ايسنا/ محققان به تازگي پي بردهاند که يک توده بزرگ زير سطح ماه وجود دارد.
شايد از دور اينطور به نظر ميرسد که ماه جاذبه چنداني ندارد ولي در اصل در سطح خود ويژگيهاي شگفتانگيزي دارد.
به عنوان مثال، "حوضه قطب جنوب-آيتکن"(South Pole-Aitken basin) قديميترين و ژرفترين دهانه برخوردي شناسايي شده بر روي ماه و منظومه شمسي است و قطر آن به حدود ۲ هزار و ۵۰۰ کيلومتر ميرسد.
حال دانشمندان چيزهاي عجيب جديدي زير اين دهانه پيدا کردهاند که زير آن دفن شده است.
اين اکتشاف توسط محققان دانشگاه "بِيلِر" صورت گرفت و به بررسي تفاوتهاي شدت گرانش در نقاط مختلف ماه پرداخت.
البته اندازهگيريهاي مرتبط در مأموريت "GRAIL" ناسا صورت گرفت و با دادههاي توپوگرافي "مدارگرد شناسايي ماه"(LRO) ترکيب شد.
" مدارگرد شناسايي ماه" فضاپيماي رباتيک ناسا است که در مدار قطب آهنگ در حال گردش در مدار ماه است.
اين اطلاعات جديد نشان ميدهد که توده بزرگي از مواد صدها مايل زير "حوضه قطب جنوب-آيتکن" مدفون شدهاند.
"پيتر جيمز"(Peter James) محقق اصلي اين پژوهش اظهار کرد، تصور کنيد که يک توده از فلزات که پنج برابر بزرگتر از جزاير هاوايي است، در زير زمين دفن شده است.
وي افزود، اين حجم ميزان موادي است که ما انتظار داريم زير سطح ماه وجود داشته باشد.
تيم تحقيقاتي پروژه گفتهاند: شواهد حاکي از آن است که خود دهانه چهار ميليارد سال سن دارد و به احتمال زياد اين مواد از طريق شيئي که روي سطح ماه شکاف ايجاد کرده است، به داخل آن نفوذ کرده است.
شبيهسازيهاي رايانهاي نشان ميدهد که اگر اين شيء يک سيارک بزرگ با هسته آلياژ آهن و نيکل بوده است، ممکن است اين فلز پس از اين همه سال در زير سطح ماه باقي مانده باشد.
توضيح ديگري که براي اين اکتشاف ارائه شده، اين است که اين جرم اضافي، فلزي است که از سيارکي باقي مانده که باعث پديد آمدن دهانه شده و در ماه باقي مانده است.
جيمز ادامه داد، تجزيه و تحليلهاي ما نشان ميدهد که اين فلز تا ابد به هسته ماه راه نخواهد يافت.
گفتني است اين تنها فرضيه ارائه شده براي نوع اين ماده مدفون نيست. احتمال دارد اين جرم يک توده متراکم از اکسيد باشد.
جواب اين سوال که اين جرم دقيقاً از چه جنسي است، با اکتشافات فضاپيماهاي ديگر، در آيندهاي نزديک پاسخ داده خواهد شد.
نتايج اين پژوهش در مجله "Geophysical Research Letters" انتشار يافت.
بازار