پیش از ازدواج درباره این مسائل با همسر آینده‌تان صحبت کنید

ايسنا/ «شناخت پيش از ازدواج» به قدري اهميت دارد که ‌مي‌تواند ميزان موفقيت يا ناموفق بودن ازدواج را تعيين کند؛ در واقع زوجين پيش از ازدواج و براي شناخت از يکديگر بايد درباره زندگي آينده، تعاملات، علايق، رفتار و ديگر مسائل مهم با يکديگر صحبت کنند، اما آنها چگونه باهم آشنا شوند، چه بگويند و چگونه بگويند؟ چه بپرسند و چگونه بپرسند؟. در اين رابطه گوهريسنا انزاني- روانشناس با بيان اينکه زوجين پيش از ازدواج طي دو مرحله مي‌توانند نسبت به همسر آينده‌شان شناخت کافي پيدا کنند، افزود: در مرحله اول زوجين بايد با همراهي متخصصان تست‌هاي روانشناسي انجام دهند و در مرحله دوم نيز خود را افشا( افراد خصوصيات خود را براي يکديگر افشا مي‌کنند و مذاکره‌اي دوطرفه و متقابل ميان آنها برقرار مي‌شود) کنند. وي با بيان اينکه خودافشايي بهترين روش براي آشنايي در مرحله پيش از ازدواج محسوب مي‌شود، تاکيد کرد: در اين روش افراد بايد با موضوعات ساده معرفي خود را آغاز و با گذشت زمان و بعد از کسب اعتماد بيشتر، مسائل مشکل‌تر و پيچيده‌تر خود را براي يکديگر مطرح کنند. البته در اين روش لازم است زن و مرد در ابتدا شناخت کاملي از خود و ميزان توقعات‌شان داشته باشند و سپس خصوصيات و توقعات خود را براي فرد مقابل بازگو کنند. اين روانشناس در ادامه مهم‌ترين موضوعاتي که زوجين بايد پيش از ازدواج درباره آن با يکديگر صحبت کنند را تشريح کرد و يادآور شد: سرگرمي‌ها و علايق و نحوه مقابله با هيجانات مهم‌ترين مسئله‌اي است که در اين زمينه بايد ميان زوجين مطرح شود؛ اينکه سرگرمي‌هاي مورد علاقه هر يک از طرفين چيست؟ و براي مقابله با هيجانات و احساسات خود از چه روشي استفاده مي‌کنند؟. بيان اين موضوعات باعث مي‌شود آنها در زندگي مشترک بتوانند با ايجاد احساس خوب با هم، روزها و لحظات بهتر و شادتري را تجربه کنند. انزاني همچنين بيان انديشه‌ها، باورها و اصول ديني را نيز از موضوعات مهم ديگري عنوان کرد که بايد پيش از ازدواج مطرح شود و گفت: باورهاي ديني مانند اعمال فعاليت‌هاي واجب و مستحب، اعتقادات ديني نسبت به گناهان کلامي (دروغ، غيبت، تهمت و...)، نوع نگاه به گناهاني مانند خوردن مال يتيم، اسراف و... مي‌تواند موجب آشنايي بيشتر زوجين شود. به گفته اين روانشناس، زوجين بايد درباره باورها و ارزش‌هاي فردي خود نسبت به دوست و رفاقت نيز گفتگو کنند؛ اينکه دوستان آنها داراي چه خصوصيات اخلاقي هستند و در چه شرايطي با دوستان‌شان قطع رابطه مي‌کنند؟ ميزان اعتماد به دوست و اهميت دوستي و رابطه‌اي که از همسر آينده خود درباره دوستي دارند چيست؟ و رابطه با دوستانشان چقدر از زندگي مشترک‌شان را در برمي‌گيرد؟. وي همچنين مطرح کردن اهداف، ارزش‌ها و الگوهاي فردي را نيز از ديگر موضوعات مهم برشمرد و تصريح کرد: زوجين پيش از ازدواج بايد درباره اهداف و برنامه‌هاي خود در حوزه اقتصادي، تحصيلي، اجتماعي، شغلي و معنوي و ميزان زمان و انرژي که قرار است براي رسيدن به آن صرف کنند و... با يکديگر صحبت کنند. در صورتي که آنها با يکديگر تفاهم نداشته باشند، در زندگي مشترک بيشترين ميزان آسيب را تجربه مي‌کنند. همچنين در اين راستا بايد الگوها و ارزش‌هاي خانوادگي مانند ميزان تحصيل،‌ مذهب،‌ حجاب، مسائل اقتصادي (ميزان درآمد، جهيزيه،‌مهريه، ميزان پس‌انداز، قرض، وام، مسکن و شراکت)، شغل، ادب و آيين‌هاي خانوادگي،‌ کيفيت روابط خانوادگي، ميزان استقلال و وابستگي به اعضاي خانواده، روش حل اختلاف در خانواده، روابط و صميمت ميان اعضا، نحوه تصميم‌گيري در خانواده‌ها و همچنين نگاه همسر آينده به خانواده خود و همسر آينده‌اش نيز مطرح شود. به گفته اين روانشناس، در اين مراحل اگر زوجين درباره مسئله فوق تفاهم داشته باشند،‌ بايد محور گفت‌وگوي خود را به موضوعات خانوادگي متمايل کنند. آنها در اين زمينه درباره خويشاوندان، ارزش‌ها و باورهايشان نسبت به روابط خويشاوندي صحبت مي‌کنند؛ در واقع کيفيت (ميزان اهميتي که براي افراد قائل مي‌شويم) و کميتي (زماني که به آنها اختصاص مي‌دهيم) که براي خويشاوندان خود و همسر آينده مد نظر قرار دارد مي‌تواند از مهمترين مباحث اختلافاتي ميان زوجين در مراحل بعد از ازدواج باشد. انزاني با بيان اينکه تفاوت در نوع روابط صميمانه با همسر مي‌تواند زمينه طلاق عاطفي و درنهايت طلاق رسمي را فراهم کند،‌ گفت: نحوه بيان‌ خواسته و توقعات و نشانه‌هاي کلامي از پايه‌هاي اصلي روابط زناشويي محسوب مي‌شود. اينکه همسر آينده نشانه‌هاي رفتاري صميميت را چه مي‌داند؟ تا چه ميزان به مناسبت‌هاي فردي و خانوادگي اهميت مي‌دهد؟ و مناسبت‌، رازداري و از خودگذشتگي را چگونه معني مي‌کند؟ از همسر آينده خود چه توقعاتي دارند؟ آيا مي‌توانند نيازهاي خود را صريح و بدون واسطه به يکديگر منتقل کنند يا ترجيح مي‌دهند مشکلات خود را با سکوت، قهر و دعوا بيان کنند؟ چنانچه زوجين در اين زمينه نيز با هم تفاهم نداشته باشند در زندگي مشترک با قهر، افسردگي، خشم، پافشاري، طلاق عاطفي و طلاق رسمي مواجه خواهند شد. وي معتقد است که در مرحله پاياني زوجين بايد درباره وظايف زن و مرد و باورهاي خود نسبت به وظايف يکديگر، جايگاه زن و مرد در خانواده و... به نتيجه برسند و چنانچه در موضوعات ذکر شده تفاهم داشتند،‌ بايد درباره تمايلات، تعداد و جنسيت فرزندشان با يکديگر صحبت کنند و اينکه اگر فرزنددار نشوند چه کار مي‌کنند. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد