دستاورد «بهرام رادان» از جشنواره فجر ۳۷؛ رازهای پیچیده یک ستاره

خبرآنلاين/ ستاره شدن سخت است و ستاره ماندن سخت‌تر. از يک سو راه ورود چهره‌هاي تازه به سينما باز است و از سويي ديگر ذائقه مخاطبان مدام در حال تغيير. در سينماي ما معدود بازيگراني هستند که رداي ستارگي را مادام‌ بر تن دارند. اين دسته از بازيگران ، نقشه راه خود را طوري طراحي کرده اند که نه رقباي تازه نفس عرصه را براي شان تنگ مي کند و نه جنس انتخاب‌شان‌ با ذائقه عامه مخاطب دور است. نمود عيني چنين ستاره اي بهرام رادان است که در جشنواره امسال سه فيلم با سه فضاي متفاوت از او به نمايش درآمد؛ «ايده اصلي» نسبت مستقيم با گيشه دارد و «آشفتگي» باب طبع مخاطب سخت پسند است. «سونامي» فيلمي بينابين است و بازي در آن قدرت طلبي بازيگر را به رخ مي کشد. اگر نگاهي به کارنامه رادان داشته باشيم رد چنين انتخاب هايي از ابتدا مشهود است. او نخواسته صرفا بازيگر فيلم هاي گيشه‌پسند باشد و پرهيز داشته است برچسب بازيگر فيلم هاي خاص پسند به او بخورد. پيرو همين مانيفست، در کنار «آشفتگي» سر از «ايده اصلي» در مي‌آورد. بهرام رادان در فيلم آزيتا موگويي نقش جواني جاه طلب را بازي مي کند که براي رسيدن به هدف خود وارد يک معامله پرريسک مي شود. داستان و فضاي اين فيلم باب طبع مخاطبي است که مي خواهد ساعتي در سينما سرگرم باشد. رادان نيز بازي خود را بر اساس اقتضائات فيلم و کاراکتر تنظيم کرده است. «ايده اصلي» يک نکته مهم تر دارد و آن يادآوردي اين است که رادان همچنان در قامت جوان اول عرض اندام مي کند. او در آستانه چهل سالگي بسر مي برد ولي خوب مي داند براي ستاره ماندن لازم است سالي يکي دو فيلم بازي کند که اولا گيشه پسند باشد و ثانيا او را در جايگاه جوان اول بنشاند. براي ستاره ماندن فقط فيلم هايي از طيف «ايده اصلي» کافي نيست‌ و بايد به پيشنهادهايي از جنس «آشفتگي» هم‌ پاسخ داد. فيلم فريدون جيراني فارغ از کيفيت، اثر قابل بحثي است و نمي توان سرسري از کنارش گذشت. براي يک ستاره چه چيزي مهم تر از اين که فيلم و بازي اش مورد تحليل منتقدان و پي گيران سينما قرار گيرد؟ بماند که در نقد و نظرها، دوقطبي بر سر کيفيت «آشفتگي» است؛ برخي تجربه گرايي جيراني را دوست دارند و برخي نه. بر سر بازي رادان اما توافق وجود دارد. او در فيلم «آشفتگي» موقعيت پيچيده دو کاراکتر را چنان به نمايش گذاشته است که خيلي زود نقاب بازيگر کنار مي رود و مخاطب بي واسطه با شخصيت ها مواجه مي شود. «سونامي» هم فيلم سختي است اما برخلاف آشفتگي اين جا بازيگر علاوه بر نمايش درونيات کاراکتر بايد قدرت بدني خود را هم به چالش بکشد. رادان براي رسيدن به شمايل باورپذير يک تکواندوکار مدت ها زير نظر کوروش رجلي که قهرمان اين رشته ورزشي است تمرين داشته. بازي در اين فيلم نشان از جاه طلبي يک بازيگر دارد که زود ستاره شد اما با نقش هاي سخت و ذکاوت در انتخاب ها ستاره مانده است. جشنواره سي و هفتم فجر ماکت کوچکي است تا بدانيم بهرام رادان چرا بعد از دو دهه همچنان در صف اول سينما است و رداي ستارگي بر تن دارد. وحيد سعيدي ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد