چقدر وجود دیگر جهان‌های آبی در کهکشان راه‌شیری قطعی است؟

مجله ايلياد/ گروهي از ستاره‌شناسان آمريکايي با محاسبه‌ي نرخ گرمايش دروني ۵۳ سياره‌ي‌ فراخورشيدي، دريافته‌اند که همه‌ي آن‌ها داراي فعاليت‌هاي آتشفشاني روي سطح خود هستند و حداقل ۲۰ درصد از آن‌ها مي‌توانند جهان‌هاي آبي باشند که اکثر آن‌ها داراي ساختاري مشابه قمرهاي يخي منظومه‌ي شمسي هستند. دکتر «لينا کوئيک» از مرکز پروازهاي فضايي گودارد ناسا، مي‌گويد: «فواره‌هاي آبي ناشي از قمرهاي اروپا و انسلادوس نشان مي‌دهند که در زير سطح يخي آن‌ها اقيانوس‌هاي آبي وجود دارد. همچنين مي‌توان اطمينان داشت که اين اقيانوس‌ها داراي انرژي فراواني هستند که باعث فوران کردن آب به بيرون مي‌شوند. اين‌ها در واقع دو مورد از الزامات حيات هستند. بنابراين اگر تصور کنيم که اين دو مکان قابليت حيات را دارند، شايد بتوان گفت نسخه‌هاي بزرگ‌تري از آن‌ها نيز در ديگر منظومه‌هاي کهکشان راه‌شيري وجود دارد که مي‌توان در مورد حيات بر روي آن‌ها تحقيق کرد.» دکتر کوئيک و همکارانش تصميم گرفتند در کهکشان راه‌شيري به دنبال سياره‌هاي مشابه انسلادوس و اروپا جستجو کنند. در واقع آن‌ها دنبال سياراتي هستند که آن‌قدر از نظر زمين‌شناسي فعال باشند که بتوانند فواره‌هاي آبي را از درون سطح خود به بيرون پرتاب کنند. دانشمندان براي پيدا کردن جهان‌هاي آبي، ۵۳ سياره با اندازه‌اي مشابه زمين را انتخاب کردند که برخي از آن‌ها ۸ برابر زمين جرم داشتند. آن‌ها محاسبه کردند که هر کدام از اين سيارات تا چه ميزان انرژي مي‌توانند توليد و آزاد کنند. دانشمندان دو منبع اصلي گرما را در نظر گرفتند؛ يکي گرماي راديوژنيک که طي ميلياردها سال در نتيجه‌ي واپاشي مواد راديواکتيو در جبه و پوسته‌ي سياره ايجاد مي‌شود. نرخ واپاشي بستگي به عمر سياره و جرم جبه‌ي آن دارد. دوم گرماهاي توليد شده در نتيجه‌ي فعاليت‌هاي ديگر مانند نيروهاي کشندي که در اين روش، انرژي در نتيجه‌ي گردش يک جرم به دور جرم ديگر ايجاد مي‌شود. يکي از راه‌هاي خروج اين نوع گرماها همان آتشفشان‌ها هستند. راه ديگر حرکات صفحات تکتونيکي است. اين حرکت در واقع يک فرآيند زمين‌شناسي است که طي آن لايه‌هاي بيروني سنگي و در برخي اوقات، يخ سطح سيارات و قمرها جابه‌جا مي‌کنند. با هر روشي که گرماي توليد شده خارج شود، دانستن ميزان آن اهميت بالايي دارد، زيرا بر روي قابليت حيات آن سياره يا قمر تاثير به‌سزايي دارد. اگر فعاليت‌هاي آتشفشاني در سياره بسيار بالا باشد، دنياي قابل سکونت روي آن تبديل به يک محيط مذاب کابوس‌وار مي‌شود. اگر فعاليت‌هاي آتشفشاني بسيار کم باشد، آزاد شدن گاز و در نتيجه شکل‌گيري اتمسفر متوقف مي‌شود و سطح سياره سرد و غيرقابل تحمل مي‌شود. در ماموريت‌هاي آينده مي‌توانيم کشف کنيم که آيا قمرهاي آبي موجود در منظومه‌ي شمسي قابل سکونت هستند يا خير؟ اگر بتوانيم نشانه‌هاي شيميايي حيات را کشف کنيم، قدم بزرگي برداشته‌ايم.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد

instagram.com/akharinkhabar