فانوس اسکندریه در باستانی‌ترین کشور دنیا

توريسم آنلاين/  در پاييز سال ۱۹۹۴، گروهي از غواصان باستان‌شناس با تجهيزات کامل غواصي وارد آب‌هاي اسکندريه در مصر شدند.
اين غواصان در اعماق آب به دنبال بقاياي آثار و اشياي تاريخي مي‌گشتند.
قطعات بزرگي از سنگ و بقاياي مجسمه‌ها با تيرهاي شناوري علامت‌گذاري شده بودند و يک مرکز فاصله‌ياب در ساحل مي‌توانست جايگاه دقيق آن‌ها را مشخص کند.از سامانه‌ي موقعيت‌ياب جهاني (GPS) نيز براي اثبات دقيق محل اين قطعات استفاده شد.
سپس اين اطلاعات وارد کامپيوتر شدند تا مجموعه اطلاعات دقيق و جزئي از بستر دريا به دست آمد.

نکته‌ي جالب اين است که دانشمندان از پيشرفته‌ترين امکانات و وسايل موجود در اواخر قرن بيستم استفاده کردند
تا بقاياي يکي از پيشرفته‌ترين دستاوردهاي فني قرن سوم پيش از ميلاد را از آب خارج کرده و مورد بررسي قرار دهند.
اين سازه چيزي نبود جز فانوس دريايي بزرگ اسکندريه، يکي از عجايب هفتگانه‌ي دنياي باستان.

معماري فانوس اسکندريه
به طور کلي‌فانوس اسکندريه داراي ۳ قسمت بود:

اولين بخشي که در تصاوير قابل مشاهده مي باشد، يک پايه سنگي ۶ متري بوده که‌فانوس بر روي آن بنا شد.
اما نخستين قسمت اصلي سازه ساختماني ۴ ضلعي بوده که نقش مهمي در حفاظت از دو قسمت ديگر را ايفا مي کرد.
ارتفاع اين ساختمان ۷۳ مترو طول آن ۳۰ متر بود. بازديد کنندگاني که براي بازديد از اين جاذبه به اسکندريه مي رفتند،
در اين قسمت مي توانستند غذا و خوراکي خريداري کنند.

اين برج ۸ ضلعي که داراي ارتفاع ۳۵ متري بوده بر روي سکو ساخته شده است.
در اين قسمت و در ارتفاع ۹۰ متري از سطح دريا بالکني وجود دارد
که مناظر بسيار زيبايي از اطراف را به معرض نمايش مي گذارد. 
اين قسمت فانوس اسکندريه نيز به شکل استوانه بوده و ارتفاع آن ۱۸ متر است.
در بالاي اين استوانه تنديس پوزئيدون را قرار داده بودند. همان گونه که در تصاوير مشاهده مي کنيد،
آتش افروخته فانوس‌در اين قسمت نمايان بوده که سوخت هاي لازمه را از طريق بالابر به اين نقطه انتقال مي دادند.

فانوس دريايي اسکندريه به سبب بروز چندين زلزله در طي سال هاي ۹۵۶ تا ۱۳۲۳ آسيب هاي بسياري ديده.
اما با اين حال تا مدت ها، پس از هرم جيزه و آرامگاه هاليکارناسوس به عنوان سومين سازه باستاني بلند جهان در نظر گرفته مي شد.
تا آن که در نهايت در سال ۱۴۰۸ ميلادي، از آخرين بقاياي سنگي فانوس براي ساخت ارگ کايتبي ( Citadel of Qaitbay )
در همان مکان استفاده شد و ديگر اثري از فانوس‌دريايي اسکندريه باقي نماند.

ژان ايو، موسس مرکز تحقيقات اسکندريه و باستان شناسي فرانسوي بود
که در سال ۱۹۹۴ به کشفي جالب توجه دست يافت.
او از طرف دولت مصر مأموريت يافته بود تا نقشه و مکان هر چيز باستاني و ارزشمندي رو در زير آب مشخص کند،
چرا که قرار بود موج شکني جديد و بتني در آن محل ساخته شود.
او نقشه و مکان هزاران قطعه ساختماني بزرگ در زير آب رو ترسيم کرد.
اعتقاد بر اين بود که برخي از اين قطعات متعلق به فانوس‌دريايي اسکندريه هستند.

علاوه بر اين قطعات و بلوک هاي ساختماني، صدها مجسمه نيز در همين منطقه کشف شده که يکي از مهم ترين آن ها تمثالي سلطنتي و غول پيکر متعلق به قرن سوم پيش از ميلاد بود
که حدس مي زنند نشان دهنده بطلميوس دوم است.همچنين يک مجسمه از ايزيس (ايزدبانو باروري) در دهه ۱۹۶۰ ميلادي در همان منطقه کشف شد که نشان گر ملکه و همسر بطلميوس دوم، آرسينوئه است.
محققان حدس مي زنند که مجسمه اين دو در زير فانوس دريايي اسکندريه و رو به روي ورودي بندرگاه نصب بوده است.

---

بازار

---

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar