فضانوردان چگونه قرنطینه می‌شوند؟

باشگاه خبرنگاران/ فضانوردان برای ماجراجویی در فضا مجبور به تحمل وضعیت‌های مختلف از جمله قرنطینه‌های سخت گیرانه و طولانی مدت هستند.
فضانوردان پیش از انجام ماموریت‌های فضایی بنابر پروتکل‌های امنیتی دوران قرنطینه را پشت سر می‌گذارند که بازه‌های مختلفی دارد. انجام قرنطینه برای اطمینان از منتشر نشدن میکروب و بیماری‌های پنهان در فضانوردان به دیگر همکاران خود در فضا است.
در سال‌های پیش، زمانی که سه فضانورد ماموریت آپولو ۱۱، از کره ماه به زمین بازگشتند به دلیل دانش ناکافی محققان درباره میکروب و میکروارگانیسم‌های احتمالی در جو کره ماه، مدت زمانی را به حالت قرنطینه سپری کردند.
این روز‌ها مردم دربسیاری از کشور‌های جهان برای جلوگیری از گسترش و همه گیر ویروس کرونا درحالت قرنطینه خانگی به سر می‌برند که یکی از کارآمدترین راهکار‌ها برای مهار و مقابله با این ویروس مرگبار است.

فضانوردان از دهه‌های پیش برای جلوگیری از انتقال بیماری‌ها وضعیت قرنطینه را تجربه می‌کنند تا زمانی که وارد ایستگاه فضایی بین المللی می‌شوند آلودگی را به فضا منتقل نکنند.
اولین بار ایده قرنطینه فضایی از زمان ماموریت آپولو ۷ شروع شد. در آن زمان یکی از فضانوردان در ماموریت فضایی دچار سرماخوردگی شد و امکانات درمانی اندکی برای رسیدگی به او در فضا وجود داشت. فضانوردان چه در ایستگاه فضایی و چه درون سفینه ها، فضای بسیارمحدودی برای زندگی دارند.
آن ها در محاصره انواع تجهیزات و دستگاه‌ها هستند و در فاصله نزدیکی از همکاران خود به سر می‌برند به همین دلیل ابتلای یک فرد به بیماری مسری می تواند سبب ابتلای سریع دیگر خدمه شود.
به دلیل وضعیت ویژه میکروگرانش در فضا که سبب تهاجمی شدن میکروب، باکتری و ویروس‌های زمینی می‌شوند و به دلیل خطرناک بودن ضدعفونی کردن تجهیزات، ابتلا به بیماری مسری می‌تواند ماموریت‌های فضایی را با چالشی جدی مواجه کند.

پس از پایان ماموریت‌های آپولو ۱۱، ۱۲، ۱۳ و ۱۴ تمامی فضانوردان در تاسیسات قرنطینه مدتی نگهداری شدند تا خطر انتقال بیماری از فضا به انسان‌های زمینی از بین برود.
افزون بر فضانوردان، تجهیزات بازگشته به زمین و نمونه سنگ و خاک کره ماه هم در ظرف‌هایی ویژه قرنطینه شد تا خطر سرایت بیماری کاهش یابد.
نیل آرمسترانگ و تیم همراه او که نخستین افرادی بودند که بر سطح کره ماه قدم گذاشتند در طول مدت قرنطینه با استفاده از تجهیزات ارتباطی با اعضای خانواده و خبرنگاران در ارتباط بودند.
پس از اتمام ماموریت آپولو ۱۴، کارشناسان ناسا هیچ شواهدی از وجود فعالیت‌های بیولوژیکی در نمونه‌های جمع آوری شده از کره ماه به دست نیاوردند و اعلام کردند سفر به کره ماه خطری برای سلامت انسان ندارد.

از آن زمان به بعد فضانوردان دیگر نیازی به اقامت در قرنطینه پس از بازگشت به زمین نداشتند، اما نمونه‌های سنگ و خاک کره ماه همچنان در ظرف‌هایی ویژه درون آزمایشگاهی اختصاصی نگهداری می‌شوند.
فضانوردان ناسا که با شاتل فضایی به ایستگاه فضایی بین المللی می‌رفتند هم قرنطینه‌های پیش از پرواز را انجام می‌دادند، همچنین کارشناسان ده روز پیش از پرواز از آن‌ها کلیه آزمایش‌های مرتبط با سلامت را به عمل می‌آوردند که با نام L-۱۰ شناخته می‌شد.
دو روز مانده به پرواز هم فضانوردان برای مرتبه دوم تحت آزمایش و قرنطینه سخت‌تر قرار می‌گرفتند و ارتباط آن ها با دیگران کاملاً محدود می‌شد تا از سلامت جسمانی و روانی آنها اطمینان حاصل شود.
امروزه فضانوردان تحت قرنطینه پیش از پرواز با نام تثبیت سلامت health stabilization قرار می‌گیرند که یکی از راهکار‌های ایمنی برای شناسایی سلامت جسمانی و روانی فضانوردان است.

این قرنطینه دو هفته پیش از پرواز در مراکز فضایی کندی و جانسون ناسا برای فضانوردان آژانس فضایی آمریکا انجام می‌شود. فضانوردان آژانس فضایی روسیه هم در آزمایشگاهی ویژه در جنوب کشور قزاقستان دوره قرنطینه پیش از پرواز را سپری می‌کنند.
در طی این دو هفته، فضانوردان با افراد عادی ارتباط ندارد و تنها تیم پزشکی پس از ضدعفونی می‌تواند وارد محل قرنطینه فضانوردان شود.

در این بازه زمانی دو هفته ای، فضانوردان خود را از نظر جسمانی و روانی آماده سفر به فضا و اقامت طولانی مدت در ایستگاه فضایی بین المللی می‌کنند. از دیگر فعالیت‌های فضانوردان در این مدت انجام تمرین‌های ورزشی است تا زندگی در فضا کمترین آسیب را به جسم آن‌ها وارد کند.
به تازگی و پس از شیوع ویروس کرونا دانشمندان اعلام کرده اند پرتاب فضانوردان با استفاده از کپسول فضایی سایوز که قرار است در تاریخ ۹ آپریل سال میلادی جاری انجام شود به دلیل شیوع این بیماری در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و فضانوردان برای اطمینان از مبتلا نبودن به بیماری برای بازه زمانی طولانی تری در قرنطینه خواهند ماند.