لست سکند/ دانشآموزان مدرسهي آرسيالپي (RCPL School) در روستاي نونگسوفان (Nongsophan)، واقع در مگالاي (Meghalaya) هندوستان، هر روز صبح از روي پُلي که از ريشهي يک درخت کائوچو روييده است عبور ميکنند. قرنهاست که قبايل خاسي (Khasi) با استفاده از ريشههاي قابل تنظيم درختان کائوچو، بر روي رودخانههاي منطقه، پُل "رشد" ميدهند. اما چرا گفته ميشود که "رشد ميدهند"؟ در ادامه همراه لستسکند باشيد تا به چرايي اين موضوع پي ببريد.
آموس چاپل، عکاس نيوزيلندي، عکسهاي زيبايي از ايالت مگالاي هندوستان - که ادعا ميشود مرطوبترين نقطهي روي زمين است – گرفته است. در روستاي ماسينرام (Mawsynram) واقع در مگالايا، سالانه 467 اينچ آب (معادل تقريباً 12 متر!) باران ميبارد. کارگراني که در محيطهاي باز کار ميکنند، لباسهايي از جنس بامبو و برگ موز بر تن ميکنند. غيرمعمولترين و زيباترين مناظر اين منطقه "پُلهاي زنده"ي گسترده بر درّههاي خيس از باران است. قرنهاست که مردم محلي اين منطقه با دستکاري ريشههاي درختان انجير، کائوچوي آنها را به شکل قوسهاي طبيعي درآوردهاند که بسيار بادوامتر از ساختارهاي چوبي دستسازي هستند که فقط در عرض چند سال پوسيده ميشوند. اين پُلها با گذشت زمان و رشد سيستم ريشه، خود را تقويت ميکنند.
اين طور گفته ميشود که روستاي ماسينرام داراي بيشترين ميزان بارش باران بر روي زمين است. اين روستا که بر فراز خطالرأس تپههاي شمال شرقي هند واقع شده است، سالانه 467 اينچ بارش دريافت ميکند – 13 برابر بيشتر از ايالت سياتل در آمريکا (Seattle). دليل اين بارش شديد جريانات جوّ تابستاني است که از سوي دشتهاي سيلابي بخاري بنگلادش جريان پيدا ميکند و با حرکت خود به سوي شمال، رطوبت بيشتري را جذب مينمايد. هنگامي که ابرهاي حاصله به تپههاي شيبدار ماگالايا برخورد ميکنند، در ميان شکاف باريک اتمسفر فشرده ميشوند و اين فشردگي تا جايي ادامه پيدا ميکند که ديگر نميتواند رطوبت خود را حفظ کرده، و باعث به وجود آمدن بارشي دائمي ميشود که علّت شهرت اين روستاست.
بازار