تأثیر التهاب بر روند درمان حمله قلبی

ایسنا/ حمله قلبی از عوامل اصلی مرگ و میر در جهان به حساب می‌آید و این واقعیت تاکیدی بر ضرورت بکارگیریِ روش‌های درمانی جدید برای مقابله با این عارضه جدی است.

"آنفارکتوس میوکارد" که معمولا به عنوان حمله قلبی شناخته می‌شود در واقع محرک یک واکنش التهابی در قلب است که بافت‌های آسیب‌دیده را با هدف تقویت روند ترمیم و تولید بافت سالم از بین می‌برد.

با این حال اگر این التهاب شدید یا طولانی مدت باشد روند درمان و ترمیم عضله قلب را متوقف می‌کند و به همین خاطر توصیه می‌شود که کاهش التهاب می‌تواند به تسریع بهبودی پس از تجربه حمله قلبی منجر شود.

پیش از این محققان آمریکایی زیرمجموعه‌ای از سلول‌های "لنفوسیت B تنظیم‌کننده" را در بافت چربی موش‌هایی که "اینترلوکین ۱۰" را ترشح کرده‌ بودند، شناسایی کردند.

اینترلوکین۱۰، سیتوکین ضد التهابی است که از بدن در برابر مقاومت انسولینی مرتبط با چاقی حفاظت می‌کند و در مهار پاسخ‌های التهابی و ایمنی نقش دارد.

در بررسی‌ جدید محققان، حجم بالایی از "سلول‌های B ترشح‌کننده‌ی اینترلوکین ۱۰" را در بافت چربی اطراف قلب موش‌ها مشاهده کردند.

به دنبال حمله قلبی، تعداد این سلول‌ها افزایش پیدا کرده و به سمت قسمت آسیب دیده قلب حرکت می‌کنند تا در این نقاط، التهاب را متوقف کرده و از نارسایی و آسیب بیشتر جلوگیری کنند.

بنابراین محققان نتیجه گرفتند که سلول‌های B ترشح‌کننده‌ی اینترلوکین ۱۰ می‌توانند اهداف جدیدی برای بهبود نتیجه درمان در مبتلایان به حمله قلبی باشند.