خواندن کدام سوره در روز قیامت چهره را نورانی می‌کند؟

باشگاه خبرنگاران/ سوره قمر پنجاه و چهارمين سوره قرآن است که در جزء بيست و هفتم آن قرار دارد. اين سوره به معجزه «شق القمر» پيامبر اسلام (ص) اشاره مي‌کند. آيات اين سوره بيشتر مربوط به انذار و تهديد است و از اقوام پيشين و بدحالي‌شان در روز قيامت هنگام بيرون آمدن از قبر‌ها و حضورشان براى حساب قيامت و پندگيري ياد مي‌کند. اقوامي که نامشان در اين سوره آمده، قوم عاد، قوم ثمود، قوم لوط و قوم فرعون است. از آيات مشهور سوره قمر آيه‌اي است که مي‌گويد قرآن براى پندآموزى آسان بيان شده است. اين آيه چهار بار در اين سوره تکرار شده است. پيامبر اسلام (ص) درباره فضيلت تلاوت سوره قمر مي‌فرمايد: کسى که سوره قمر را يک روز در ميان قرائت کند، در حالي وارد قيامت مي‌شود که صورتش مانند ماه شب چهارده مي‌درخشد و هر کس آن را هر شب قرائت کند، بهتر است و در قيامت در حالي مي‌آيد که چهره‌اش از سفيدي مي‌درخشد. همچنين ابن عباس از پيامبر (ص) نقل مي‌کند: قاري سوره قمر در کتاب آسماني تورات سپيدرو ناميده شده و در روزي که چهره‌ها سپيد يا سياه مي‌شود، چهره قاري آن سپيد و نوراني است. از امام صادق (ع) نيز روايت شده است هر کس سوره قمر را قرائت کند، خداوند او را در حالي از قبرش خارج مي‌کند که بر مرکبي از مرکب‌هاي بهشتي سوار شده است. در تفسير برهان براي قرائت اين سوره خواصي چون محبوب شدن و آبرومند شدن نزد مردم و آسان شدن کار‌هاي سخت ذکر شده است. فايل صوتي تلاوت آيات ۱ تا ۱۷ سوره قمر با صداي حسين سبزعلي در اختيار شما همراهان همشگي آخرين خبر قرار گرفته است. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداي بخشاينده مهربان اقْتَرَ‌بَتِ السَّاعَةُ وَ انشَقَّ الْقَمَرُ ﴿١﴾ نزديک شد قيامت و از هم شکافت ماه (۱) وَ إِن يَرَ‌وْا آيَةً يُعْرِ‌ضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ ﴿٢﴾ و هر گاه نشانه‌اى ببينند روى بگردانند و گويند: سحرى دايم است(۲) وَ کَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَ کُلُّ أَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ ﴿٣﴾ و به تکذيب دست زدند و هوسهاى خويش را دنبال کردند و [لى] هر کارى را آخر قرارى است (۳) وَ لَقَدْ جَاءَهُم مِّنَ الْأَنبَاءِ مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ ﴿٤﴾ و قطعا از اخبار آنچه در آن مايه انزجار از کفر است به ايشان رسيد (۴) حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ ۖ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿٥﴾ حکمت بالغه حق اين بود ولى هشدار‌ها سود نکرد (۵) فَتَوَلَّ عَنْهُمْ ۘ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَىٰ شَيْءٍ نُّکُرٍ ﴿٦﴾ پس از آنان روى برتاب روزى که داعى حق به سوى امرى دهشتناک دعوت مى‌کند (۶) خُشَّعًا أَبْصَارُ‌هُمْ يَخْرُ‌جُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَ‌ادٌ مُّنتَشِرٌ ﴿٧﴾ در حالى که ديدگان خود را فروهشته‌اند چون ملخ هاى پراکنده از گور‌هاى خود بر مى‌آيند (۷) مُّهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ ۖ يَقُولُ الْکَافِرُ‌ونَ هَـٰذَا يَوْمٌ عَسِرٌ ﴿٨﴾ به سرعت سوى آن دعوتگر مى‌شتابند کافران مى‌گويند: امروز چه روز دشوارى است(۸) کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَ قَالُوا مَجْنُونٌ وَ ازْدُجِرَ ﴿٩﴾ پيش از آنان قوم نوح نيز به تکذيب پرداختند و بنده ما را دروغگو خواندند و گفتند: ديوانه‌اى است و بسى آزار کشيد (۹) فَدَعَا رَ‌بَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ ﴿١٠﴾ تا پروردگارش را خواند که: من مغلوب شدم به داد من برس (۱۰) فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُّنْهَمِرٍ ﴿١١﴾ پس درهاى آسمان را به آبى ريزان گشوديم (۱۱) وَ فَجَّرْ‌نَا الْأَرْ‌ضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَىٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿١٢﴾ و از زمين چشمه‌ها جوشانيديم تا آب زمين و آسمان براى امرى که مقدر شده بود به هم پيوستند (۱۲) وَ حَمَلْنَاهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَ دُسُرٍ ﴿١٣﴾ و او را بر کشتى تخته‌دار و ميخ‌آجين سوار کرديم (۱۳) تَجْرِ‌ي بِأَعْيُنِنَا جَزَاءً لِّمَن کَانَ کُفِرَ ﴿١٤﴾ کشتى زير نظر ما روان بود اين پاداش کسى بود که مورد انکار واقع شده بود (۱۴) وَ لَقَد تَّرَ‌کْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ ﴿١٥﴾ و به راستى آن سفينه را بر جاى نهاديم تا عبرتى باشد پس آيا پندگيرنده‌اى هست (۱۵) فَکَيْفَ کَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ ﴿١٦﴾ پس چگونه بود عذاب من و هشدار‌ها ى من (۱۶) وَ لَقَدْ يَسَّرْ‌نَا الْقُرْ‌آنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ ﴿١٧﴾ و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان کرده‌ايم پس آيا پندگيرنده‌اى هست (۱۷) ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد