درمان سرطان و پوکی استخوان با استفاده از داروهای فضایی!

زوميت/ دکتر سرنا آنن چنسلر، جراح پرواز ۴۳ ساله‌ به مدت ۱۳ سال به ناسا خدمت کرده‌ است؛ علاوه بر اين، او در زمينه‌هاي مهندسي برق، غواصي و پزشک هوافضايي و داخلي هم تخصص دارد. چنسلر اخيرا پس از اقامت ۶ ماهه در فضا به زمين بازگشته است؛ سفر او در گروه‌هاي اعزامي ۵۶ و ۵۷ قرار مي‌گيرد. گرچه تاکنون صدها نفر به فضا رفته‌اند اما پژوهش‌هاي ريزگرانش مانند پژوهش‌هاي چنسلر به‌صورت مستقيم بر روش‌هاي درماني روي زمين تأثير مي‌گذارند. چنسلر با هدف افزايش دانش درباره‌ي بدن انسان و همچنين بهبود زندگي افراد مبتلا به سرطان، پارکينسون و پوکي استخوان، آزمايش‌هاي متعددي را در فضا انجام داده است. او مي‌گويد: براساس تصور بسياري از افراد، آزمايش‌هاي فضايي تنها محدود به اکتشافات فضايي مي‌شوند؛ در حالي که درمان بيماري مردم روي زمين يکي از اولويت‌هاي ما است. او مي‌گويد از ابتدا مي‌دانست روزي زمين را ترک خواهد کرد. وقتي آنن چنسلر ۱۵ ساله بود براي اولين‌بار طعم فضا را چشيد و در آکادمي فضايي مرکز راکت و فضايي ايالات‌متحده در هانتسويل آلاباما در نقش يک جراح پرواز، مأموريت شبيه‌سازي فضايي را تجربه کرد. اين مرکز کمپي براي آموزش فضانوردي و اجراي اعزام‌هاي فضايي براي دانش‌آموزان است. چنسلر به‌شدت تحت تأثير اين تجربه قرار گرفت و وقتي پدر و مادرش در مورد آن تجربه از او پرسيدند، پاسخ داد: «اين کار همان کاري است که دوست دارم تمام عمر تجربه کنم.» سرنا آنن چنسلر در سال ۱۹۹۲ به آکادمي فضايي پيوست زندگي در ريزگرانش آنن چنسلر در تاريخ ۶ ژوئن ۲۰۱۸ از ايستگاه فضايي بايکانور روسيه در قزاقستان به فضا رفت. چنسلر همراه‌با الکساندر گرست، مهندس پرواز آلماني و سرجي پروکوپيف، فرمانده‌ي روسي با فضاپيماي سايوز MS-09 با پيشرانه‌ي ۴۲۱ هزار کيلوگرم و سرعت ۱۷۷۰ کيلومتر بر ساعت سفر خود را آغاز کرد. چنسلر به ياد مي‌آورد که از زمان پرتاب متمرکز بر هشت دقيقه و چهل ثانيه زمان لازم براي رسيدن به مدار در ارتفاع تقريبي ۲۰۷ کيلومتر بود و در عين حال بايد از نبود خطا مطمئن مي‌شد. جذاب‌ترين بخش سفر زماني بود که پوشش اطراف کپسول کنار رفت و او براي اولين‌بار توانست زمين را از فضا ببيند. سايوز پس از طي ۳۴ مدار زميني به ISS وصل شد. آنن به‌آرامي و در حالي که دست‌هايش را باز کرده بود داخل کپسول شناور شد. او مي‌گويد: در اين لحظه مغز دقيقا نمي‌داند چه کاري را بايد انجام دهد زيرا هيچ نقطه‌ي بالا و پاييني وجود ندارد. مي‌توانيد اطراف سقف، ديوارها يا کف حرکت کنيد؛ اما وقتي براي اولين‌بار در اين موقعيت قرار گرفتم، خيلي گيج شدم زيرا دقيقا مطمئن نبودم کجا هستم. زمان زيادي نگذشت تا آنن به زندگي در ريزگرانش عادت کند؛ اما عادت به محيط استريل ISS براي او دشوارتر بود؛ زيرا حرکت هوا را احساس نمي‌کرد. تعداد پنجره‌هاي ايستگاه فضايي اندک بود، به همين دليل براي افزايش سروصدا به انواع موسيقي راک، کلاسيک و رپ روي آورد. او مي‌گويد: «محيط ايستگاه فضايي، محيطي ماشيني با سروصداي اندک است. موسيقي اين سکوت را مي‌شکند.» کنار رفتن پوشش کپسول و ديدن زمين از فضا براي اولين‌بار افزايش سن در فضا در شرايط ريزگرانش اتفاق‌هاي عجيبي براي بدن انسان رخ مي‌دهد. به نقل از ناسا، مواد معدني ضروري ازجمله کلسيم در بدن فضانوردها به شکل چشمگيري کاهش مي‌يابند و تراکم استخوان ماهانه يک درصد افت مي‌کند. اين شرايط دقيقا مشابه شرايط فرد مبتلا به پوکي استخوان است. با افزايش شکنندگي استخوان، فرد مبتلا به پوکي استخوان دچار خميدگي يا کاهش وزن مي‌شود. پژوهشگرها مي‌توانند با بررسي تغييرات فضانوردهايي مانند آنن چنسلر به درک بهتري از آثار افزايش سن برسند. چنسلر نمونه‌هايي از خون، ادرار، بزاق و حتي مدفوع خود را جمع‌آوري کرده است. او مي‌گويد: جمع‌آوري ادرار در مدار زمين کار ساده‌اي نيست. در ريزگرانش قطره‌هاي ادرار در همه‌جا شناور مي‌شوند و ممکن است به تجهيزات آسيب برسانند. اما با اعمال تغييرات پيوسته در بسته‌بندي نمونه‌ها مي‌توان به اين هدف رسيد. دانشمندان روي زمين در مرحله‌ي بعد نمونه‌ها را بررسي کردند. آن‌ها براي بررسي ماهيچه‌هاي ميوتوم (به گروهي از ماهيچه‌ها گفته مي‌شود که فقط از يک عصب نخاعي، عصب مي‌گيرند) به بررسي آهنگ استراحت ماهيچه‌ها پرداختند. از نتايج اين بررسي مي‌توان به روش‌هاي درماني جديدي براي سالخوردگي و درمان افراد مبتلا به معلوليت رسيد. به‌گفته‌ي چنسلر: اين آزمايش‌ها جالب‌اند. آن‌ها مي‌توانند ما را زير نظر بگيرند و براساس بيماري‌هاي استخواني ما داروهاي مشخصي را تست کنند. اين آزمايش‌ها مي‌توانند بر زندگي ميليون‌ها انسان مبتلا به پوکي استخوان در زمين هم تأثير بگذارند. سرنا آنن چنسلر در طول مأموريت اعزامي ۵۷ در حال ترکيب نمونه‌ کريستال‌هاي پروتئيني چنسلر علاوه بر اينکه سوژه‌ي اين بررسي بود، صدها آزمايش مرتبط با سلامت انسان را نيز اجرا کرد؛ براي مثال او از نمونه‌هاي بيولوژيکي مانند اسپرم انساني و گاوي براي آزمايش‌هاي باروري استفاده کرد. دانشمندان با اين آزمايش‌ها به درک جديدي از توليدمثل در فضا خواهند رسيد. او همچنين به کريستالي‌سازي پروتئين LRRK2 (کيناز ۲ تکرار غني‌شده‌ي لوسين) پرداخت که در بيماران مبتلا به بيماري پارکينسون ديده مي‌شود (در طول دوره‌ي بررسي، کريستال‌هاي پروتئيني رشد بيشتري داشتند و در شرايط ريزگرانش يکپارچه‌تر از زمين بودند). دانشمندان با