چه بخواهیم چه نخواهیم «پایتخت» مخاطب دارد

خبرآنلاين/ اين روزها تلويزيون نقش مهمي در جامعه ايفا مي‌کند. در اين روزهاي شيوع کرونا که خيلي‌ها مردم را تشويق به در خانه ماندن مي‌کنند، تلويزيون مي‌تواند نقش مهمي داشته باشد و سريال‌هاي نوروزي که از ديرباز يکي از پربيننده‌ترين برنامه‌هاي تلويزيون بوده اکنون زير ذره‌بين خاص و عام قرار دارد. در ميان‌سريال‌هاي ويژه عيد يکي از برگ‌هاي برنده صداوسيما سريال آشناي «پايتخت» است که پيش از اين پنج فصل آن ساخته شده و در اين روزها فصل ششم آن از شبکه يک در حال پخش است. سريالي که در زمان پخش هر فصلِ آن، موافقان و مخالفان خود را داشته و عده‌اي فصل جديدش را حرکتي رو به جلو و عده‌اي ديگر يک عقب‌گرد مي‌دانند. واقعيتي که نمي‌توان آن را انکار کرد، فارغ از کيفيت رو به جلو يا رو به عقب آن، اين است که «پايتخت» تماشاگر دارد. هنوز در اين شرايط بي‌مخاطب تلويزيون عموم جامعه آن را دنبال مي‌کنند و برايشان سرنوشت کاراکترها جذاب است. اما فرمول اين ديده شدن، حتي با وجود پسرفت در بعضي فصل‌ها چيست؟ پاسخ را بايد در دو ويژگي اين سريال جستجو کرد؛ اول اينکه سازندگان «پايتخت» در هر فصل شخصيت‌هاي اصلي را دچار پيچش و چرخش و تعويض تعريف مي‌کنند و ثابت نگه نمي‌دارند، که اين خود به جذابيت سريال کمک مي‌کند (مثالش همين است که مثلا کاراکتر نقي يا ارسطو يا حتي هما هر فصل با فصل ديگر فرق دارد و اگر مرور کنيم مي‌بينيم که از فصل اول تا همين فصل ششم چقدر دچار تغيير شده‌اند) ويژگي دوم ورود کاراکترهاي جديد در هر فصل است. تيم طراح قصه و کارگرداني «پايتخت» در فصل ششم با ورود يک کاراکتر جديد و بسيار جذاب به نام حاج آقا مالکي که يک نماينده پاکدست است توانسته فضايي جديد براي مخاطب خلق کند. نکته جالب‌تر اين بخش بازيگر نقش حاج آقا مالکي است که شايد عموم مردم ندانند عقبه او چيست. بازيگر نقش حاج آقا مالکي (سيدامير سيدزاده) از تهيه‌کنندگان قديمي و خوشنام و باسابقه تلويزيون و سينما است که فيلم‌ها و سريال‌هاي زيادي را تهيه کرده و در جشنواره فيلم فجري که گذشت فيلم متفاوت «تعارض» را به کارگرداني محمدرضا لطفي داشت و پيش‌تر هم تهيه‌کننده فيلم‌هايي مانند «شماره هفده سهيلا» يا «آمين خواهيم گفت» و چند فيلم ديگر اغلب با کارگردان‌هاي فيلم‌اولي بود و قبل‌تر از اينها هم در مقام تهيه‌کننده با محسن تنابنده با سريال «پيامک از ديار باقي» همکاري داشته است. سيدزاده در نخستين تجربه بازيگري‌اش به خوبي توانسته از پس نقش برآيد و به تعريف درستي از شخصيت نماينده مجلس برسد. جلوي دوربين رفتن عوامل پشت صحنه در سينماي ايران، خصوصا در سال‌هاي اخير شايد چيز خيلي جديدي به حساب نيايد و پيش‌تر هم پيمان معادي و ماني حقيقي از عرصه فيلمنامه‌نويسي و کارگرداني به اين وادي ورود پيدا کرده بودند و بقيه هم در اين سال‌ها کم و بيش اين عرصه را تجربه کردند، اما نکته قابل تامل در بازيگري امير سيدزاده تفاوت جنس فيلم‌هايي که او تهيه کرده با فضاي کاري که در آن در کسوت بازيگر حضور يافته است. سيدزاده که حداقل در سينما به عنوان جدي‌ترين تهيه کننده فرهنگي و سينماي ساختارشکن و متفاوت معروف است و هيچ فيلم کمدي به شکل رايجش را تهيه نکرده، اما ورودش به عرصه بازيگري با يک سريال طنز و کمدي بوده و به خوبي توانسته زبان شخصيت را در يک سريال طنز بشناسد و آن را ايفا کند. شايد اين تجربه باعث شود تا پس از اين سيدزاده قصد داشته باشد تا نگاهي جدي‌تر به عرصه بازيگري داشته باشد. چيزي که زمان آن را مشخص مي‌کند اما در برهه فعلي کاراکتر و شيوه بازي او را مي توان يکي از برگ هاي برنده سريال پايتخت دانست. مهسا بهادري #باهم_شکستش_مي‌دهيم ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد