درباره عذاب وجدان های مادرانه تان بنویسید

آخرین خبر/ حالِ بد و احساس عذاب وجدان دقیقا از همونجایی شروع میشه که فکر‌میکنیم باید یه مادر تمام وقت و یه همبازی بیست و چهارساعته باشیم.
مدام دنبال راهکار برای سرگرمی و بازیهای خونگی میگردیم و صبح تا چشمهامون رو باز میکنیم به این فکر‌ میکنیم که امروز چطور باید سرشون رو گرم کنیم!
این که نشد خب!
اول از همه باید این رو بپذیریم که ما همبازی مناسبی برای فرزندمون نیستیم. تا اونجایی که میشه بهتره با بچه‌های دیگه همبازی باشه اما اگر موقعیتش نبود، تنها دو ساعت بازی عمیق و درست و حسابی توی روز با مادر یا پدر براشون کافیه.(میتونین این زمان رو توی روز تقسیم کنین)
اگر این مقدار زمان رو کنارشون بودین پس دیگه عذاب وجدان نداشته باشین.
‌
دلسوزی برای حوصله‌های سر رفته انرژی ما رو میگیره. باور کنید گاهی باید بزنیم به اون راه و چشمهامون رو روی غرغرهاشون ببندیم تا فرصت یادگیری و تکامل و خلوت با خود رو ازشون نگیریم.
اونها باید یاد بگیرن تو دنیای خودشون و تنهاییاشون غرق بشن و بازی بسازن.
تنها بازی کردن تخیل و خلاقیت رو به شدت شکوفا میکنه و باعث رشد مغز میشه.
به نسبت سنشون براشون وسایل سرگرمی رو مهیا کنیم و خودمون عقب بایستیم.
توپ، کاغذ رنگی، چسب،‌قیچی کاغذبر، مهره‌های رنگی، وسایل نقاشی، خونه‌سازی و... میتونن همبازی‌های خوبی باشن👌
‌‌
نظر شما چیه؟