دیدار سه بزرگ موسیقی ایران پس از سال‌ها

موسيقي ايرانيان/ هوشنگ ظريف، عبدالوهاب شهيدي و حسن ناهيد، به‌عنوان سه نفر از بزرگان موسيقي ايران که سال‌ها با يکديگر کار و رفاقت کرده‌اند، پس از مدت‌ها در منزل هوشنگ ظريف گرد هم آمدند؛ در محفلي با يادي از گذشته‌ها و ذکر خاطره‌هاي قديم. ديدار اين بزرگان موسيقي در حالي انجام شد که قرار است در مراسم اختتاميه سي‌وپنجمين جشنواره موسيقي فجر از هوشنگ ظريف ـ نوازنده پيشکسوت تار ـ به پاس سال‌ها فعاليت هنري‌اش تقدير شود. هرچند او که چند سالي است در بستر بيماري است، به نظر مي‌رسد نتواند در اين برنامه حضور پيدا کند. پري صالحي، همسر هوشنگ ظريف که خود از نوازندگان پيشکسوت ويولن و قيچک است، درباره‌ي تقدير ظريف در اين مراسم، گفت: براي من هم شرکت در اين مراسم سخت است و نمي‌روم؛ به همين دليل يکي از شاگردان همسرم را به جاي خودمان مي‌فرستم. در اين ديدار دوستانه، موسيقيدان‌هايي از جمله عبدالوهاب شهيدي (خواننده پيشکسوت و نوازنده عود)، حسن ناهيد (نوازنده پيشکسوت ني)، نزهت اميري (رهبر ارکستر)، فاضل جمشيدي (خواننده) و کيوان ساکت (نوازنده تار و آهنگساز) حضور داشتند. هوشنگ ظريف و عبدالوهاب شهيدي، آخرين بار چند سال پيش در مراسم بزرگداشت شهيدي يکديگر را ملاقات کرده بودند. در اين مراسم هوشنگ ظريف بوسه‌اي بر دستان شهيدي زده، او را استاد خود خطاب کرده بود. هوشنگ ظريف که به بيماري آلزايمر مبتلاست، توانايي به خاطر آوردن دوستان قديمي خود را نداشت و عبدالوهاب شهيدي که خود ۹۷ سال سن دارد، مدام از اين اتفاق ابراز ناراحتي مي‌کرد و مي‌گفت: تا به حال در زندگي‌ام تا اين حد شوکه نشده بودم. اصلا فکر نمي‌کردم تا اين حد تغيير کرده باشد! او سپس رو به ظريف گفت: همه عکس‌هاي قديمي‌مان را دارم. دلم مي‌خواست يک روز به خانه‌ام بيايي و با هم آنها را ببينيم. خودم پايم شکسته و نمي‌توانم راه بروم، مجبورم با چرخ جابه‌جا شوم. شهيدي همچنين در جمع بيان کرد: مرا به ياد دارد ولي تنها تصوير تيره‌اي… من در زندگي‌ام آدم به اين ساکتي و نجيبي نديده‌ام. سال‌ها با هم کار کرديم و هيچ وقت از او بدي نديدم. به ياد دارم پس از يکي از اجراهاي ارکستر، به گوشه‌اي خيره شده بود. گمان مي‌کنم بيماري او از همان‌جا آغاز شده بود. پس از اين گفته‌ي شهيدي، همسر ظريف، عکسي را به او نشان داد که مربوط بود به ابتداي بيماري. در اين دورهمي کيوان ساکت براي لحظاتي ساز تار را که ساز تخصصي هوشنگ ظريف است، نواخت. با شنيدن نواي ساز، شهيدي به ياد گذشته‌ها افتاد و احساساتي شد. حسن ناهيد ۷۶ ساله هم درباره‌ي ارتباطش با هوشنگ ظريف و عبدالوهاب شهيدي گفت: من از سال ۳۹ به سفارش مرحوم استاد حسين دهلوي به مرحوم استاد نصرت‌الله گلپايگاني که در آن زمان در اداره هنرهاي زيبا ارکستري داشت، معرفي شدم و از همان ساعت اولي که در ارکستر نشستم، با استاد هوشنگ ظريف همکار بودم. ما سال‌ها با هم کار کرديم و کشورهاي مهم دنيا را با هم ديده‌ايم و در خدمت استاد عبدالوهاب شهيدي بوديم. در کنسرت‌هايي که با استاد شهيدي و مرحوم فرامرز پايور (موسيقيدان و آهنگساز) داشتيم، خواننده آقاي شجريان يا خود استاد شهيدي بود. به هر حال سال‌هاي زيادي است که يکديگر را مي‌شناسيم. الآن حدود ۶۰ سال است که من استاد ظريف را مي‌شناسم. او نمونه اخلاق و هنر است‌. اخلاق استاد شهيدي را هم که ديگر همه مي‌شناسند. استاد شهيدي از خواننده‌هاي بزرگ برنامه گل‌ها و برنامه‌هاي راديويي بود. زماني که مرحوم پايور از دنيا رفت، همکاري ما نيز با ارکستر ملي قطع شد و اغلب در فستيوال‌ها و جشنواره‌هاي هنري که داور بوديم، يکديگر را ملاقات مي‌کرديم؛ البته تا سه يا چهار سال پيش حال استاد ظريف خوب بود ولي بالاخره بيماري است و خبر نمي‌کند. استاد هوشنگ ظريف سال‌ها شاگردان زيادي را در عرصه‌ي موسيقي تربيت کرده و به کار تدريس پرداخته است. همسر ظريف هم درباره‌ي علاقه بالاي او به تدريس، گفت: او عاشق تدريس بود. کار ما موسيقي بود و در ارکسترها کار مي‌کرديم. ولي عشق او اين بود که سر کلاس پيش شاگردانش برود. او براي شاگردانش جان داد. اگر نيم ساعت کلاس داشت تمام آن مدت را با شاگردانش کار مي‌کرد و از کارش نمي‌زد. او در عين خوش‌ اخلاقي، جدي بود. متاسفانه به اين بيماري مبتلا شد و چند سالي است ديگر نمي‌تواند کار کند، وگرنه تا آخرين لحظه کار مي‌کرد. در اين اواخر افسردگي گرفت که بعد از مدتي به آلزايمر مبتلا شد. او ادامه داد: ما در گروه آقاي پايور بوديم و با هم کار مي‌کرديم. پس از انقلاب زماني که آقاي پايور بيمار شد گروه به هم خورد. نزهت اميري نيز که قبلا با هوشنگ ظريف کار کرده است، در اين زمينه عنوان کرد: من افتخار شاگردي استاد ظريف را نداشتم. زماني که مي‌خواستم ارکستر مضرابي ايران را تشکيل بدهم، استاد دهلوي مرا به استاد ظريف معرفي کرد. ايشان علاوه بر اينکه همه شاگردان خود را براي کمک به من بسيج کرد، با شاگردان استاد پايور براي بخش سنتور، شاگردان استاد نريمان براي بخش عود و استاد اسماعيلي بخش تنبک تماس گرفت. او در جمع آوري نوازندگان به من کمک‌هاي زيادي کرد و بچه‌ها را تشويق مي‌کرد که به کلاس‌هاي تمرين‌ ارکستر بيايند. او بدون اينکه ما رابطه‌اي داشته باشيم، پدرانه به من کمک کرد. اگر بخواهم او را با يک کلمه توصيف کنم، بايد بگويم که واقعا انسان نجيبي بود و بسيار دوست داشتني. او بسيار خوشفکر و نگران رشد هنرآموزان و هنرمندان موسيقي نسل بعد بود. فاضل جمشيدي نيز بيان کرد که استاد ظريف چند سال است در بستر بيماري است و خدمات بسياري براي موسيقي انجام داده است و در اين زمان مسؤولان نبايد از چنين فرد مهمي به سادگي غافل شوند. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد