بهبود زخم‌های دیابتی با سلولهای بنیادی توسط محققان کشور

اين محققان با هدف بررسي اثر اين محيط کشت بر رفتار فيبروبلاست‌ها، فيبروبلاست‌هاي پوست انسان در محيط کشتي با گلوکز بالا را با هدف ايجاد وضعيت ديابتي در شرايط آزمايشگاهي کشت دادند.

نتايج اين پژوهش که در مجله بين‌المللي Archives of Dermatological Research به چاپ رسيده است، نشان داد، روند درمان زخم در حيوانات مدل ديابتي دريافت کننده محيط کشت برداشته شده از سطح سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي بهبود يافت.

نتايج اين تحقيقات نشان داد درصد بالاتري از حيوانات مدل دريافت کننده محيط کشت برداشته شده از سطح سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي، در مقايسه با گروه کنترل، بهبود يافتند.

علاوه بر اين در حيوانات مدل دريافت‌کننده اين درمان، واکنش‌هاي التهابي در محل زخم کمتر ديده شد، بازسازي بافت آسيب‌ديده بهتر انجام گرفت و عروق خوني بيشتري در محل بهبود آسيب مشاهده شد.

بررسي بيان ژن نشان داد، استفاده از محيط کشت برداشت شده از سطح سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي باعث افزايش بيان فاکتور رشد اپيدرمي و فاکتور رشد فيبروبلاستي در حيوانات مدل مي‌شود.

در خصوص فيبروبلاست‌هاي کشت داده شده در محيط با گلوکز بالا، استفاده از محيط کشت برداشته شده از سطح سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي منجر به افزايش معني دار زنده‌ماني و تقسيم سلول‌ها، ميزان مهاجرت آنها و بيان ژن فاکتور رشد فيبربلاستي در آنها شد.

نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد، استفاده از محيط کشت برداشته شده از سطح سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي مي‌تواند با بهبود عملکرد فيبروبلاست‌ها در فرد مبتلا به ديابت، باعث درمان سريع‌تر زخم‌ها و بازسازي پوست شود.

از اين يافته مي‌توان به عنوان رويکردي براي درمان زخم در مبتلايان به ديابت استفاده کرد.

اين تحقيقات توسط مونا ساحلي، دکتر عباس پيريايي و دکتر محمد بيات و همکارانشان در دانشگاه‌هاي علوم پزشکي کرمان، شهيد بهشتي و پژوهشگاه رويان انجام گرفته است.