حوادث نفتکش ها و ناکارآمدی استراتژی فشار ـ مذاکره
آخرین خبر/ یادداشت علی قاسمی، کارشناس ارشد مطالعات خاورمیانه را در ادامه می‌خوانید:
بازتاب همزمانی دیدار « ابه شینزو » نخست وزیر ژاپن با رهبر معظم انقلاب و انفجار دو نفتکش در دریای عمان همچنان در محافل سیاسی و رسانه های جهان ادامه دارد. آمریکا بلافاصله بعد از انفجار نفتکش ها و قبل از هرگونه بررسی و کسب اطلاعات از چگونگی انفجار ها انگشت اتهام را به سوی تهران نشانه رفت . لندن و ریاض نیز در این اتهام زنی واشنگتن را همراهی و ساز اتهام زنی را کوک کردند. اما اتحادیه اروپا ، چین ، روسیه و حتی ژاپن مواضع آمریکا در قبال انفجار نفتکش ها در دریای عمان را سطحی ،غیر قابل استناد و بعضا فریبنده و در جهت انحراف افکار عمومی از واقعیات پشت پرده آن تعبیر و تحلیل کردند. ویژه مقامات ژاپن چند روز پس از انفجار نفتکش ها اعلام کردند اتهامات مشابه ایی متوجه آمریکا و اسرائیل است و مستنداتی که آمریکا ییها در این حادثه علیه تهران ارائه کردند منطقی نیست. قطعا در شناسایی عامل حادثه در دریای عمان یک سوال جدی مطرح است و اینکه کدام سوی مناقشه از این حادثه سودمی برد و این اتفاقات در ذیل استراتژی کلان کدام کشور قابل ارزبابی است . ایران یا آمریکا ؟ آمریکا دور جدیدی از منازعات و مناقشه ها را علیه تهران بعد از روی کارآمدن ترامپ آغاز کرده است . این فصل نوین تنش بین ایران و آمریکا در ذیل استراتژی «فشار – مذاکره - سازش» قابل تعریف است. بال های این استراتژِی تحریم های پی در پی ، تهدید به نبرد نظامی ، جنگ روانی ، تشدید ایران هراسی در منطقه و تلاش برای ایجاد اجماع جهانی علیه تهران است . اعزام نا و نظامی آبراهام لینکلن به منطقه ، حادثه الفجیره و نیز حادثه نفتکش در دریای عمان در راستای تحقق استراتژِی پیش گفته است . هدف از اعزام ناو به خلیج فارس اعمال فشار حداکثری با چاشنی و طعم نظامی و تاثیر فضای روانی در داخل و تحریک بخشی از جا معه ایران علیه حاکمیت و عقب نشینی تهران از موضع مقاومت صورت گرفت .اما مواضع صریح و شفاف رهبر معظم انقلاب در دیدار نخست وزیر ژاپن و حتی قبل تر از آن مبنی بر اینکه « جنگ نمی شود و مذاکره نمی کنیم » من شخص ترامپ را شایسته مبادله هیچ پیامی نمی دانم و هیچ ملت آزاده و عاقلی مذاکره تحت فشار را نمی پذیرد . پایه استرانژی فشار – مذاکره - سازش را لرزان و موجبات فرو ریزی دیوار آن را فراهم کرد . ترامپ سعی داشت سناریوی نسخه کره شمالی در مورد ایران را هم دیکته و پیاده سازد . اما ترامپ در سناریو نویسی برای ایران اشتباه زیادی داشت . انفجار نفتکش ها در دریای عمان همزمان با حضور ابه شینزو نخست وزیر ژاپن در تهران در زمره این اشتباهات بود . هدف از انفجار نفتکش ها ایجاد فشار سنگین بر فضای مذاکرت و عقب نشینی تهران از موضع مقاومت و پذیرش پیشنهاد و میانجیگری ژاپن در مورد مذاکره بین واشنگتن و تهران بود .
اما این اشتباه استراتژیک ترامپ و نیز تحریم بخش پتروشیمی ایران قبل از سفر نخست وزیر ژاپن به تهران کار ساز نبوده است و در واقع ترامپ خود عامل به شکست کشاندن استراتژِ ی فشار – مذاکره و سازش گردید. سرانجام اینکه سیاست نخ نمای امریکا علیه تهران حتی بین متحدین آن در اروپا و در شورا ی امنیت هم خریداری ندارد . اما عقلانیت و تدبیر دیپلماسی ما همواره باید این باشد در زمین بازی محور شرارت جهانی - منطقه ایی (آمریکا – اسرائیل – عربستان) بازی نشود و تهران باید با کمک سایر قدرت‌ها از جمله چین ، روسیه و هند، اتحادیه اروپا زمین بازی جدید ی را تعریف و در تامین منافع ملی جمهور ی اسلامی ایران در منطقه پر تنش خاورمیانه با استواری بیشتر گام بردارد . در این بین از قدرت افکار عمومی و رسانه های جهانی و منطقه ایی در کمک به تامین منافع و امنیت ملی تهران نباید غافل شد و به سادگی از کنار آن گذشت. خوراک دهی و مدیریت افکار عمومی دنیا ویژه در خاورمیانه و کشورهای اسلامی باید بیش از پیش در جهت منافع جمهوری اسلامی ایران در دستور کار دستگاه دیپلماسی قرار گیرد.