چرا تبریز به عنوان شهر بدون گدا شناخته شد؟

برترین ها/ شهر تبریز سال‌هاست که به عنوان "شهر بدون گدا" شناخته شده و این عنوان تبریز را در میان شهرهای هم‌ سطح خود، زبانزد خاص و عام کرده است.


از تاثیرگذارترین شهرهای کشورمان طی تاریخ بوده و همواره عنوان "اولین‌ها" را در حوزه‌های مختلف فرهنگی، هنری، سیاسی و غیره به خود اختصاص داده است؛ همچنین رفتار و سنت‌های مردم این خطه نیز همواره بر سر زبان‌ها بوده و تبریز را به عنوان مهد تاریخ و تمدن معرفی کرده است.
تبریز علاوه بر داشتن عنوان «شهر بدون گدا»، به عنوان شهر تمیز و شهر بدون معتاد متجاهر نیز شناخته شده و این عناوین، از رفتارها و عملکرهای اجتماعی مناسب در این شهر حکایت دارد.
یک جامعه شناس دلایل این‌که تبریز به عنوان شهر بدون گدا معرفی شده است را تشریح کرده و می‌گوید: تبریز، شهر اشتراک انفاق‌هاست.
موسی نیرومند می‌گوید: تبریز، شهری است که سبک زندگی مردمش متاثر از یک سری متغیرهای اعتقادی و فرهنگی است، مردم تبریز شاید شرایط سخت را تحمل کرده و تاب‌آوری خود را ارتقا دهند؛ اما نمی توانند دست خود را جلوی دیگران دراز کنند؛ این موضوع با یک عنصر فرهنگی قدرتمند ارتباط دارد و برگرفته از آموزه‌های دینی، اجتماعی و تربیتی است.
نیرومند ادامه می‌دهد: همچنین تبریز، شهر اشتراک انفاق و شهری است که اولین خیریه در آن ایجاد شده است، اینجا شهری است که همدلی، رسیدگی و انفاق خویشاوندی در آن معنای بسیاری دارد و همسایه، وضعیت همسایه را و خویشاوند وضعیت خویشاوند را ملاحظه می‌کند.
وی‌ اظهار می‌کند: تبریز شهر بدون گداست، اما اشتباه است که تبریز را شهری بدون فقر بدانیم، آمارهایی که نهادهای حمایتی از جمله بهزیستی، کمیته امداد و خیریه‌ها دارند نشان می‌دهد که جامعه آماری تبریز در حوزه فقر معنادار است، اما علت این‌که گروه‌های فقر در این شهر به سمت تکدی‌گری نمی‌روند یک سری زمینه‌های فرهنگی، اعتقادی و ایدئولوژیک دارد.
این جامعه شناس تاکید می‌کند: همه این موارد دست به دست هم می‌دهد و تحمل فقر را در این شهر ارتقا می‌دهد تا به مرحله‌ای نرسد که فرد مقابل دیگران دست دراز کرده و اقدام به تکدی‌گری کند.
نیرومند می‌افزاید: تکدی‌گری ضمن این‌که ممکن است یک پدیده حرفه‌ای باشد و تعدادی از افراد به صورت سازمان یافته به این کار دست بزنند، با یک پدیده‌ی اجتماعی از جمله "فقر" هم در ارتباط است، فقر خروجی‌هایی دارد که بزهکاری، طلاق، اعتیاد و همچنین تکدی‌گری از جمله آن است.
وی ادامه‌ می‌دهد: زمینه اعتقادی این پدیده بر این مبناست که یاد گرفته‌ایم فقر باعث نمی‌شود که انسان از کنترل خارج شود و به مسیرهای غیررسمی از جمله تکدی‌گری وارد شود، بلکه با صبر، تدبیر، انفاق و قناعت در مقابل آن می‌توان ایستاد.
نیرومند بیان می‌کند: انفاق نیز در تبریز جریان دارد و تعدد خیریه‌های شهر نیز گواهی بر این ادعاست، بنابراین نیاز فرد در صف اول از طریق اجتماع کنترل می‌شود.
نیرومند اشاره می‌کند: تامین نیاز زیستی بسیار ضروری بوده و عدم تامین آن برای فرد بسیار سخت است، چنانچه فردی نتواند نیاز زیستی خود را تامین کند، به هر دری ممکن است بزند، اما در تبریز، در سطح اول از طریق انفاق، قناعت و تاب آوری نیاز فرد کنترل شده و به نقطه تکدی‌گری نمی‌رسد.
وی در مورد ادعای مطرح شده توسط یکی از مسئولان شهری پایتخت در مورد "مهاجرت گداهای تبریز به تهران" نیز اضافه می‌کند: باید تحلیل شود که این اظهارنظر پشتوانه علمی و آماری دارد یا خیر. آیا این اظهارنظر پژوهش‌شده است؟ اما چنانچه اظهارنظری بدون پشتوانه پژوهشی و آماری است، قابل پیگیری بوده و باید از چنین اظهارنظرهای ناشیانه‌ای به ویژه در نهادهای رسمی پرهیز کنند، چرا که می‌تواند موجب تنش‌های اجتماعی شود.
این جامعه شناس در ادامه تاکید می‌کند: بعید به نظر می‌رسد که در چنین ساختار اعتقادی، فرهنگی، اجتماعی و شهری که اشتراک انفاق در آن جریان داشته و باعث کنترل تکدی گری در شهر تبریز شده است، افراد برای تکدی گری به تهران مهاجرت کنند.