تأثیر التهاب بر روند درمان حمله قلبی

ايسنا/ حمله قلبي از عوامل اصلي مرگ و مير در جهان به حساب مي‌آيد و اين واقعيت تاکيدي بر ضرورت بکارگيريِ روش‌هاي درماني جديد براي مقابله با اين عارضه جدي است. "آنفارکتوس ميوکارد" که معمولا به عنوان حمله قلبي شناخته مي‌شود در واقع محرک يک واکنش التهابي در قلب است که بافت‌هاي آسيب‌ديده را با هدف تقويت روند ترميم و توليد بافت سالم از بين مي‌برد. با اين حال اگر اين التهاب شديد يا طولاني مدت باشد روند درمان و ترميم عضله قلب را متوقف مي‌کند و به همين خاطر توصيه مي‌شود که کاهش التهاب مي‌تواند به تسريع بهبودي پس از تجربه حمله قلبي منجر شود. پيش از اين محققان آمريکايي زيرمجموعه‌اي از سلول‌هاي "لنفوسيت B تنظيم‌کننده" را در بافت چربي موش‌هايي که "اينترلوکين ۱۰" را ترشح کرده‌ بودند، شناسايي کردند. اينترلوکين۱۰، سيتوکين ضد التهابي است که از بدن در برابر مقاومت انسوليني مرتبط با چاقي حفاظت مي‌کند و در مهار پاسخ‌هاي التهابي و ايمني نقش دارد. در بررسي‌ جديد محققان، حجم بالايي از "سلول‌هاي B ترشح‌کننده‌ي اينترلوکين ۱۰" را در بافت چربي اطراف قلب موش‌ها مشاهده کردند. به دنبال حمله قلبي، تعداد اين سلول‌ها افزايش پيدا کرده و به سمت قسمت آسيب ديده قلب حرکت مي‌کنند تا در اين نقاط، التهاب را متوقف کرده و از نارسايي و آسيب بيشتر جلوگيري کنند. بنابراين محققان نتيجه گرفتند که سلول‌هاي B ترشح‌کننده‌ي اينترلوکين ۱۰ مي‌توانند اهداف جديدي براي بهبود نتيجه درمان در مبتلايان به حمله قلبي باشند. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد