حسینی بای: با مشکلات مردم شوخی نمی کنم

جام جم/ حسینی بای را بیشتر با گزارش های بامزه و جنجالی اش می شناسیم که بین مخاطبان پرطرفدار است و او از جمله خبرنگارانی است که در فضای مجازی ویدئوهایش بازنشر شده و مردم با او و گزارش هایش شوخی می کنند. تا جایی که مهران مدیری هم در «دورهمی» با او شوخی کرد.

وی با گزارش های کنکوری اش شناخته شد، اما سال هاست که در حوزه های دیگر هم فعالیت می کند و از زلزله و سیل گرفته تا سوریه و عراق در همه جا حضور دارد. خودش می گوید همواره سعی کرده از دریچه جدیدی به سوژه ها نگاه کند. کافی است نامش را در گوگل جست وجو کنید و با ویدئوهای بسیاری از گزارش هایش رو به رو شوید. جام جم پیش از این که به بیماری کرونا دچار شود، با او گفت و گویی پیرامون حواشی و گزارش هایش داشته که خواندن آن خالی از لطف نیست.

 شما با گزارش های کنکور شناخته شدید. چطور شد که تغییر حوزه دادید؟
به صورت صددرصد تغییر حوزه ندادم. یعنی زمان کنکور که می شود، به کمک بچه ها می روم و به طور کلی از این فضا فاصله نگرفته ام. اما خب به هر حال در حوزه خبرنگاری تغییر حوزه طبیعی است. خیلی از بچه ها در حوزه ورزشی کار می کردند و تغییر حوزه دادند و از این دست تغییرات زیاد داشتیم.

 در گذشته گزارش هایتان بیشتر فضای طنز داشت. اما به نظر می رسد مدتی است تغییر رویه داده اید. بنابراین فضای طنزی که در گزارش های گذشته داشتید، به موضوع و سوژه برمی گردد؟
شاید شرایط در آن سال ها به نسبت امروز تفاوت می کرد. به عنوان مثال قیمت گوشت کیلویی ۱۲۰ هزار تومان نبود. البته گرانی بود، اما نه تا این حد. بنابراین با مردم در گزارش ها بیشتر شوخی می کردیم. اما الان در این شرایط که مردم گرفتارند، به خودم اجازه نمی دهم با آنها شوخی کنم. البته چند وقت پیش گزارشی درباره کرونا داشتم که سعی کردم در آن شوخی کنم یا این که در گزارش حضور مردم در پارک ها سعی کردم با مردم شوخی کنم و این فضا را ایجاد کرده باشم. اما این روزها شوخی باید بجا و در فضای خودش قرار بگیرد. من همین جا از مردم عذرخواهی می کنم که مشکلات شان حل نشده است یا این که گزارش های ما باعث نشده مسائل شان رفع شود.

 جالب است که مردم وقتی خبرنگاران صداوسیما را می بینند، گله گذاری می کنند و تصورشان این است که شما می توانید مشکلات شان را حل کنید.
حق دارند. چون مردم ما را می شناسند و دست شان به مسوولان که نمی رسد. گرچه هرکدام از ما سعی می کنیم دغدغه ها و مشکلات مردم را منعکس کنیم. اما تصمیم گیرنده نیستیم. ما هم از جنس همین مردم هستیم و مشکلات مان، مشکلات مردم است.

 فکر می کنید مثل گذشته خلاقیت در گزارش هایتان وجود دارد؟
بله من که تلاشم را می کنم. به عنوان مثال گزارش آرایشگاه از آن دست کارها بود.

 برای گزارش موهایتان را کوتاه نکرده بودید یا  با توجه به ظاهری که داشتید، یکباره این سوژه به ذهن تان خطور کرد؟
من سال گذشته تصمیم داشتم گزارشی درباره آرایشگاه شب عید بگیرم که به دلیل مشغله بسیار نشد. تا این که موضوع کرونا پیش آمد و نتوانستم موهایم را کوتاه کنم، بنابراین ایده این گزارش شکل گرفت و خیلی هم از آن استقبال شد. پیرو سوال قبلی تان باید اضافه کنم که فضا برای خلاقیت هست، اما باید سعی کنیم کپی کاری نکنیم.

 شما جزو خبرنگارانی هستید که مردم خیلی با او در فضای مجازی شوخی می کنند. فکر می کنید مهم ترین دلیلش چه باشد؟
وقتی من در گزارش کنکور سراغ جوان کنکوری در خانه اش رفتم و مدل های مختلفی گزارش گرفتم و با آنها شوخی کردم، باعث می شود آنها هم با من شوخی کنند و انواع و اقسام جوک ها را برای من بسازند. البته که لودگی با شوخی تفاوت دارد و مردم این را متوجه می شوند.

 واکنش شما در چنین موقعیت هایی چیست؟
تا زمانی که در شوخی ها شخصیت آدم را زیر سوال نبرند و خطوط قرمز را رعایت کنند، مشکلی پیش نمی آید. اتفاقا به اغلب شوخی هایی که با من داشتند، خندیدم. چون نظر مردم است و من هم برایشان احترام قائلم.

 به دلیل شیوه گزارش هایی که می گیرید مدام درگیر حاشیه هستید.  به عنوان مثال قضیه بنر در نماز عید فطر یا سیل استان گلستان که حتی مهران مدیری هم با شما در برنامه اش شوخی کرد.
شاید به دلیل شخصیت کاری خودم که در گزارش هایم به خصوص گزارش های کنکور فضای طنز دارم، این زمینه ایجاد شد که در بحث سیل استان گلستان با من شوخی کنند. البته زمینه سازش شوخی ای بود که آقای مدیری در برنامه «دورهمی» با من کرد. شاید اگر خبرنگار دیگری بود، این شوخی با او نمی شد. اما من فکر می کنم همه چیز از شوخی آقای مدیری شروع شد.

از شوخی آقای مدیری ناراحت نشدید؟
  روز اول کمی ناراحت شدم اما بعد دیدم کار آقای مدیری طنز و شو خی کردن است. بنابراین دلخور نشدم و اتفاقا کارهایشان را هم دنبال می کنم و برای من شخصیت قابل احترامی است. البته پیش از این چند بار در همین برنامه با من توسط شخصیت قیمت شوخی شده بود. در «خندوانه» نیز در بخش خنداننده شو یکی از خانم های کمدین با من شوخی کرده بود.

 خب فکر می کنید دلیلش چیست که این همه دیگران با شما شوخی می کنند؟
به خودم و گزارش هایم برمی گردد. البته چون در آنها بی احترامی نبود، ناراحت نشدم. ماجرای سیل باعث شد این شوخی ها به اوج برسد. عده ای منتقد بودند و برخی هم از این حرکت طرفداری کردند. در صورتی که من می خواستم با رفتن در آب، عمق ماجرا را نشان بدهم. اگر این طور باشد از این به بعد نباید در بحران ها وارد ماجرا شویم و گزارش بگیریم. در حالی که کار خبرنگار همین است. اولین نفری که وارد بحران ها می شود و به دل حادثه می رود، خبرنگار است.

 با این حال چه می کنید که در موقعیت های  خاص مثل گزارش بعد از زلزله تهران هم فضا را تلطیف کرده و استرس را از مردم دور کنید و هم به رسالت خبرنگاری تان عمل کرده باشید؟
ما سعی می کنیم آنچه که هست را نشان بدهیم. در بعضی گزارش ها شرایط برای طنز وجود دارد. مثل چادرهایی که در خیابان بعد از زلزله می زنند یا در اتومبیل می خوابند. اما گاهی شرایط به گونه ای است که اصلا امکان شوخی وجود ندارد. مثل زلزله کرمانشاه که خانه های مردم خراب شد و نمی شد با این مساله شوخی کرد. بنابراین باتوجه موضوع، می توان با مسائل مختلف در گزارش ها شوخی کرد.

 خودتان را خبرنگار موفقی می دانید؟
این را باید مردم بگویند.

 اصولا تعریف خبرنگار موفق چیست و خبرنگار موفق چه کسی است؟
کسی که مردم قبولش داشته باشند.

 به نسبت گذشته مردم خبرنگاران صداوسیما را بیشتر می شناسند. معمولا در برخوردهایشان شما را با چه عنوانی خطاب می کنند؟
با نام خانوادگی من بیشتر شوخی می کنند (می خندد). آن هم به خاطر گزارش های کنکور است که این فضا را ایجاد کرد که با من شوخی کنند. یا برخی گزارش ها مثل خانه تکانی، نیسان یا آرایشگاه. بنابراین به قول قدیمی ها با یک گل که بهار نمی شود. خبرنگار هم با یک گزارش که معروف نمی شود. به هر حال زمان می برد تا یک خبرنگار در کارش شناخته شود و مورد توجه قرار بگیرد. البته گزارش های عراق و سوریه هم در این زمینه تاثیرگذار بود. برای بیننده جالب بود که در دل درگیری ها می رفتیم و گزارش می گرفتیم.

 البته یکی از دلایلش این است که شما را در موقعیت های مختلف دیده اند. از عراق و سوریه گرفته تا گزارش طنز آرایشگاه.
بله بی تاثیر نیست. به خصوص گزارش های مستقیم از حادثه های مختلف مثل سقوط هواپیما یا همان درگیری ها در عراق یا سوریه باعث می شد مردم ببینند که در شرایط مختلف و اغلب در دل حادثه حضور داشتم.

 از خاطرات سفر به سوریه و عراق بگویید و این که گزارش یا صحنه ای داشتید که به دلیل خشونت قابل پخش نباشد؟
نه با چنین مساله ای رو به رو نشدم. اما در عراق که بودم، جلیقه ضدگلوله می پوشیدم و بعد از چند ماه، روزی که برای مرخصی می رفتم، جلیقه را به یک مترجم عراقی دفتر خبری بغداد دادم که گفت این جلیقه اصلا آهن ندارد و من هم متوجه نشده بودم. با خیال راحت جلو می رفتم و در موقعیت های حساس قرار می گرفتم. البته آن موقع مجرد بودم اما خانواده ام خیلی نگران می شدند و مادرم هر روز با من تماس می گرفت.
 با وجود نگرانی های خانواده و حالا که متاهل هستید،
 
باز هم از چنین گزارش ها و موقعیت های خطرناکی استقبال می کنید؟
بله همسرم با سفر به سوریه و عراق و گزارش از مناطق جنگی مشکلی ندارد.

 شما جزو افرادی هستید که چندان درگیر فضای مجازی نیستید. به هر حال لازمه کار خبرنگاری است. با مشکلی برخورد نکرده اید؟
شاید سنتی فکر می کنم، اما اصلا هیچ صفحه ای در فضای مجازی ندارم. به نظرم مهم ترین اتفاقات بین مردم و در خیابان ها می افتد، نه در فضای مجازی. نظرات مردم و ارتباط با آنها را به جای فضای مجازی در مواجهه با آنها در خیابان می گیرم.

 چطور شد در سریال «میانبر» بازی کردید؟
من پیشنهاد بازی در نقش خودم را در فیلم «کاتیوشا» داشتم اما نپذیرفتم. پیش از این در مجموعه «دوقلوها» هم بازی کردم. اما بازتاب عجیبی درباره حضورم در این دو مجموعه ندیدم و نشنیدم. شاید به این خاطر که نقش خودم که خبرنگارم را بازی کردم. اتفاقا برای نقش من سناریو نوشته بودند، اما من در هر دو مجموعه از روی سناریو بازی نکردم و بر اساس تجربیاتم حضور داشتم که اتفاقا کارگردان خیلی هم استقبال کرد و با یک برداشت سکانس من را گرفت.

در طول این سال ها گزارش خنثی هم داشتید که دیده نشده باشد؟
بله. البته خیلی حضور ذهن ندارم که دقیقا به گزارش خاصی اشاره کنم. اما بعضی گزارش های روتین خبری که کار می کنم خیلی دیده نمی شود. اما من به کارم عشق می ورزم و برای گزارش هایم تلاش می کنم تا جذاب باشند و مردم دوست داشته باشند. چون از کودکی عاشق این کار بودم.

 برایم جالب است که شما با این علاقه به کار خبر چرا در رشته تاریخ تحصیل کرده اید؟
من فوق لیسانس رشته ارتباطات قبول شدم، اما فرصت نکردم بروم. زمانی که کنکور دادم فکر نمی کردم روزی خبرنگار شوم.

 البته که از پشت میزهای دانشگاه نمی توان خبرنگار شد.
 تلفیق تجربه و تحصیل به خبرنگار کمک می کند و نمی توان هیچ کدام را کتمان کرد. اما افزودن علم در این کار خیلی به کار خبرنگار می آید.
 
دو هفته قرنطینه
بعد از گفت وگوی ما با حسینی بای، وی دچار کرونا شد. با او تماس گرفتیم و جویای حالش شدیم: کمی تنگی نفس دارم و از زمانی که تست دادم و متوجه شدم بیمارم، سر کار نرفتم و در منزل قرنطینه هستم و استراحت می کنم. تا بعد از دو هفته تست مجدد بدهم که اگر منفی شد، مجدد سر کار بروم. اما پزشک گفت که اگر شرایطت حاد شد، به ما اطلاع بده. به هر حال مشخص بود به خاطر گزارش های مختلفی که در سطح شهر در اتوبوس و مترو و بازار می گرفتم، ممکن است بیمار شوم و در این چند ماه این اتفاق برای من قابل پیش بینی بود. اما خب شغل ما اطلاع رسانی تحت هر شرایطی است و خبرنگاران باید همیشه در صحنه حاضر باشند.

ترین های گزارش از نگاه حسینی بای
جنجالی ترین گزارش من مربوط به سیل استان گلستان بود و تلخ ترین و سخت ترین گزارش درباره غسالخانه و کرونا بود که تا یک هفته روح و روان من را به هم ریخته بود. به دلیل نگرانی ای که وجود دارد، من هر دو هفته یک بار تست کرونا می دهم. به دلیل رسالتی که داریم، نمی توانیم گزارش ها را انتخاب کنیم. یک جا خطر داعش است و جای دیگر بیماری کرونا. خطرناک ترین گزارشی هم که تا به حال داشتم، مربوط به سفر عراق و سوریه بود. چون زمان بسیار خطرناکی بود و من و تصویربردارمان پیش از گزارش دعا می خواندیم. از طرفی به خاطر تصاویری که از درگیری ها دیده بودم تا مدت ها حالم مساعد نبود و پزشکان سفر به این مناطق را برای من منع کرده بودند. اما علاقه و عشقی که به کارم دارم این جسارت را به من می دهد که در هر شرایطی کارم را انجام بدهم.

به پیج اینستاگرامی «آخرین خبر» بپیوندید
instagram.com/akharinkhabar