تحليل ساختار پروتئيني مي‌توانند نقش آن در پارکينسون را بهتر درک کنند و داروهاي اين بيماري را بهبود دهند. دارو در ريزگرانش چنسلر در طول دوره‌ي ۱۹۷ روزه‌ي اقامتش در فضا، سلول‌هاي اندوتليال را بررسي کرد؛ سلول‌هاي اندوتليال، سلول‌هايي براي ايجاد مرز بين رگ‌هاي خوني هستند. چنسلر در اين بررسي سعي کرد به اين سؤال پاسخ دهد: آيا مي‌توان از EC-هاي‌ (سلول‌هاي اندوتليال) پرورش‌يافته در ريزگرانش به‌عنوان سيستم مدل مناسبي براي آزمايش‌هاي درمان سرطان استفاده کرد؟ او مي‌گويد: «من به پژوهش‌هاي درمان سرطان کمک مي‌کنم؛ با اين پژوهش‌ها مي‌توان به تمايل رشد سلول‌ها در ريزگرانش پي برد.» سرنا آنن چنسلر در حال اجراي آزمايش درمان سرطان داخل glovebox (محفظه‌ي عايق‌داري که براي دسترسي به مواد خطرناک از آن استفاده مي‌شود) يکي از نشانه‌هاي سرطان، قابليت تشکيل رگ‌هاي خوني جديد براي تغذيه‌ي تومور است؛ به همين دليل با نابودي منبع تأمين خون به کمک دارو مي‌توان به درمان اين بيماري کمک کرد. به‌گفته‌ي چنسلر، سلول‌هاي اندوتليال در فضا مدت طولاني‌تري به رشد ادامه مي‌دهند و رشد آن‌ها مشابه رشد داخل بدن است. دانشمندان با بررسي اين سلول‌ها مي‌توانند عامل‌هاي شيمي‌درماني يا داروهاي جديد سرطاني را تست کنند. چنسلر مطمئن است يافته‌هاي او در فضا مي‌توانند روي زمين مفيد واقع شوند. او مي‌گويد: «خيلي سريع، حتي در طول سه تا پنج سال آينده مي‌توان سرطان را روي زمين درمان کرد.» آمادگي براي فضانوردي گرچه مأموريت ساختگي فضايي چنسلر در دوران نوجواني، او را در مسير فضانوردي قرار داد؛ اما تحصيلات وي به‌ويژه دريافت مدرک مهندسي برق از دانشگاه جورج واشنگتن در سال ۱۹۹۷، فارغ‌التحصيلي از دانشکده‌ي پزشکي دانشگاه مرکز علوم بهداشتي تگزاس در سال ۲۰۰۱ و تکميل رزيدنسي در پزشکي داخلي و پزشکي هوافضا در دانشگاه پزشکي تگزاس او را به سمت ناسا هدايت کرد. او مي‌گويد: هيچ مسير مشخصي براي من وجود نداشت که بخواهم آن را به‌عنوان مسير فضانوردي خود تعريف کنم؛ اما من هميشه از کاري که انجام مي‌دادم لذت مي‌بردم. عاشق پزشکي و عاشق کاربرد پزشکي در هوافضا بودم؛ بنابراين همين که به سمت جلو پيش مي‌رفتم، درهاي زيادي برايم باز شدند. سرنا آنن چنسلر در حال نمونه‌برداري خون ايمني با الکساندر گرست چنسلر براي اولين‌بار در سال ۲۰۰۶ به‌عنوان جراح پرواز يا پزشک فضانوردها مشغول به کار شد. او در سال ۲۰۰۹ در حالي که در پارکينگ يک رستوران چيني بود، تماسي دريافت کرد که سال‌ها منتظرش بود. پگي ويتسون، فضانورد سابق ناسا و اولين فرمانده‌ زن در ISS و استيون ليندسي، فضانورد سابق ناسا، او را به بيستمين کلاس فضانوردي دعوت کردند. چنسلر مي‌گويد: «به ياد مي‌آورم که پس از قطع تلفن جيغ کوچکي در خودروي خود زدم. بلافاصله همان موقع با خانواده‌ام تماس گرفتم.» اين خانم اهل ايندياناپليس از ميان ۳۵۰۰ متقاضي انتخاب شد؛ او پس از دکتر الن اوچا، دومين فضانورد آمريکايي-اسپانيولي ناسا است. اوچا که رئيس سابق مرکز فضايي جانسون است، مي‌گويد: «سرنا فضانورد بااستعدادي است و من خوشحالم که ۲۵ سال پس از اولين پروازم بالاخره در سال‌ گذشته او دومين فضانورد لاتيني است که انتخاب شده است.» يکي از استعدادهاي چنسلر، برخورداري از ذهنيت قوي براي رسيدن به اهداف است؛ استعدادي که از والدين خود به ارث برده است. چنسلر مي‌گويد: «براي رسيدن به خواسته و هدف، همه چيز براي شما مرتب و آماده نيست. بايد يک مجموعه از موانع را کنار زده و همه چيز را ناديده بگيريد.» پيام ساده اما قوي چنسلر براي دانشجويان اين است: «خود را محدود نکنيد.» او در ادامه مي‌گويد: پدر من مردي فقير بود. وقتي در سال ۱۹۶۰ از کوبا به آمريکا مهاجرت کرد، تقريبا هيچ چيز نداشت. شما مي‌توانيد با هيچ‌چيز شروع کنيد و به همه‌چيز برسيد. همه‌چيز به اين بستگي دارد که چه رويايي داشته باشيد و چه کارهايي را بخواهيد انجام بدهيد. چنسلر قبل از رفتن به فضا به مدت دو سال در مرکز فضايي جانسن آموزش مي‌ديد. به نقل از الين آر ميرالس، دستيار معاون بخش فناوري و نوآوري‌هاي اطلاعات استراتژيک در دانشگاه هوستون کلير ليک و سرپرست سابق مهندسين ناسا، او به کمک شبيه‌سازي رباتيک در آزمايشگاه واقعيت مجازي ناسا، تمرين‌هاي خارج از سفينه‌ را انجام داد. در سال ۲۰۰۹، چنسلر به‌عنوان عضوي از بيستمين کلاس فضانوردي ناسا انتخاب شد يکي از درس‌ها، اقدامات ضروري در صورت جداشدن از ايستگاه فضايي و اجراي پياده‌روي فضايي بود. ميرالس با استفاده از هدست VR، شبيه‌سازهاي حرکتي و گرافيکي زمان واقعي، روش تغيير ورودي‌هاي کنترل‌کننده‌ي دستي SAFER لباس فضايي را آموزش داد (کمک ساده براي EVA Rescue). در اين تمرين ژاکت حيات پياده‌روي فضايي مانند يک کوله‌پشتي همراه‌با پيشرانه‌هاي نيتروژني به فضانورد وصل مي‌شود که امکان حرکت به اطراف را به او مي‌دهد. ميرالس، چنسلر را فردي حرفه‌اي و باهوش توصيف مي‌کند: «او جراح پروازي است که محيط و پيچيدگي بالاي آن را به‌خوبي مي‌شناسد. همچنين از بنيه‌ي قوي، قدرت و انعطاف بالايي برخوردار است.» چنسلر بالافاصله پس از آنکه به‌عنوان فضانورد انتخاب شد، ماجراجويي خود در محيط‌هاي خشن مثل آزمايشگاه‌هاي زيردريايي را آغاز کرد. چنسلر براي تکميل بخشي از مأموريت ناسا براي کار در محيط‌هاي خشن (Neemo 20) به مدت ۱۷ روز در زيستگاه آبي وزارت ملي جو و اقيانوس در عمق ۱۸ متري ساحل کي لارگوي فلوريدا مشغول به کار شد و آزمايش‌هاي علمي ازجمله نمونه‌برداري از گونه‌ي مرجاني Siderastrea siderea در عمق کم (۱۷ متر زير آب) و عمق زياد (۲۷ متر زير آب) را اجرا کرد. او مي‌گويد: «زندگي زير دريا يکي از دوره‌هاي افتخارآميز کار من است.» دانشمندان در مرحله‌ي بعد براي بررسي ارتباط قارچ‌ها، باکتري‌ها و جلبک‌ها با تغيير مرجان‌ها در مناطق عميق و کم‌عمق دريا، نمونه‌ها را تحليل کردند. به‌گفته‌ي دنيل مرسليس، پژوهشگر فوق‌دکتراي دانشگاه بين‌المللي فلوريدا که در طول مأموريت Neemo 20 با آنن چنسلر همکار بود، تجمع‌هاي ميکروبي مي‌توانند سرنخ‌هايي درباره‌ي نحوه‌ي تراکم مرجاني در عمق‌هاي مختلف بدهند. او مي‌گويد: چنسلر موفق به شناسايي گونه‌هاي مرجاني و نمونه‌برداري دقيق آن‌ها شد. توانايي‌هاي رهبري و شايستگي بالاي او تحسين زيست‌شناسان مرجاني را برانگيخته است. آنن چنسلر در آزمايشگاه واقعيت مجازي ناسا آموزش ديد تيم Neemo 20 همچنين براي حل مشکلات بالقوه‌ي مأموريت‌هاي آينده‌ي مريخ تلاش کرد. اعضاي اين تيم تأخير زماني ده دقيقه‌اي برقراري ارتباط را شبيه‌سازي کردند که ممکن است هنگام برقراري تماس فضانوردان در مريخ با واحد کنترل مأموريت در زمين رخ دهد. به‌گفته‌ي آنن چنسلر: ما آزمايش‌هايي انجام داديم که مي‌توانم نصف روز يا کل روز درباره‌ي آن‌ها صحبت کنم. يکي از اين آزمايش‌ها، بررسي تأخير‌ احتمالي ارتباط و تأثير آن بر عمليات علمي و مشکلات ناشي از آن بود. آنن چنسلر به‌عنوان عضوي از برنامه‌ي Neemo 20 ناسا به مدت ۱۷ روز زير دريا زندگي کرد ماه و فراتر از آن هدف ناسا قبل از رسيدن به مريخ، بازگشت به ماه با فضاپيماي اوريون تا سال ۲۰۲۴ است. به‌گفته‌ي آنن چنسلر، اين مأموريت در زمان تعيين‌شده انجام خواهد شد: «مردم فکر مي‌کنند اين کار غيرممکن است اما اين‌طور نيست.» مأموريت آرتميس ناسا که با اقتباس از خداي ماه در اساطير يونان باستان نام‌گذاري شده،‌ مأموريتي ارسال فضانوردان به قطب جنوب ماه است. يکي از فضانوردهاي انتخابي، زن خواهد بود. آنن چنسلر يکي از ۱۲ فضانورد زن فعال در ناسا است که براي اين سفر آمادگي کافي را دارد. او در پاسخ به انتخاب خود براي سفر به ماه، لبخندي زد و گفت: «گزينه‌ي انتخابي مي‌تواند هر شخصي باشد. من براي بازگشت مجدد به ماه هيجان‌زده هستيم. اين بار اين بازگشت هدفمند خواهد بود. فکر مي‌کنم مردم هم از اين سفر خوشحال خواهند شد.» گرچه هدف کوتاه‌مدت آرتميس، فراهم‌کردن زمينه‌ي حضور پايدار ناسا روي ماه است اما هدف بلند‌مدت آن، استفاده از ماه به‌عنوان سکويي براي رسيدن به مريخ است. ناسا فضاپيماي Lunar gateway را براي آموزش زندگي طولاني‌مدت در اعماق فضا به فضانوردان در مدار ماه قرار مي‌دهد (پيش‌بيني مي‌شود سفر يک‌طرفه به مريخ در فاصله‌ي ۵۵ ميليون کيلومتر از زمين ۶ تا ۹ ماه طول بکشد). همچنين ازآنجاکه فضاپيماي فرامريخي براي رسيدن به سياره‌ي سرخ نياز به تغيير مدار دارد، ناسا از Lunar Gateway براي آموزش مانورهاي اعماق فضا به فضانوردان استفاده خواهد کرد. تنها نکته‌اي که امروز بايد به آن اهميت داد، يادگيري روش زندگي خارج از زمين قبل از رسيدن به مريخ است. به‌گفته‌ي آنن چنسلر: ما مي‌خواهيم روي زميني با حداقل امکانات قدم بگذاريم. اين آغاز راهمان است. سپس زمينه‌ي حضور پايدار خود روي سطح ماه را فراهم مي‌کنيم. اين کار نياز به زمان دارد اما من ترجيح مي‌دهم به‌جاي حدس و گمان و اميد و آرزو به سمت مريخ بروم. ماژول خدمه‌ي اوريون در مرکز فضايي جانسون ناسا در هيوستون مأموريت به مريخ طرح ناسا براي فرستادن انسان به مريخ، چشم‌اندازي بزرگ است اما آيا بدن انسان قادر به تحمل سفري ۹ ماهه در اعماق فضا خواهد بود؟ به‌گفته‌ي آنن چنسلر، پاسخ خير است: «ما در حباب کوچک نزديک به زمين به‌خوبي از خطرها در امان هستيم ولي با گذشت زمان، زندگي در فضا تأثير بيشتري روي بدن و حتي رفتارمان خواهد گذاشت.» در حال حاضر فضانورداني که در فاصله‌ي تقريبي ۴۰۸ کيلومتري بالاي سطح زمين در ISS زندگي مي‌کنند، توسط ديوارهاي ضخيم ايستگاه و ميدان مغناطيسي زمين در برابر پرتوهاي خورشيدي (انرژي در موج‌هاي الکترومغناطيسي) محافظت مي‌شوند؛ اما با سفر به بخش‌هاي خارجي فضا، پرتوها شديدتر مي‌شوند و انسان‌ها به محافظت بيشتري نياز دارند. براساس داده‌هاي به‌دست‌آمده از مريخ‌نورد کيورياسيتي، اين مريخ‌نورد به‌طور ميانگين در معرض ۱/۸ ميلي سيورت پرتوي کيهاني کهکشاني قرار دارد. اين وضعيت مانند اين است که کل بدن انسان هر پنج روز زير سي‌تي‌اسکن قرار بگيرد يا شخصي روزانه ۱۸ بار عکاسي اشعه‌ي ايکس از قفسه‌ي سينه انجام دهد. به‌گفته‌ي آنن چنسلر، خطر ديگري که فضانوردان حين سفر به مريخ با آن روبه‌رو مي‌شوند، رخداد بزرگ ذرات خورشيدي است. عوامل دخيل در اين رخداد که براي سلامتي انسان مضر هستند، از ذرات راديواکتيوي تشکيل شده که با ۹۹ درصد سرعت نور از زبانه‌هاي خورشيدي به حرکت درمي‌آيند. به‌گفته‌ي چنسلر: با برخورد به اين رويدادها به‌نوعي بيماري شديد پرتويي مبتلا مي‌شويد که براي مدتي به‌هيچ‌عنوان احساس خوبي نخواهيد داشت. اين پرتوها مي‌توانند سيستم ايمني بدن را ضعيف کنند و زمينه را براي بروز مشکلات بعدي فراهم کنند. ناسا براي محافظت از فضانوردان در برابر پرتوهاي مضر در حال کار روي سپرهاي پرتويي است. يکي از اين سپرها خود فضاپيماي اوريون خواهد بود. کپسول اوريون با قطر ۵ متر و طول تقريبا ۳ متر حتي براي يک فضانورد زن با قد ميانگين ۱۶۴ سانتي‌متر هم کوچک است. اگر وارد اين کپسول شويد، حتي نمي‌توانيد؛ بايستيد اين در حالي است که قرار است چهار فضانورد در آن قرار بگيرند. فضاي داخلي کپسول خدمه‌ي اوريون اگرچه کپسول اوريون مشابه ماژول سرويس آپولو ۱۱ است، اما عملکرد مشابهي ندارد. به‌گفته‌ي نوجود مارانسي، رئيس دفتر برنامه‌ريزي مأموريت اکتشافي ناسا، اين سازمان درس‌هاي زيادي را از مأموريت آپولو درباره‌ي محافظت از خدمه آموخته و از اين درس‌ها در اوريون هم استفاده کرده است. ماژول خدمه مجهز به محافظ گرمايي است که از مواد فيبر کربني ساخته شده است. ماژول خدمه همچنين مجهز به بزرگ‌ترين سپر گرمايي است که تاکنون ساخته شده؛ قطر اين سپر به پنج متر مي‌رسد. به‌گفته‌ي نوجود: ما از ترکيب‌هاي کربني استفاده کرديم که در دوران آپولو از آن‌ها خبري نبود. اغلب بخش‌هاي کپسول آپولو پر از کامپيوترهايي با ظرفيت محاسباتي بسيار کم بود. حالا مي‌توانيم چهار کامپيوتر اضافي را به پرواز دربياوريم که در برابر پرتوها مقاوم باشند. فضاپيماي اوريون همچنين مجهز به ابزار دريافت پرتو است. اين ابزار به فضانوردان هشدار مي‌دهد که در مرکز ماژول پناه بگيرند زيرا به دليل جرم بيشتر فضاپيما در اين نقطه، در برابر ذرات ايمني بيشتري دارند. ديگر تيم‌هاي ناسا هم در حال توسعه‌ي فناوري لازم براي توليد لباس‌هاي محافظتي و سطوح باردار فضاپيما براي انحراف پرتوها هستند؛ اما هنوز هم نکات زيادي براي يادگيري وجود دارد؛ به همين دليل ناسا در حال جمع‌آوري داده براي توسعه‌ي استراتژي‌هاي محافظت پرتويي در طول مأموريت آرتميس است. فعلا يک چيز قطعي است: فرستادن انسان به ماه يا مريخ بدن انسان را وارد محدوديت جديدي خواهد کرد؛ اما تا چه اندازه؟ هنوز نامشخص نيست. از طرفي ناسا اميدوار است تا سال ۲۰۲۴ با گذاشتن اولين قدم روي ماه به پاسخ مناسبي براي اين سؤال برسد. آنن چنسلر در گنبد پنجره‌دار مدل ISS به عقيده‌ي چنسلر، فتح مريخ نيازمند تلاش در سطح جهاني است. او مي‌گويد: يکي از مهم‌ترين برداشت‌ها از فعاليت‌هاي کنوني برنامه‌ي فضايي، تلاش پيوسته براي پيشبرد حضور انسان در فضا است. صرف‌نظر از اينکه سابقه‌ي شما چيست يا رشته‌ي تحصيلي شما شيمي، مهندسي يا پزشکي است، شما در ارتش هستيد و در هر کجاي جهان که باشيد، متعهد به برنامه‌ي فضايي کشور خود هستيد. در حال حاضر چنسلر در حال سفر به سراسر جهان و اشتراک‌گذاري تجربيات منحصربه‌فرد خود با پژوهش‌هاي بيوپزشکي در زمينه‌ي ريزگرانش است. او مي‌گويد: «من از انجام اين کار لذت مي‌برم؛ زيرا معتقدم بسياري از مردم حتي در شرايط سخت هم مهربان هستند. من عاشق توصيف اين داستان هستم و مي‌خواهم مردم به درک بهتري از آن برسند.» ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد