حوزه باید روی ایمان طلاب بیشتر از علمشان کار کند
ایکنا/ استاد سطح عالی حوزه علمیه با بیان اینکه علم و ایمان دو مقوله متفاوت هستند و اگر علم منجر به ایمان شود مفید است تصریح کرد: کاری که در حوزه انجام می‌شود آموزش و علم‌آموزی است ولی باید این علم تبدیل به ایمان و باور حقیقی به خدا شود تا مفید باشد و حوزه باید روی این بعد بیشتر کار کند.
آیت‌‌الله مهدی هادوی تهرانی در ادامه سلسله جلسات تفسیر سوره مبارکه حشر در مسجد اعظم قم با اشاره به آیه اول این سوره گفت: علامه طباطبایی در مفهوم تسبیح در این آیه آورده است که موجودات عالم نه تنها با کلام تسبیح می‌کنند بلکه نطق هم دارند ولی ما متوجه این نطق و تسبیح موجودات نمی‌شویم گرچه مومنان به اندازه فهم باطنی می‌توانند مقداری از آن را درک کنند.
وی با اشاره به ارتباط نطقی حضرت سلیمان(ع) با پرندگان و موجودات و سخن گفتن با آنان فراتر از تعبیری است که علامه در مورد تسبیح به کار برده است بیان کرد: این بیانگر وجود حقیقتی فراتر از عقل در عالم است که ممکن است ما ده ها سال زندگی کنیم و حتی خراش کوچکی بر این پرده هم ایجاد نکنیم.
هادوی تهرانی با بیان اینکه تسبیح سخن گفتن است که از ضمیر موجود حکایت دارد که آن هم ناشی از علم و ایمان است تصریح کرد: علم و ایمان دو وادی مختلف هستند؛ ممکن است کسی علم داشته باشد ولی ایمان نداشته باشد لذا اهل نحات نیست؛ فرعون و طرفداران وی در حالی که یقین علمی به حقانیت موسی داشتند ولی باور ایمانی نداشتند به همین دلیل هم جهنمی شدند.
این استاد تفسیر حوزه با بیان اینکه کاری که در حوزه انجام می‌شود آموزش است و کمتر روی ایمان کار می‌کنیم بیان کرد: به تعبیر برخی بزرگان ممکن است کسی عمرش را توحید درس بدهد ولی خودش موحد نباشد زیرا درس توحید گفتن به معنای ایمان نیست. بنابراین باید از مرحله لفظ به علم و از علم به ایمان برسیم و واققعا باور داشته باشیم که خدا هر چه انجام می‌دهد عین حق است به همین دلیل ما خدا را رب عالمین می‌دانیم و گفتار مومنانه داریم ولی باز رفتار مشرکانه داریم.
این استاد سطح خارج حوزه با بیان اینکه تبدیل ایمان به ملکه شدن هم باز مرحله طولانی دیگری است بیان کرد: اگر این باور در وجود ما ایجاد شد که خداوندی که حکیم و علیم و رحیم است آیا ممکن است چیزی بخواهد که برای ما شر باشد اثر آن را خواهیم دید و تجربه عملی آن در توصیه برخی بزرگان از جمله آیت الله بهاءالدینی وجود دارد.
وی با بیان اینکه یکی از راه‌های رسیدن به این باور، سجده است زیرا این حالت نزدیک‌ترین حالت به خداست افزود: اگر در حالت سجده به این باور حقیقی برسیم خداوند دعای ما را مستجاب خواهد کرد و هر حاجتی داشته باشیم برآورده خواهد شد.
هادوی تهرانی با بیان اینکه خداوند در انتهای آیه اول این سوره به دو صفت حکیم و عزیز خدا اشاره کرده است گفت: در مورد عزت تعبیری در قرآن بارها تکرار شده است که جمیع عزت برای خداوند است همچنین صفت دوم حکمت است که فرموده آن را به هر کسی بخواهد می‌دهد و اگر به کسی بدهد خیر زیادی به او داده است همان طور که به لقمان عطا کرده بود.
هادوی تهرانی با بیان اینکه حکمت فلسفه اولی نیست بلکه کاری است که با اتقان و استواری انجام می‌شود مجددا به واژه عزت اشاره و اظهار کرد: عزت فراتر از قدرت است یعنی تحت تاثیر تسبیح موجودات کاری را انجام نمی‌دهد بلکه هر کاری انجام بدهد با استواری و حکمت انجام می‌دهد.
این استاد حوزه ادامه داد: این اشاره برای ما هم هست که ای انسان‌ها اگر می‌خواهید شباهتی به خدا داشته و مَثَل او باشید همان طور که انبیاء و اولیاء این مسیر را رفته‌اند باید همت و پای رفتن را داشته باشید و در این مسیر تلاش کنید و ما اگر قدمی برداریم و دین خدا را نصرت کنیم خداوند نیز پاهای لرزان ما را قوت می‌بخشد.
این استاد حوزه تصریح کرد: این آیه می‌گوید عالم مرا تسبیح می‌کند ولی ممکن نیست خدای حکیم کاری را تحت تاثیر این مسئله انجام دهد بنابراین ای انسان‌ها مراقب باشید اگر چهار نفر از شما تمجید کردند و صبحکم الله و طیب الله انفاسکم و ... گفتند مبادا کارهایی بکنید که نباید بکنید؛ گاهی اوقات ما اسیر همین تمجیدها هستیم و خود را جهنمی می‌کنیم؛ اگر دیگرانی از این تمجید خوششان می‌آید لذتی در دنیا می برند ولی ما طلاب نه لذت دنیا را داریم و نه حظی از آخرت در این صورت خواهیم داشت.
هادوی تهرانی تصریح کرد: اگر در این مسائل غفلت کنیم یک دفعه می‌بینیم بعد از صد سال به ظاهر لباس تقوا و ایمان داریم ولی در حقیقت دنبال توهم و صبحکم الله و مساکم الله بوده‌ایم.
وی با بیان اینکه ما باید قدر این لباس و تحصیل در حوزه در کنار حریم کریمه اهل بیت(ع) را که واقعا توفیقی است بدانیم و آن را در مسیر کمال و تهذیب نفس به کار ببریم.