چرا زایمان طبیعی؟!

ایرنا/ وضعیت جسمانی بیشتر مادرانی که از طریق زایمان طبیعی فرزند خود را به دنیا می آورند، به سرعت بهبود یافته و نوزادان سالمی خواهند داشت؛ ضمن این که زایمان های بعدی هم در فرایندی کوتاه تر و با ریسک بسیار کم برای مادر و فرزند طی خواهند شد.

فرایند زایمان به طور معمول بین ۳۷ تا ۴۲ هفته بارداری شروع می شود؛ کنش و واکنش هایی در رحم ایجاد شده و علائم تولد نوزاد پدیدار می شود که با خروج نوزاد، زایمان طبیعی صورت می گیرد. وضعیت جسمانی بیشتر مادرانی که از این طریق فرزند خود را به دنیا می آورند به سرعت بهبود یافته و نوزادان سالمی خواهند داشت؛ ضمن این که زایمان های بعدی هم در فرایندی کوتاه تر و با ریسک بسیار کم برای مادر و فرزند طی خواهد شد.

در برخی موارد پزشکان ممکن است تصمیم بگیرند که زایمان را القا و ایجاد کنند که در این موارد ممکن است از دارو برای ایجاد انقباضات از طریق وریدی شروع کنند.

پزشکان فقط در مواردی که دلیل پزشکی وجود داشته باشد، قبل از هفته ۳۹ زایمان را القا می‌کنند؛ به این معنی که یک وضعیت اورژانس برای مادر و نوزاد به وجود آمده و باید زایمان انجام شود.

اما وقتی پزشک برای خروج نوزاد، جراحی روی مادر انجام می دهد زایمان سزارین صورت گرفته است که از نگاه پزشکی نوزادان سالمی به دنیا خواهند آمد ولی ریسک هایی برای مادر و فرزند وجود دارد و در این شرایط برگشت به زندگی عادی پس از سزارین اندکی طولانی تر خواهد بود. همچنین زایمان با سزارین می تواند بارداری و زایمان های آینده را با عوارض احتمالی بیشتری همراه کند.

آیا می توان درد زایمان طبیعی را کنترل کرد؟
زایمان معمولا دردناک است اما میزان درد برای هر زن متفاوت است. زنان می توانند به روش های مختلف خود را با درد زایمان طبیعی تطبیق دهند و آن را مدیریت کنند. در واقع روش های متفاوتی برای بی دردی وجود دارد و در افراد مختلف روش های متفاوتی می تواند کاربرد داشته باشد.

برخی زنان دوست دارند که زایمان، فیزیولوژیک و کاملاً طبیعی صورت بگیرد. این به این معنی است که هیچ روش دارویی در حین زایمان برای درد استفاده نمی‌کنند و به جای آن روش‌های دیگر نظیر ورزش های تنفسی برای کاستن درد را انتخاب می‌کنند. گروهی دیگر، روش دارویی را برای کاهش درد زایمان انتخاب می کنند.

پس از زایمان چه اتفاقی می افتد؟
پس از تولد نوزاد، پزشک یا ماما بند ناف را با یک گیره می بندد و سپس جدا می کند و نوزاد را به مادر تحویل می دهد. در این حالت اگر مادر و نوزاد هر دو سلامت باشند، پس از یک دقیقه تاخیر بند ناف را از مادر جدا می کنند تا مقداری خون از جفت به بچه برسد. (جفت، ارگانی است که در داخل رحم وجود دارد و مواد مغذی و اکسیژن را به بچه می رساند و مواد غیرضروری را به خارج از رحم دفع می کند).

متخصص زنان، پرستار، ماما یا متخصص اطفال، سریع، سلامتی کلی نوزاد را بررسی می کنند. قسمتی از این معاینه تست آپگار نام دارد که ضربان قلب نوزاد، تنفس، حرکت عضلات، رنگ پوست او را بررسی می‌کنند. این تست آپگار در دقایق اول و پنجم پس از تولد انجام می‌شود.

همچنین پس از زایمان، باید جفت از رحم خارج شود که معمولا ۳۰ دقیقه بعد از تولد بچه خود به خود رخ می دهد.

سایر آزمایشات بالینی برای نوزاد شامل یک تست خون برای چند بیماری و همچنین تست شنوایی و واکسن هپاتیت B (که از بیماری عفونی کبد، فرزندتان را محافظت می کند) تزریق می شود.

مادران نباید فراموش کنند که پس از زایمان، در صورت داشتن خونریزی شدید -مقداری خونریزی تا چند هفته پس از زایمان طبیعی است ولی اگر خونریزی افزایش یافت یا حجم زیاد با لخته های بزرگ بود-، احساس سرگیجه یا غش کردن، تب، استفراغ، درد جدید در بدن، سردرد شدید یا اختلال بینایی، احساس غم یا درماندگی حتما به پزشک خود مراجعه کنند.