارد به مراتب ارزشمندتر از جذابیت های ظاهری است. در نمای جلو چراغ ها به شکل مستطیلی هستند که گوشه های آن گرد شده است. چراغ ها گرافیک کریستالی ساده ای دارند. جلوپنجره ورنا هم یک شبکه ذوزنقه ای مشکی رنگ است که با نواری کرومی احاطه می شود. سپر نسبتاً کوتاه و باریک طراحی شده و در پایین آن، افزون بر شبکه ورودی هوا، دو چراغ پروژکتور دایره ای به چشم می خورد. ورنا در مجموع چهره ای آرام و مهربان از خود به نمایش می گذارد. در نمای کناری چهارچوب کلی یک سدان سنتی را می بینیم. دستگیره درها، زه ها و آینه های کناری، فرمی ابتدایی دارند، اما چون به صورت همرنگ با بدنه رنگ آمیزی شده اند، قدیمی بودن آن ها به چشم نمی آید. ورنا، چه در مدل های دنده ای و چه اتوماتیک، از رینگ های فولادی با قالپاق ۱۴٫۰ اینچی برخوردار است.

در نمای عقب چراغ ها به صورت ایستاده قرار گرفته اند. این سبک طراحی در اکثر سدان های آن دوران همچون هیوندای آوانته، مزدا ۳۲۳ و تویوتا کرولا دیده می شود. گرافیک چراغ ها در نوع خود زیباست. درِ صندوق عقب دهانه بسیار بزرگی دارد که هنگام بارگیری کارایی خود را نشان می دهد. سپر عقب نیز همچون سپر جلو، لاغر و استخوانی است. نکته آزاردهنده در طراحی عقب ورنا، محل نصب چراغ مه شکن آن است! مه شکن عقب به شکل یک مستطیل بدقواره در سمت چپ سپر قرار گرفته و تقارن طراحی این نمای خودرو را از بین برده است! در طراحی داخلی ورنا همان سبک و سیاق طراحی نمای بیرونی حس می شود، فضایی ساده و کسالت بار. با توجه به اشتراک پلت فرم آن با ریو شباهت های زیادی میان کابین ورنا و ریوهای مونتاژ سایپا وجود دارد. کنسول مرکزی، پنل دکمه های سیستم تهویه و دریچه های کولر در کمال سادگی طراحی شده اند. طراحی دسته دنده و فرمان اندکی زمخت به نظر می رسد. صفحه کیلومتر کاملاً با ریو مشترک است. پوشش مخمل رودری ها حس خوبی به سرنشینان می دهد و تکیه گاه آرنج و دستگیره آن ها ارگونومی مناسبی دارند.

ویژگی های فنی و امکانات
پیشرانه ۱۶۰۰ سی سی ورنا اتوماتیک یک موتور ۴ سیلندر تنفس طبیعی است که در دور ۵۵۰۰ rpm قدرت ۱۰۴ اسب بخاری را تولید می کند و گشتاور آن هم در ۳۰۰۰ rpm به ۱۴۳ نیوتن متر می رسد. ورنا برای متوقف شدن از ترمزهای دیسکی در محور جلو و کاسه ای در عقب استفاده می کند. وزن خالص ورنا، بدون سرنشین و بار اضافی، ۱۰۴۰ کیلوگرم است. با ورنا حداکثر تا ۱۸۹ کیلومتر بر ساعت می توان سرعت گرفت. شتاب صفر تا صد رسمی آن هم در مدل های اتوماتیک ۱۱٫۵ ثانیه است. حال آن که همین شتاب برای نسخه دنده دستی به ۱۰٫۹ ثانیه ارتقا می یابد. هر چند برای مصرف سوخت ورنا عدد دقیقی اعلام نمی شود، اما در مدل های اتوماتیک، که مصرف شان اندکی از نمونه های دنده ای بیش تر است، می توان به عدد ۷٫۵ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر برای سیکل میانگین شهر و جاده دست یافت. حال آن که باک سوخت ورنا هم ۴۵ لیتر گنجایش دارد.

ورنا یک خودرو قدیمی است که نباید انتظار وجود آپشن های روز را در آن داشت. بدیهی است آن چه در یک خودرو ایرانی یا چینی صفرکیلومتر پیدا می کنید در ورنا تعبیه نشده است. البته آن قدرها هم فقیر نیست و می تواند با امکانات حداقلی‌ای که دارد نیازهای اولیه شما را برطرف کند. دو کیسه ایمنی هوا، ترمز ضد قفل، رادیو پخش CD+MP3 با چهار بلندگو، شیشه بالابرهای برقی، آینه های کناری برقی، کولر و بخاری با تنظیم دستی، چراغ های مه شکن جلو و عقب، قابلیت تاشوندگی صندلی های عقب، قفل مرکزی و سیستم ضد سرقت، تمام داشته های ورنا را تشکیل می دهند. در ضمن، لازم است بدانید میان مدل های دنده ای و اتوماتیک ورنا از نظر تجهیزات رفاهی و ایمنی تفاوت خاصی وجود ندارد. ورنا را در بهترین حالت می توان یک ریو فول آپشن فرض کرد!

ویژگی های سواری
مشخصات فنی ورنا چندان دندان گیر نیست. پیشرانه آن، حتا در مدل های ۱۶۰۰ سی سی، قدرت زیادی ندارد، اما همچون هیوندای آوانته مزیت فنی این خودرو نسبت به رقبای چینی صفرکیلومتر و فرانسوی های مونتاژ داخل هماهنگی بالا میان موتور و جعبه دنده است. این هماهنگی به گونه ای است که پروسه تعویض دنده ها بدون کوچک ترین ضربه یا صدای اضافه انجام می گیرد. تنها در هنگام معکوس کشی ها و سنگین کردن دنده ها اندکی تأخیر احساس می شود که برای یک گیربکس ۴ دنده قدیمی، طبیعی است. در مجموع باید شتاب ورنا اتوماتیک را معقول دانست. هر چند مانند خودروهایی همچون پژو ۲۰۶ تیپ ۶ حالت اسپرت برای جعبه دنده آن تعریف نشده است و نمی توان انتظار شتاب گیری های ناگهانی را از آن داشت، اما برای استفاده یک خانواده معمولی کاملاً مناسب و به صرفه ظاهر می شود. بزرگ ترین نقطه قوت ورنا، همچون آوانته، دوام فنی بالا و استهلاک پایین است که همین دو ویژگی آن را از رقبای ایرانی و چینی هم قیمتش متمایز می کنند. سیستم تعلیق ورنا هم عملکردی نسبتاً نرم دارد که برای استفاده شهری و سفرهای آخر هفته مناسب به نظر می رسد. شاید نفوذ صدای نه چندان خوشایند پیشرانه در دورهای بالا به کابین از معدود نقاط ضعف ورنا باشد؛ ایرادی که البته در اکثر خودروهای اقتصادی بازار دیده می شود و از این جهت نمی توان به ورنا خرده گرفت.