7 دوره اشتهایی که برای کاهش وزن باید بشناسید

خراسان/ ما هميشه به دليل گرسنگي غذا نمي‌خوريم بلکه گاهي تبليغات زياد و پوسترهاي غذايي را  که مي‌بينيم عامل روي آوردن‌مان به غذاهاست. علاوه بر اين، بسياري از عوامل ديگر که هيچ ارتباطي با معده خالي ندارد، اشتهاي ما را  تحريک مي‌کند. افزايش مصرف غذا و افزايش وزن ناشي از آن بر سلامت ما تأثير مي‌گذارد.  تغييرات اشتها مطابق با سن افراد بروز مي‌کنند و دانستن مراحل مختلف اين تغييرات به ما کمک مي‌کند رژيم غذايي بهتري داشته باشيم و با مشکلاتي مانند افزايش وزن مقابله کنيم. در اين مطلب شما را با دوره‌هاي مختلف اشتها و گام‌هايي که با توجه به آن ها مي‌توانيد براي سلامتتان برداريد آشنا مي‌کنيم.

 دوره اول: از تولد تا 10 سالگي
عادات غذايي که در اين سنين ايجاد مي‌شوند تا بزرگ سالي ادامه پيدا مي‌کنند. اگر والدين احتياط به خرج ندهند، يک کودک چاق احتمالاً در بزرگ سالي هم چاق خواهد بود. عادت دادن کودکان به غذاهايي با طعم‌ها، بافت‌ها و رنگ‌هاي مختلف در اين سنين اهميت زيادي دارد. تکرار مزه‌ها و آشنايي با غذاها در يک فضاي مثبت مي‌تواند به کودکان در خوگرفتن به مواد غذايي ناآشنا اما مهم مانند سبزيجات کمک کند. کودکان بايد بتوانند خودشان تاحدودي اندازه غذايشان را کنترل کنند. مجبور کردن آن‌ها به اين‌که بشقابشان را  تمام کنند باعث مي‌شود توانايي غذا خوردن براساس اشتها و محرک‌هاي گرسنگي را از دست بدهند و در سال‌هاي بعد دچار پرخوري شوند.

---

بازار

---

  دوره دوم: 10 تا 20 سالگي
در دوران بلوغ، تأثيرات هورموني افزايش اشتها را به همراه دارد. اين دوره از نظر تعيين عادات غذايي در آينده فرد بسيار مهم است و هرگونه رابطه‌ يک نوجوان  با غذا، در  سلامت و رشد او تاثير گذار است. بدون راهنمايي مناسب، نوجوانان معمولا به غذاهاي ناسالم روي مي‌آورند و عواقب مصرف اين غذاها تا بزرگ سالي ادامه پيدا مي کند.

  دوره سوم: 20 تا 30 سالگي
در اين دوره تغييراتي که  در شيوه زندگي فرد (دانشگاه، شغل، ازدواج) به عنوان يک بزرگ سال ايجاد مي‌شود مي‌تواند باعث افزايش وزن شود. در اين مرحله خاص، بدن هنگام گرسنگي سيگنال‌هاي قوي براي مصرف غذا ارسال مي‌کند، اما سيگنال‌هايي که هنگام سيري براي خودداري از مصرف ارسال مي‌شود بسيار ضعيف هستند. در يک مطالعه نشان داده شد علت اين موضوع، وجود عوامل جسمي و رواني متعدد تاثيرگذار براشتهاست که باعث مي‌شود فرد حتي اگر گرسنه نباشد به خوردن غذا ادامه دهد. در اين مرحله، يادگيري گوش دادن به زبان بدن وقتي ديگر احساس گرسنگي نمي‌کند، اهميت زيادي دارد. انتخاب غذاهاي سرشار از فيبر و پروتئين به‌جاي محصولات حاوي قند و چربي به ايجاد احساس «سير شدن» کمک مي‌کند.

  دوره چهارم: ۳۰ تا ۴۰ سالگي
در اين مرحله از زندگي، اثرات استرس کم‌کم خودشان را نشان مي‌دهند. مشخص شده است که مشکلات دوره بزرگ سالي تغييرات اشتها را به همراه دارد: يا پرخوري شديد ايجاد مي‌شود يا  اشتها کاهش زيادي پيدا مي‌کند. برخي خصوصيات شخصيتي، مانند کمال گرايي بر رفتارهاي غذايي تأثير مي‌گذارند زيرا اين خصوصيت‌ها اغلب اضطراب به همراه دارند. در اين مرحله، تغيير هر نوع عادت بد غذايي، چه در محيط کار و چه در خانه اهميت دارد. يکي از رويکردهاي مهم، جايگزين کردن ميان وعده‌هاي پرکالري با غذاهاي سالم و تازه است. شناخت موقعيت‌هايي که باعث ايجاد استرس مي‌شوند و جلوگيري از بروز آن‌ها نيز به تقويت تمايل فرد براي مصرف مواد غذايي سالم کمک مي‌کند.

 دوره پنجم: 40 تا 50 سالگي
در اين دوره، تغيير دادن چيزهايي که در دوره‌هاي قبل  تغيير نکرده است، بسيار دشوار خواهد بود. عقل حکم  مي‌کند که رژيم غذايي و تمرينات ورزشي متعادل داشته باشيد اما در واقعيت، شما همچنان رژيم ناسالمي داريد و پرخوري مي‌کنيد. طبق اعلام سازمان بهداشت جهاني، در اين مرحله است که مشکلات سلامت ناشي از عادات غذايي ناسالم مانند فشار خون و کلسترول بالا و ديابت خودشان را نشان مي‌دهند. قبل از آشکار شدن  اين علايم و برگشت ناپذير شدن آن ها بايد تغييراتي در جهت تقويت سلامت ايجاد شود.

  دوره ششم: 50 تا 60 سالگي
از 50 سالگي به بعد، توده عضلاني به‌تدريج و به طور پيوسته کاهش مي‌يابد. دانشمندان اين پديده را «سارکوپنيا» مي‌نامند. مصرف کمتر از حد مورد نياز مواد مغذي، عدم فعاليت جسمي و يائسگي مي‌تواند اين روند را تسريع کند. در اين مرحله حفظ رژيم غذايي سالم و غني از پروتئين بسيار ضروري است. با اين حال، وعده‌هاي غذايي ساده که پاسخ گوي نيازهاي غذايي افراد نيستند، اغلب به دليل کمبود وقت يا از دست دادن اشتها، جايگزين وعده‌هاي حاوي پروتئين مي‌شوند.

  دوره هفتم: 60 تا 70 سالگي
در دوران پيري، بدن شکننده مي‌شود و وزن به دليل کاهش اشتها و حس گرسنگي به طور غيرارادي کاهش پيدا مي‌کند. مطالعات نشان مي‌دهد در اين مرحله، غذا خوردن، بيش از هر چيز صرفا يک تجربه اجتماعي است.  همراه نبودن خانواده و کاهش نيروي دروني مانع لذت بردن از غذا مي‌شود. عوامل ديگري مانند دشواري جويدن و ساير بيماري‌ها به اين شرايط دامن مي‌زند. در اين مرحله، حفظ تغذيه مناسب با هدايت متخصصان براي طولاني شدن اميد به زندگي ضروري است.
                                                                                                                         
                منبع: inverse.com

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar