لست سکند/ يکي از بلندترين منارههاي ايران، مناره گلپايگان است که سالانه گردشگران بسياري را از نقاط مختلف براي بازديد به گلپايگان ميکشاند. اين مناره جزو آثار ارزشمند شهر گلپايگان محسوب ميشود و جزو منارههاي ثبت ملي شده اصفهان ميباشد و امروز در بخش پيشنهادات ايرانگردي سوژه ما شده است. با ما همراه باشيد تا سري به اين مناره تاريخي در شهر گلپايگان بزنيم.
گلپايگان کجاست؟
گلپايگان يکي از شهرهاي تاريخي ايران ميباشد که در غرب استان اصفهان واقع شده است. نام اين شهر داستانهاي بسياري دارد که شايد در ميان اين روايتها داستان هماي دختر بهمن کياني از همه جالبتر باشد. گفته ميشود گلپايگان را هماي دختر بهمن از سلسله کياني ساخته است و نام سمره (نام اول هماي) را بر آن نهادند. البته بعدتر هماي نام اين شهر را به گلبادگان يا گربادگان تغيير داد.
به طور کلي گفته ميشود گلپايگان در ابتدا، نامش گردبادگان بوده که در زبان پارسي به معناي پاي کوه يا کوهپايه بوده است. اين شهر در اوايل دوره ساسانيان و اوايل دوره اسلام به گردپادگان مشهور بود، اما در زبان عرب اين اسم به جربادکان تغيير کرد و بعدها ر و دال تبديل به لام شدند و بعدتر به گلپايگان تغيير پيدا کرد.
مناره گلپايگان يکي از بلندترين منارههاي موجود در ايران است. اين مناره که در قرن پنجم هجري قمري ساخته شده، به ميل گلپايگان مشهور ميباشد. مناره گلپايگان در زمان ساخت خود که دوره حکومت سلجوقيان بوده، بلندترين مناره موجود در ايران محسوب ميشد و در حدود 900 سال توانست در برابر عوامل طبيعي مانند زلزله، باد، باران، سرما و گرما سالم باقي بماند.
در گذشته از اين مناره به عنوان فانوس صحرا هم استفاده ميشده است، به اين صورت که در قسمت بالاي مناره چراغي روشن بوده و اين چراغ راهنماي کاروانيان بوده است. با توجه به اينکه اين مناره در مسير جاده ابريشم قرار داشته اين نور به کاروانيان کمک بسيار ميکرده است.
تاريخچه ساخت مناره
مناره از ريشه کلمه نار ميآيد و به معناي محل مشخصي است که روي آن چراغ يا آتشي براي راهنمايي کاروانها در شب روشن ميکردند. سلجوقيان و صفويان به اين سازه معماري علاقهي بسياري داشتند براي همين در اغلب شهرهاي به جا مانده از اين سلسلهها منارههاي متعددي ديده ميشود.
منارهها با وجود اينکه سازهاي باريک و بلند بودند و به ظاهر از استحکام کافي برخوردار نبودند اما جزو سازههاي بسيار پر دوام اين دوران محسوب ميگردند. براي اين استحکام و دوام نيز دلايل متعددي ميآورند از جمله نوع مصالح مورد استفاده، کم مساحت بودن بام مناره و در نتيجه نفوذ کمتر برف و باران.
شکلهاي منارهها نيز متعدد بود و اما اغلب آنها مخروطي و استوانهاي ساخته ميشدند تا در برابر زلزله مقاومت بيشتري داشته باشند. البته علاوه بر منارههاي راهنما در ميان جادههاي بين شهري، در مساجد نيز از مناره استفاده ميشد. در حال حاضر اصفهان با ۱۷ مناره ثبت شده، بالاترين تعداد مناره سرپا را در کشور دارد که يکي از اين منارهها، مناره گلپايگان ميباشد.
منارهها در دوره سلجوقي
همانطور که گفته شده مناره گلپايگان در زمان سلجوقيان ساخته شد. آنچه همه محققان بر آن توافق دارند اين است که منارههاي سلجوقي شاهکارهاي در نوع خود هستند.
در زمان سلجوقيان، تکامل تزئينات آجري در نماي بناها، ديوارها، پوششها، سقفها، منارهها و کفسازي به وضوح ديده ميشود. معماران در اين دوره در طريقه چيدن آجرها و ايجاد قرنيزهاي آجري و کتيبهها مهارت پيدا کرده بودند. در دوره سلجوقيان استفاده از خطهاي کوفي تزييني آجري و گرههاي ساده اوليه در پيوند با اسکلت و استخوانبندي بنا معمول شد. همانطور که در مناره گلپايگان در کتيبهها خط کوفي را مشاهده ميکنيم و گرههاي ساده در قسمت بالا و پايين مناره نيز به چشم ميخورد.
ساختار مناره گلپايگان
مناره گلپايگان دو در دارد و در داخل آن پلکاني نيز ديده ميشود. ارتفاع مناره 18 متر ميباشد و جزو بلندترين منارههاي ايران نيز محسوب ميگردد. قسمت پايين و بالاي مناره در دورهاي از تاريخ تخريب شده اما اين قسمتها بعدها مرمت و بازسازي شدهاند.
در اين دو قسمت دو کتيبه به خط کوفي ديده ميشود که در هيچکدام از کتيبهها تاريخي ديده نميشود. بر روي کتيبههاي آيات قرآن نقش بسته است. مصالح مورد استفاده در اين مناره به مانند ديگر منارههاي برجاي مانده از دوره سلجوقيان، آجر و گل ميباشد.
سخن نهايي
مناره يا ميل گلپايگان که در قرن پنج هجري ساخته شده، در گذشته به مانند فانوسي در شبهاي راه ابرايشم بوده است. در گذشته اطراف مناره را پا منار ميناميدند که خاکي و شامل چند خندق بود. همچنين در قسمت جلوي اين اثر يک شير سفيد رنگ سنگي نيز ديده ميشود که در گذشته اين شير جفت ديگري داشته که دزديد شده است. آيا شما تا به حال از ميلهاي دوره سلجوقيان بازديد داشتهايد؟ تجربه بازديدتان را برايمان بنويسيد.
بازار