همشهري آنلاين/ يک بررسي جديد نشان ميدهد که يک روش ساده و غيرتهاجمي ميتواند با بالا بردن ميزان اکسيژن خون بيماران کوويد-۱۹ نياز آنها را به دستگاه تنفس مصنوعي به تاخير بيندازد يا برطرف کند.
اين شيوه که «به شکم خواباندن» (proning) نام دارد، ظاهرا به طور قابلتوجهي در بالا بردن ميزان اشباع اکسيژن خون در بيماران کوويد-۱۹ که دچار کمبود اکسيژن خون (هيپوکسي) هستند، تاثير دارد.
پزشکان آمريکايي در نيويورک در اوج شيوع کوويد-۱۹ با کمبود دستگاه تنفس مصنوعي يا ونتيلاتور روبرو بودند و از طرف ديگر آمارهايي که از اروپا منتشر شده بود، نشان ميداد ميزان مرگومير در ميان بيماراني که به دستگاه تنفس مصنوعي متصل ميشوند، بسيار بالا است.
اين پزشکان همچنين در بخش اورژانس با گروهي از بيماران دچار عفونت کرونا مواجه بودند که بدون ناراحتي آشکار نفس ميکشيدند، اما با اين وجود ميزان اکسيژن خونشان پايين بود. بنابراين سودمند بودن وصل کردن آنها به دستگاه تنفس مصنوعي مورد ترديد بود.
به همين علت دکتر نيکولاس کاپوتو و همکارانش در بخش پزشکي اورژانس مرکز پزشکي لينکلن در نيويورک کارآيي شيوه به شکم خواباندن را به عنوان وسيلهاي براي بالا بردن ميزان اکسيژن خون و بدتر شدن حال بيماران کوويد-۱۹ در ۵۰ بيمار بزرگسال امتحان کردند.
خبر خوش کرونايي؛ اين ويروس در جهش جديد خود ضعيفتر ميشود
همه اين بيماران داراي ميزان اشباع اکسيژن خون زير ۹۰ درصد، يعني دچار «هيپوکسي» بودند. ميزان اشباع اکسيژن خون را با وسيلهاي به نام «پالس اکسيمتر» که دور انگشت قرار ميگيرد، ميسنجد و در حالت طبيعي بايد بين ۹۵ تا ۱۰۰ درصد باشد.
بيش از سه چهارم اين بيماران داراي تنفسي سريع و سطحي غيرطبيعي بودند و ۴۴ درصد شان پيش از بستري شدن بخش اورژانس اکسيژن اضافي دريافت ميکردند. به بيماراني که قبلا اکسيژن اضافي دريافت نميکردند، هنگام بستري شدن مقداري اکسيژن داده شده بود. اما با اينکه بيماران اندکي بهبود پيدا کرده بودند، همه اين ۵۰ بيمار به طور خطرناکي ميزانهاي پايين اکسيژن خون در حد ۷۵ تا ۹۰ درصد داشتند.
پزشکان از اين بيماران خواستند خودشان روي شکمهايشان دراز بکشند و نتيجه همين اقدام ساده شگفتانگيز بود: پس از پنج دقيقه خوابيدن روي شکم ميزانهاي اکسيژن خون اين بيماران به حدود طبيعي (۹۴ درصد) رسيد.
در نهايت حدود سه چهارم بيماران هرگز نيازي به متصل شدن به دستگاه تنفس مصنوعي پيدا نکردند.
البته در يک چهارم بيماران در نهايت ميزان اکسيژن خون در حد طبيعي باقي نماند و ۱۳ نفر از اين بيماران در طول ۲۴ ساعت پس از پذيرش نياز به لولهگذاري و اتصال به دستگاه تنفس مصنوعي پيدا کردند.
البته دکتر کاپوتو تاکيد ميکنند که اين پژوهش يک بررسي صرفا مشاهدهاي است و نه يک بررسي کنترلشده که در آن گروه شاهد يا مقايسه وجود دارد. بنابراين به گفته او هنوز زود است که بر اساس اين يافتهها نتيجه گرفت خواباندن بيماران به شکم قطعا باعث افزايش احتمال زنده مانده ماندن بيماران و جلوگيري از اتصال به دستگاه تنفس مصنوعي ميشود.
درباره علت تاثيربخشي اين روش دکتر کاپوتو اين روش در واقع از نيروي جاذبه استفاده ميکند. هنگامي که بيمار به پشت ميخوابد بخشهاي از ريه مانند لايههاي پارچه روي هم فشرده ميشود و کمتر هوا وارد آن ميشود. چرخيدن بيمار به پهلو يا خوابيدنش روي شکم باعث باز شدن اين بخشهاي فشرده شده از ريه از روي هم ميشود و انتقال اکسيژن راحتتر صورت ميپذيرد.
بازار