واکنش کیهان به حضور انیمیشن ایرانی در اسکار

کیهان/ گفته شده انیمیشن «آخرین داستان»، برداشتی آزاد از داستان ضحاک ماردوش در شاهنامه، اثر ابوالقاسم فردوسی است اما در تیزری که از این فیلم نمایش داده شده، وفاداری چندانی به شاهنامه فردوسی حتی در سر و شکل شخصیت‌ها هم به چشم نمی‌خورد و کاراکترهای زن کاملا بی‌حجاب بوده و روابط آزادی در میان آنها و مردان نشان داده می‌شود.
حتی در عناوینی که در تیزر آن به چشم می‌خورد به جای برداشتی از شاهنامه (که نام خاص است و باید در ترجمه انگلیسی نیز با همین عنوان بیاید) عبارت «کتاب شاهان» (The Book of Kings) درج شده است. احتمالا قصه و داستان و افسانه‌سرایی برای شاه و شاهان بیشتر از «شاهنامه» به مذاق جشنواره‌های آن سوی مرز خوش می‌آید.
شگفتی اینجاست که بعد از گذشت ۶۰ سال حاکمیت شبه‌روشنفکران غرب‌زده، تقریبا یک دهه است در سینمای انیمیشن ایران، تحولی شگرف توسط هنرمندان جبهه فرهنگی انقلاب ایجاد شده و در کمال ناباوری و با پشتکار فراوان، برای اولین بار انیمیشن‌های بلند سینمایی با جذابیت و کشش بالاساخته شدند که نه تنها در سطح بین‌المللی مورد توجه قرار گرفتند که در داخل ایران و حتی کشورهای منطقه نیز با استقبال بی‌نظیری مواجه شدند.
انیمیشن‌هایی نظیر «شاهزاده روم» که در وب‌سایت معتبر IMDB امتیاز بالای ۸/۱ را از کاربرانش بدست آورد و در فروش داخلی نیز رتبه سوم فیلم‌های سال را کسب کرد، همچنین انیمیشن‌های سه‌بعدی دیگری مثل «فهرست مقدس»، «رهایی از بهشت» ، «نبرد خلیج فارس» و بالاخره «فیلشاه» که گوی سبقت فروش داخلی و خارجی را از رقبای پیشین ربود، از آن جمله بودند.
این برای نخستین بار در تاریخ سینمای ایران بود که کودکان برای دیدن یک انیمیشن بلند سینمایی جذاب، ذوق می‌کردند و با علاقه به تماشای آن می‌نشستند. اما این انیمیشن‌ها که بنا به اظهارنظر کارشناسان داخلی و خارجی، به لحاظ استاندارد ساختاری در حد تولیدات جهانی به‌خصوص کارتون‌های آمریکایی بودند، نه از سوی شبه‌روشنفکران و اغلب رسانه‌های کشور که در اختیار آنان بود مورد توجه قرار گرفتند، نه از سوی جشنواره‌های خارجی مانند «انسی» که در تیول و لابی همین قشر است و البته نه از سوی اسکار. چرا که موضوع و داستان همه آنها واقعی، دینی، اسلامی و انقلابی بود! ماجرای ملیکا یا نرجس خاتون در «شاهزاده روم»، داستان سپاه ابرهه و پرندگان ابابیل در «فیلشاه»، قصه قرآنی اصحاب اخدود در «فهرست مقدس»، مشابه‌سازی سرگذشت شهید دکتر چمران با اسطوره‌های شاهنامه در «رهایی از بهشت» و مقاومت ایران در مقابل تجاوز آمریکا در «نبرد خلیج فارس»، موضوعاتی نبود که به ذائقه محافل سینمایی آمریکایی و اروپایی خوش بیاید و باب میل شیفتگان داخلی‌شان در ایران باشد! این در حالی است که پیش از اینها هم بارها اثبات شده، کمترین موضوع قابل اهمیت برای این دسته از محافل سینمایی، از قضا خود «هنر» است!
حالا انیمیشن دو بعدی «آخرین داستان» با رویکردی باستان‌گرایانه و افسانه‌سرایانه و تصاویری از ایران بدون اسلام، آن‌گونه که نزدیک به ۲۰۰ سال از سوی کانون‌های معلوم‌الحال غربی القاء شده، در مراحل ابتدایی اسکار ۲۰۲۰ انتخاب شده تا بار دیگر نشان دهد که جامعه به اصطلاح جهانی با ایران اسلامی است.