سپيده دانايي/ بچه دار شدن يک اتفاق مهم در زندگي هر زن و شوهري است که در شرايط ايده آل بايد براي آن برنامه ريزي داشته باشيد.
زندگي زناشويي بهخصوص در سالهاي اول فضاي آمادهاي براي دعوا کردن است. از دعوا بر سر کنترل تلوزيون بگيريد، تا دعوا بر سر اينکه شب عيد، روز پدر يا روز مادر، اول بايد خانه پدر و مادر چه کسي برويد. حالا موقعيتي را در نظر بگيريد که بخواهيد در مورد مسئله مهمي مانند بچهدارشدن تصميم بگيريد. اختلاف نظر در مورد زمان بچهدارشدن يک امر عادي است که در صورت نپرداختن صحيح به آن، ممکن است به تعارضي مهم و آزار دهنده در زندگي زناشويي تبديل شود.
عدم هماهنگي همسران براي زمان بچهدارشدن مساله مهمي است که بايد به طور اصولي به آن پرداخته شود. براي حل اين تعارض، بايد در ابتدا به شناخت معيارها و زمينههايي پرداخت که موجب ميشود يک نفر آمادگي و تمايل به بچهدارشدن را در درون خود احساس کند. با شناخت اين معيارها درک درستي از درونيات خود و همسرتان پيدا کرده و امکان هماهنگي با همسرتان را فراهم ميکنيد. زمينههاي آمادگي و تمايل به بچهدار شدن را ميتوان به دو دسته عمده تقسيم کرد: زمينههاي يکنفره و زمينه هاي دونفره. در ادامه اين زمينهها را بيشتر با هم بررسي ميکنيم.
زمينه هاي يکنفره:
۱. آمادگي تحصيلي:
اگر همسر شما در حال آماده شدن براي گذراندن کنکور دکتري است و يا اينکه در حال حاضر دانشجو است و در حال آماده کردن رساله است، بايد با احتياط بيشتري در مورد بچهدارشدن با او صحبت کنيد. گاهي اوقات استرس و فشار مقاطعي از تحصيل به قدري زياد است که توان اقدام براي بچهدارشدن را از فرد ميگيرد.
۲. آمادگي اقتصادي: هرقدر هم مقتصد باشيد، هزينههايي به همراه دارد که اجتنابناپذير است و خواه ناخواه هزينههاي جديد قابل توجهي را به سبد خانواده اضافه ميکند. در صورتي که همسر شما سرباز است و شما هم دانشجو هستيد و با کمک خرجيهاي پدر و مادرتان زندگي ميکنيد هم، شايد زمان مناسبي براي بچهدارشدن نباشد. بنابراين شرايط اقتصادي خانواده، ممکن است يکي از دلايلي باشد که هر يک از زوجين را از اقدام به بچه دار شدن منصرف کند.
۳.آمادگي جسماني:
اين مورد بيشتر در مورد مادران آينده صدق ميکنند. آنها بايد از لحاظ جسماني در شرايط مناسبي براي باردار شدن باشند. حل مشکلات و بيماريهايي مانند کمکاري تيروييد، کمردرد، وزن زياد مادر و به طور کلي آمادگي جسماني او که نقش مهمي در سلامت مادر و جنين ايفا ميکند، از اهميت ويژهاي برخوردار است. بنابراين ممکن است زنان براي رسيدن به اين آمادگي جسماني به زمان نياز داشته باشند.
۴. آمادگي روانشناختي:
در روياهايتان ممکن است از پدر و مادرشدن تصويرهاي زيبايي ساخته باشيد، اما در واقعيت اين نقش جديد با مسئوليت سنگيني همراه است که نياز به آمادگي رواني ويژهاي دارد. از زماني که نطفه کودک شما شکل ميگيرد، معماري زندگيتان تغيير ميکند. بايد به خاطر داشته باشيد بچهدارشدن علاوه بر خريد هيجانانگيز لباسهاي بچهگانه، بازي کردن با بچه و احساس زيباي پدر و مادرشدن، دشواريها و مسئوليتهاي مهمي به همراه دارد که بايد براي تحمل آنها از آمادگي رواني برخوردار باشيد.
زمينههاي دو نفره:
افراد علاوه بر دلايل شخصي، ممکن است بر اساس برداشتي که از رابطه خود با همسرشان دارند، احساس کنند که آمادگي بچهدارشدن را دارند يا نه. در ادامه به توضيح بيشتر اين زمينههاي اشتراکي ميپردازيم.
۱. آيا زندگيم با ثبات است؟
سازگاري با نقش جديد همسري، شناخت عميق از يکديگر، پذيرفتن مشکلات و نقاط ضعف همسر، يادگيري نحوه صحيح برقراري ارتباط با همسر، همه و همه نياز به گذر زمان دارد. گاهي اوقات برخي افراد بر اين باورند که بلافاصله بعد از ازدواج، موظفند که براي بچهدارشدن اقدام کنند. باورهاي سنتي مبني بر تاثيرات مثبت تولد فرزند بر مشکلات زندگي زناشويي هم به اين امر دامن ميزند. درست است که تولد فرزند، رنگ و بوي تازهاي به زندگي افراد ميدهد اما هرگز نميتواند به عنوان حلال مشکلات و تعارضات زناشويي در نظر گرفته شود. افراد غالبا زماني از اعماق وجود تمايل به بچهدارشدن را در درون خود احساس ميکنند که در زندگي زناشويي خود به ثبات رسيده باشند. اين واقعيت در بين زوجهاي جوان وجود دارد که بعد از ازدواج هم بارها به درست بودن تصميمشان شک ميکنند. اما تصميم به بچهدارشدن غالبا مهر تاييدي است بر انتخابي که انجام دادهاند و اين مهر تاييد زماني از طرف هر کدام از زوجين زده ميشود که در برههاي از زمان، قلبا به اين نتيجه برسند که ازدواجشان کار درستي بوده و مستحکمتر کردن آن کار درستتري خواهد بود. در صورتي که افراد به اين سطح از آرامش و اطمينان نسبت به ثبات زندگي خود نرسيده باشند، ممکن است از اقدام براي بچهدارشدن فرار کنند.
۲. آيا حمايتم ميکند؟
ادراک فرد از ميزان حمايتي که همسرش در انجام اين تکليف مهم از او به عمل مي آورد، نقش تعيين کنندهاي در تمايل افراد به بچهدارشدن بازي ميکند. اگر افراد خود را در برابر اين وظيفه سنگين، تنها احساس کنند، ممکن است آن را به تعويق بياندازند يا نسبت به انجام آن نگران و مضطرب شوند. احساس امنيت ناشي از حمايت ادراک شده از طرف همسر، افراد را براي بچهدارشدن آمادهتر خواهد کرد.
۳.نکند خوشيها از دست برود؟
عدم آمادگي براي بچهدارشدن هميشه به خاطر شرايط منفي نيست. گاهي هم افراد رابطه دونفره دلنشيني دارند که ميترسند با ورود بچه به زندگيشان اين رابطه به هم بخورد. افرادي که نگرانند بعد از تولد فرزند، همسرشان نسبت به آنها بيتوجه يا کم علاقه شود هم ممکن است در مقابل بچه دار شدن مقاومت کنند.
حال که علل آماده بودن يا نبودن افراد براي بچه دار شدن را بررسي کرديم، اين سوال پيش ميآيد که در صورتي که زمان آمادگي زن و شوهر با هم منطبق نبود چه بايد کرد؟ براي حل اين مساله راهکارهاي زير را امتحان کنيد:
۱. با هم حرف بزنيد
شايد حرف زدن صادقانه، شفاف و صميمانه، شاهکليد همه مشکلات زناشويي باشد. در مورد آرزوها تمايلات، ترسها و نگرانيهاي خود، با همسرتان صحبت کنيد. با توجه به معيارهايي که در بالا ذکر شد، سعي کنيد ميزان آمادگي خود و همسرتان را براي بچهدارشدن بسنجيد و سعي کنيد بدون قضاوت عجولانه، علاوه بر اعلام نظر خود، نظر همسرتان را هم با دقت بشنويد.
۲. نگرانيهاي واقعي را از نگرانيهاي موهوم جدا کنيد
گاهي اوقات، افراد در مورد بچهدارشدن دچار کمالگرايي ميشوند و نگرانيهاي عجيب و غريبي به سراغشان ميآيد. مثلا فکر ميکنند زماني بايد بچهدار شوند که هيچ مشکل و تعارضي بين آنها و همسرشان نباشد يا اينکه بايد وضعيت اقتصادي بيعيبي و نقصي داشته باشند. گاهي اوقات افراد خيال ميکنند که بايد بهترين و بيعيب و نقصترين پدر و مادر دنيا باشند. اما حقيقت اين است که هيچکس نميتواند منتظر زماني باشد که بتواند فرزندش را لاي پر قو بزرگ کند. بچهها را نميتوان در يک محيط استريل و عاري از مشکل و سختي به دنيا آورد و بزرگ کرد. بچه شما قرار است در همين دنياي انساني پر از مشکل به دنيا بيايد و زندگي کند. بنابراين اگر مشکل شاخص و عمدهاي نداريد و با توجه به معيارهاي شخصي و اشتراکي در سطح نسبتا معقولي از آمادگي هستيد، کمالگرايي را کنار بگذاريد و آغوشتان را براي اين تجربه شيرين باز کنيد.
۳. از نگرانيهاي يکديگر کم کنيد
ميزان اطمينان خاطري که شما ميتوانيد به همسرتان بدهيد، معجزه ميکند. فقط مواظب باشيد که اين اطميناندهي در حد حرف و شعار باقي نماند. در عمل به همسرتان نشان دهيد که در اين چالش جديد در کنار او هستيد. تلاش کنيد تا با تقويت آمادگيهاي اشتراکي به همسرتان کمک کنيد تا بر عدم آمادگي شخصي خود پيروز شويد. فشارهاي ناشي از ساعت اجتماعي براي بچهدارشدن را رها کنيد و به همسرتان کمک کنيد تا آمادگيهاي شخصي خود را بيشتر کند. اگر شما زودتر از همسرتان نياز به بچهدارشدن را احساس ميکنيد، نشان از عدم توانمندي و ضعف مسئوليتپذيري او نيست. شايد او توانسته اين احساس امنيت را در شما ايجاد کند و حالا نوبت شماست که دست به کار شويد و با توجه بهشناختي که از همسر خود داريد، از نگرانيهاي او بکاهيد و به اصطلاح دل او را قرص کنيد.
۴. از دوستانتان در مورد تلخيها و شيرينيهاي بچه دار شدن بپرسيد
ممکن است نتوانيد توصيههاي پدر و مادر و نسل قبلي را براي عمل در زندگي خود بپذيريد. در اين شرايط دوستاني که شرايط زندگيشان به شما شبيهتر است، ميتوانند راهنماهاي خوبي باشند. در خانواده آنها هم مانند شما زنان شاغل يا در حال تحصيل هستند؛ آنها هم مانند شما مشکلات اقتصادي خاص جوانان را دارند و آنها هم مانند شما براي آينده خود و فرزندشان آرزوهاي بزرگ در سر دارند. از آنها بپرسيد که براي بچه دار شدن چه تغييراتي در زندگي خود به وجود آوردند و چه مشکلاتي را تجربه کردند؟ از آنها بخواهيد از لذتها و شيرينيهاي پدر و مادر شدن براي شما بگويند. خدا را چه ديديد شايد شما و همسرتان هم خواستيد تجربهاش کنيد.
بازار