داروی جدیدی برای کاهش آسیب‌های ناشی از سکته

ايسنا/ پژوهشگران آمريکايي، نوعي داروي جديد را مورد بررسي قرار داده‌اند که شايد بتواند آسيب‌هاي ناشي از سکته را کاهش دهد. سکته مي‌تواند مشکلات مادام‌العمري را ايجاد کند زيرا نورون‌ها هنگام بروز سکته، آسيب مي‌بينند و از بين مي‌روند. پژوهشگران "دانشگاه پيتسبرگ" (University of Pittsburgh) آمريکا، داروي جديدي را شناسايي کرده‌اند که شايد بتواند از آسيب‌هاي پس از سکته پيشگيري کند. آزمايش‌هايي اين دارو روي موش‌ها موفقيت‌آميز بوده‌اند. "الياس آيزنمان" (Elias Aizenman)، از پژوهشگران اين پروژه گفت: ما در جستجوي راه‌هايي هستيم تا از مرگ نورون‌ها پيشگيري کنيم. اگر بتوانيم از عهده اين کار برآييم، ممکن است روند بازيابي نيز بهبود يابد و بهتر بتوانيم به افرادي که سکته را پشت سر گذاشته‌اند کمک کنيم. شايد با کمک اين دارو بتوانيم سرعت روند سکته را پيش از اين که نياز به بستري کردن بيمار باشد، کاهش دهيم. اين گروه پژوهشي، نوعي داروي آزمايشي ارائه داده‌اند که شايد بتواند از عهده اين کارها برآيد. اين پژوهش، بر اساس يافته‌هاي پژوهش پيشين اين گروه انجام شده است. پژوهشگران طي آن بررسي، مکانيسمي را کشف کردند که به مرگ سلول منجر مي‌شود. پژوهشگران در بررسي‌هاي پيشين خود دريافتند که نورون‌ها مي‌توانند به خاطر نشت يون‌هاي پتاسيم از يک کانال پتاسيم موسوم به "Kv2.1" بميرند. اين موضوع مي‌تواند در پي تعامل ميان کانال و پروتئيني موسوم به "سينتاکسين" (syntaxin) پيش بيايد. پژوهشگران دريافتند که شايد بتوانند با مداخله در اين روند به واسطه ترکيبي موسوم به "TAT-C1aB"، از مرگ سلول پيشگيري کنند. پژوهشگران در اين پروژه، يک راه احتمالي يافته‌اند تا از يافته‌هاي پژوهش خود براي کاهش مرگ سلول پس از بروز سکته استفاده کنند. آنها دريافتند که دو نوع کانال Kv2.1 در غشاي نورون‌ها وجود دارد و يکي از آنها به کانال‌هاي اضافي Kv2.1 کمک مي‌کند تا مسير خود را به داخل سلول بيابند. اين موضوع به نوبه خود، به از دست رفتن بيشتر پتاسيم و افزايش مرگ سلولي منجر مي‌شود. آيزنمان و همکارانش براي مقابله با اين مشکل، پروتئيني موسوم به "TAT-DP-2" را مهندسي کردند که مي‌تواند از نشت پتاسيم به داخل سلول پيشگيري کند و سلول را زنده نگه دارد. آزمايش‌ها نشان داد که ناحيه آسيب ديده مغز موش‌هايي که TAT-DP-2 به آنها تزريق شده بود، پس از سکته، بسيار کوچک‌تر از موش‌هاي درمان نشده است. عملکرد نورون‌ها در موش‌هاي درمان شده، بهتر و پايدارتر بود. اگرچه آزمايش‌ها اميدوارکننده بودند اما هنوز هيچ تضميني وجود ندارد که همين نتايج در مورد انسان نيز صدق کند. براي تاييد قابليت اطمينان اين نتايج بايد بررسي‌هاي بيشتري صورت بگيرد اما پژوهشگران اميدوار هستند که نهايتا بتوانند اين دارو را براي کاهش آسيب‌هاي ناشي از سکته مغزي و بهبود توانبخشي بيماران به کار بگيرند. اين پژوهش، در مجله "Science Advances" به چاپ رسيد.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد

instagram.com/akharinkhabar