کاهش ۲۵ درصدی سرعت تغییرات اقلیمی از برکات نجات لایه اُزن

ایرنا/ نتایج یک مطالعه جدید نشان داد که همکاری‌های بین‌المللی برای نجات لایه اُزن، سرعت پیشرفت تغییرات اقلیمی را تا ۲۵ درصد کاهش داده است.
با تمام گزارش‌های منفی که در مورد اوضاع اقلیم در جهان منتشر می‌شود، طبیعی است اگر احساس ناامیدی کنیم. اما نتایج پژوهش جدید محققان دانشگاه نیو ساوت ولز (UNSW) حاکی از آن است که انعقاد پروتکل مونترال در دهه ۸۰ میلادی که ترمیم و بازیابی لایه اُزن را ممکن کرد، اثرات مثبت دیگری نیز داشته است که از آن جمله می‌توان به مهار پیامدهای تغییرات اقلیمی اشاره کرد.
لایه اُزن که بخشی از لایه استراتوسفر در جوّ است، با جذب شماری از مخرب‌ترین اشعه‌های خورشید به حفظ حیات در کره زمین کمک می‌کند. در اواسط دهه ۸۰ میلادی، دانشمندان وجود سوراخی بزرگ را در لایه اُزن بر فراز قطب جنوب کشف کردند. در واکنش به این اکتشاف نگران کننده، در عرض کمتر از چند سال ۲۰۰ کشور عضو سازمان ملل متحد پروتکل مونترال را امضا کردند که استفاده از کلروفلوروکربن ها را که عامل بروز این سوراخ بودند، ممنوع می‌کرد.

با گذشت سی سال از آن روز، امروز سوراخ لایه اُزن با سرعتی بالا در حال ترمیم است و حال نتایج تحقیقات محققان نشان می‌دهد که هم‌پیمانی کشورهای عضو سازمان ملل در قراردادی چون مونترال باعث شده تا میانگین دمای جهان تا اواسط قرن بیست و یکم دست‌کم یک درجه سلسیوس پایین‌تر از آن چیزی که تخمین زده می‌شد، باشد. این کاهش دمایی در قطب شمال به ۳ تا ۴ درجه سلسیوس نیز می‌رسد.
ریشاو گویال مولف ارشد این پژوهش می‌گوید: «کلروفلوروکربن‌ها در حالت انبوه هزاران بار مخرب‌تر از گاز گلخانه‌ای دی‌اکسید کربن هستند، بنابراین پروتکل مونترال نه تنها لایه اُزن را نجات داد بلکه گرمایش زمین را نیز به طور قابل توجهی کاهش داد. در واقع این پروتکل در مقایسه با پیمان کیوتو که به طور خاص برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تنظیم شده بود، تاثیر بیشتری بر گرمایش زمین داشت. اقداماتی که در راستای پیمان کیوتو انجام شد، تا اواسط قرن بیست و یکم در مقایسه با یک درجه کاهش حاصل از پروتکل مونترال، دمای زمین را تنها تا ۰.۱۲ درجه سلسیوس کاهش خواهد داد.»

پروتکل مونترال علاوه بر کاهش دمای سطحی زمین، دیگر اثرات منفی ناشی از تغییرات اقلیمی را نیز مهار کرده است. ذوب صفحه یخی گرینلند و افزایش سطح دریاها نیز به لطف انعقاد این پیمان جهانی امروز با سرعت پایین‌تری در حال رخ دادن هستند.

گزارش کامل این مطالعه در مجله Environmental Research Letters منتشر شده است.