ماجرای آسمان‌خراش‌های جهنمی

روزنامه شهروند/ آوریل ١٨٨٥ میلادی، یعنی حدوداً نیم قرن پس از آنکه شیکاگو سیمای یک شهر را به خود گرفت، شرکت بیمه شیکاگو با افتتاح ساختمان «هوم بیلدینگ» نخستین آسمان‌خراش به معنای امروزی آن را به دنیای مدرن تقدیم کرد. هوم بیلدینگ با ١٠ طبقه و ٤٢ متر ارتفاع اگر همچنان وجود داشت اکنون در ردیف آپارتمان‌های معمولی قرار می‌گرفت، اما همین ساختمان در زمان خودش استثنا و نماد پیشرفت در علم ساختمان‌سازی محسوب می‌شد. در ‌سال ١٩٣٠ میلادی ساختمان هوم بیلدینگ با تصمیم صاحب جدیدش خراب شد تا بنایی جدیدتر و احتمالا بلندتر به جای آن ساخته شود، اما در همان زمان کیلومترها دورتر یعنی در کلانشهر نیویورک، کلنگ ساخت یکی از شاهکارهای صنعت ساختمان‌سازی و هنر معماری در بخش منهتن این شهر بر زمین زده شد. تخریب هتل مشهور والدورف آستوریا (در تقاطع خیابان پنجم و خیابان سی و چهارم) در زمستان ١٩٣٠ میلادی ساکنان نیویورک را به تعجب واداشت، اما آغاز سریع عملیات عمرانی خبر از ساخت بنایی جدید به جای این هتل معروف اما قدیمی شهر می‌داد؛ عملیاتی که ١٤ ماه به شکل بی‌وقفه ادامه یافت تا یکی از مشهورترین آسمان‌خراش‌های تمام ادوار تاریخ یعنی «امپایر استیت» سر بر آسمان بساید.

تولد هیولای فولادی در ٤٢٠ روز
برای بالا رفتن امپایر استیت ٣٤٠٠ کارگر شبانه‌روز و لاینقطع درحال کار روی این برج عظیم بودند و درنهایت توانستند پس از ٤٢٠ روز رکورد سرعت در ساخت یک آسمان‌خراش غول‌آسا را به نام خود ثبت کنند. هزینه ساخت امپایر استیت در‌ سال ١٩٣١ میلادی بالغ بر ٤١‌میلیون دلار آمریکا بود که از این رقم ١٧‌میلیون دلار آن صرف خرید ساختمان یا درواقع زمین هتل والدورف آستوریا شد. امپایر استیت پس از افتتاح رسمی در ماه می‌١٩٣١، با ٤٤٣ متر ارتفاع (با احتساب آنتن تلویزیونی) لقب بلندترین ساختمان جهان را از آنِ خود کرد و خیلی زود به یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری شهر نیویورک تبدیل شد. همان‌طور که انتظارش می‌رفت، این برج غول‌پیکر خیلی زود مورد توجه صنعت سینما قرار گرفت و در بسیاری از فیلم‌های دهه ٣٠ و ٤٠ میلادی که لوکیشن‌ آنها شهر نیویورک است رد پایی از امپایر استیت را می‌توان مشاهده کرد. اما مهم‌ترین نقطه تلاقی سینما و بلندترین آسمان‌خراش جهان در یکی از تولیدات مشهور آن‌ سال‌ها یعنی فیلم علمی- تخیلی «کینگ کونگ» - محصول ١٩٣٣ میلادی تبلور یافت. صحنه فرار گوریل غول‌پیکر از دست تعقیب‌کنندگان مسلح و بالا رفتن هیولای زخمی از غول بتنی و فلزی یعنی امپایر استیت، حالا دیگر بعد از گذشت سال‌ها عنوان یکی از مشهورترین سکانس‌های تاریخ سینمای جهان را به خود اختصاص داده است.

سرنوشت شوم رقبای امپایر استیت
امپایر استیت چهار دهه توانست لقب بلندترین سازه جهان را برای خود حفظ کند، اما این عنوان در آوریل ١٩٧٣ میلادی، به همشهری او یعنی «مرکز تجارت جهانی» تفویض شد. کلنگ ساخت این سازه جدید که متشکل از هفت ساختمان در بخش منهتن نیویورک بود در ‌سال ١٩٦٦ میلادی بر زمین زده شد. بلندترین سازه‌های مرکز تجارت جهانی یعنی ساختمان‌های شماره یک و دو با ٤١٧ متر ارتفاع (٥٣٠ متر با احتساب آنتن) که از آنها با نام برج‌های دوقلو نیز یاد می‌شود هر کدام ظرف دو سال تکمیل شدند و ساخت دیگر سازه‌های این مرکز (شماره ٣ تا ٧) تا آوریل ١٩٧٣ میلادی به اتمام رسید. با افتتاح مرکز تجارت جهانی یکی از مجلات معروف معماری فرضیه‌ای را مطرح کرد که براساس آن این آسمان‌خراش‌ها حتی در صورت برخورد یک بویینگ ٧٠٧ (با بیشینه بار ١٥٠‌هزار کیلوگرم در زمان پرواز) صلابت خود را حفظ می‌کنند و پابرجا می‌مانند. گمانه‌ای که ٢٨‌سال بعد از افتتاح رسمی این سازه‌ها یعنی در ١١ سپتامبر ٢٠٠١ میلادی، با برخورد دو فروند بویینگ ٧٦٧ به برج‌های شماره یک و دو رنگ واقعیت به خود گرفت و با فروریختن آنها، در عمل رد شد! با انهدام برج‌های تجارت جهانی، امپایر استیت جایگاه قبلی خود را به‌عنوان بلندترین سازه ایالات متحده به دست نیاورد، هرچند که اکنون به‌عنوان بخشی از میراث تاریخی و فرهنگی این کشور شناخته می‌شود.