صوت/ سورهای که قرائت آن در نماز باعث برآورده شدن حاجات میشود
باشگاه خبرنگاران/ قرآن کريم مشتمل بر معاني دقيق، تعاليم و حکمتهايي والا درباره حقيقت خلقت و اسرار هستي است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از اين رو پيامبر اکرم (ص) و پس از ايشان مفسران به تبيين و شرح جزئيات آيات قرآن کريم ميپرداختند. به دليل آشنايي بيشتر با آيات الهي، هر روز به چند آيه از کلام الله با استناد به تفاسير معتبر از مفسران قرآن کريم ميپردازيم. حضرت محمد (ص) درباب سوره انفطار فرمودند : کسي که سوره انفطار را قرائت کند خداوند به تعداد همه قبرها به او حسنه ميدهد و ده برابر قطرات برف و باران که از آسمان فرود ميآيد به او حسنه داده ميشود. در روايت ديگري امام جعفر صادق (ع) پيشواي ششم شيعيان فرمودند: هر کس که سوره انفطار را در نمازهاي واجب يا مستحب خود قرائت نمايد خداوند حاجتها و خواستههايش را روا ميداردو بين او و خداوند حجابي نخواهد بود و همواره خداوند با نظر عنايت به او مينگرد تا از حسابرسي مردم فارغ گردد. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿۱﴾ آنگاه که آسمان زهم بشکافد (۱) وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿۲﴾ و آنگاه که اختران پراکنده شوند (۲) وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿۳﴾ و آنگاه که درياها از جا برکنده گردند (۳) وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿۴﴾ و آنگاه که گورها زير و زبر شوند (۴) عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿۵﴾ هر نفسى آنچه را پيش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (۵) پيام آيات ۱ تا ۵ سوره «انفطار» ۱- نظام حاکم بر آسمان و زمين به دست خداست و هرگاه او بخواهد تغيير ميکند. «إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ» ۲- معاد جسماني است و مردگان از قبر برمي خيزند. «إِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ» ۳- به هم ريختن نظام هستي، مقدّمه رستاخيز و رستاخيز، براي حساب و کتاب و جزاي اعمال انسان هاست. «عَلِمَتْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ » ۴- در قيامت ظرفيّت انسان توسعه مييابد و همه کارهاي گذشته را به ياد ميآورد. «عَلِمَتْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ» ۵-انسان، هم بايد به فکر گذشته خود باشد، تا اگر خلافي کرده توبه کند و هم به فکر پس از مرگ خود باشد تا يادگار خوبي از خود بجاي گذارد. «ما قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ» ۶- در قيامت، انسان هم به آنچه عمل کرده آگاه ميشود و هم به آثار خوب يا بد اعمال خود. «ما قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ» ۷- در قيامت، انسان به کارهايي که ميتوانسته بکند و به تأخير انداخته و انجام نداده پي ميبرد. «عَلِمَتْ ..ما قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ»و شايد مراد از «اخّرت» کارهايي است که بازدهي آن پس از مرگ به ايشان ميرسد مانند تأليف کتاب يا بناي فساد. يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِيمِ ﴿۶﴾ اى انسان چه چيز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (۶) الَّذِي خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿۷﴾ همان کس که تو را آفريد و [اندام]تو را درست کرد و [آنگاه]تو را سامان بخشيد (۷) فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿۸﴾ و به هر صورتى که خواست تو را ترکيب کرد (۸) کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّينِ ﴿۹﴾ با اين همه شما منکر [روز]جزاييد (۹) وَإِنَّ عَلَيْکُمْ لَحَافِظِينَ ﴿۱۰﴾ و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (۱۰) کِرَامًا کَاتِبِينَ ﴿۱۱﴾ [فرشتگان]بزرگوارى که نويسندگان [اعمال شما]هستند (۱۱) يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿۱۲﴾ آنچه را مى کنيد مى دانند (۱۲) پيام آيات ۶ تا ۱۲ سوره «انفطار» ۱- انسان، موجودي غافل و فريب خورده است و خود را از عواقب کار و قهر خدا در امان ميپندارد. «يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ» ۲- چرا انسان با آن همه نياز و ضعف، مغرور باشد؟ «يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّکَ» ۳- بدترين نوع کبر و غرور، آن است که در برابر پروردگار کريم و هستي بخش باشد. «غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِيمِ اَلَّذِي خَلَقَکَ» ۴- غرور و غفلت انسان، سوء استفاده از لطف و کرم و پرده پوشي خداست. «ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِيمِ» ۵-لطف و کرم ابتدايي خدا تنها نسبت به مؤمنان نيست، بلکه نسبت به همه انسان هاست. يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ .... بِرَبِّکَ الْکَرِيمِ ۶- غرور انسان، بيانگر غفلت او از نعمتهاي الهي و عظمت آفريدگار است. «ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِيمِ» ۷- درمان غرور، توجّه به الطاف کريمانه است. «اَلْکَرِيمِ ... خَلَقَکَ فَسَوّاکَ فَعَدَلَکَ» ۸-آفرينش، نشانه قدرت، «خَلَقَکَ» تسويه، نشانه حکمت، «فَسَوّاکَ» و اعتدال، دليل علم او به تمام نيازهاست. «فَعَدَلَکَ» ۹- آفرينش انسان و هماهنگي و تعادل ميان اعضاي او، جلوهاي از کرم خداوند است. «الْکَرِيمِ اَلَّذِي خَلَقَکَ فَسَوّاکَ فَعَدَلَکَ» ۱۰- تنوّع شکل و قيافه انسان ها، براساس خواستِ حکيمانه خداوند است. «فِي أَيِّ صُورَهٍ ما شاءَ رَکَّبَکَ» ۱۱- براي شکستن غرور، بايد نعمتهاي الهي را پي درپي گوشزد کرد. «خَلَقَکَ، فَسَوّاکَ، فَعَدَلَکَ، رَکَّبَکَ» ۱۲- آنکه در دنيا تو را آفريد، در آخرت نيز تو را خلق ميکند، پس تکذيب چرا؟ «کَلاّ بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّينِ» ۱۳- کسي که به دنيا مغرور شود، آخرت را انکار ميکند. «غَرَّکَ - تُکَذِّبُونَ» ۱۴- گرچه شما قيامت را منکر ميشويد، ولي فرشتگان کار خود را انجام ميدهند. «تُکَذِّبُونَ ... إِنَّ عَلَيْکُمْ لَحافِظِينَ» ۱۵- فرشتگان متعدّد، مسئول حفظ و حراست از انسانها هستند. «لَحافِظِينَ» ۱۶- فرشتگان، مسئول ثبت و ضبط کارهاي انسانند. «کِراماً کاتِبِينَ» ۱۷- فرشتگانِ مراقب، در ثبت اعمال برخوردي کريمانه دارند. «کِراماً کاتِبِينَ» ۱۸- فرشتگان هم متعدّدند، هم تيزبين و هم ريز بين. «يَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ» ۱۹- توجّه به ثبت اعمال توسط فرشتگان معصوم، سبب حيا و تقواي انسان ميشود. «يَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ» إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿۱۳﴾ قطعا نيکان به بهشت اندرند (۱۳) وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ﴿۱۴﴾ و بيشک بدکاران در دوزخند (۱۴) يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ ﴿۱۵﴾ روز جزا در آنجا درآيند (۱۵) وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ ﴿۱۶﴾ و از آن [عذاب]دور نخواهند بود (۱۶) وَمَا أَدْرَاکَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿۱۷﴾ و تو چه دانى که چيست روز جزا (۱۷) ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿۱۸﴾ باز چه دانى که چيست روز جزا (۱۸) يَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿۱۹﴾ روزى که کسى براى کسى هيچ اختيارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (۱۹) پيام آيات ۱۳ تا ۱۹ سوره «انفطار» ۱- در تربيت و تبليغ، سرنوشت خوبان و بدان را مقايسه کنيد. «إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ - إِنَّ الْفُجّارَ لَفِي جَحِيمٍ» ۲- حتّي پيامبر، به بسياري از امور قيامت آگاه نيست. «وَ ما أَدْراکَ ما يَوْمُ الدِّينِ» ۳- مسائل قيامت را با عقل عادي نميتوان درک کرد، بلکه بايد از طريق وحي بپذيريم. «ما أَدْراکَ ما يَوْمُ الدِّينِ» ۴- مطالب مهم را بايد تکرار کرد. «ما أَدْراکَ - ثُمَّ ما أَدْراکَ» ۵-پيدايش قيامت براي جزا و کيفر عملکرد دنيوي ماست. «يَوْمُ الدِّينِ» ۶- مجرمان براي هميشه در دوزخند. «ما هُمْ عَنْها بِغائِبِينَ» ۷- قيامت روز سلب مالکيّت و اختيار از همه انسان هاست. «يَوْمَ لا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئاً» ۸-قيامت، تجلّي حاکميّت مطلقه خداوند است. «وَ الْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلّهِ»