شهاب‎هایی که ردپای یک دنباله‎دار هستند

خراسان/ بارش‌‏های شهابی به‌شدت آدم را به وجد می‎آورند و تصویرشان مدت‎ها توی ذهن‎تان باقی می‎ماند اما تا حالا از خودتان پرسیده‎اید این نورهای عجیب در فضا از کجا می‎آیند و چطور ایجاد می‎شوند؟ دنباله‎دارها را که می‎شناسید؟ همان اجرام سنگی و یخی که در منظومه شمسی وجود دارند و به دور خورشید می‎چرخند. بارش‎های شهابی درواقع ذرات به‌جامانده از دنباله‎دارهایی هستند که در مدارشان به دور خورشید می‎چرخیدند. این نورهای سحرآمیز از جنس سنگ‎ریزه‌هایی هستند که در زمان مشخصی از سال که زمین در مسیر حرکت خودش به دور خورشید می‌گردد، از میان آن‎ها عبور می‎کند. سنگ‎ریزه‎ها با جو برخورد می‎کنند و می‎سوزند و سوختن آن‎ها باعث می‎شود یک بارش شهابی به وجود بیاید. از آن‎جایی که دنباله‎دارهای زیادی از نزدیک خورشید رد شده‎اند، زمین در مسیرش به باقی‎مانده‎های دنباله‎دارهای مختلفی برمی‎خورد و برای همین هم هست در طی سال چندین شب داریم که می‎شود در آن‎ها بارش شهابی دید. به‌دلیل خاصیت جو و اثر «پرسپکتیو»، وقتی ما از روی زمین شهاب‎ها را نگاه می‎کنیم ممکن است به‌نظرمان برسد که همه شهاب‎ها از محدوده‌ای خاص در آسمان سرچشمه می‎گیرند‌؛ به این نقطه کانون بارش می‎گویند. منجم‌ها برهمین اساس نگاه می‌کنند تا ببینند این کانون بارش نزدیک کدام یک از صورت های فلکی‎ آسمان قرار دارد و اسم آن بارش شهابی را از صورت فلکی نزدیکش انتخاب می‎کنند؛ مثلا بارش شهابی که در 21 تا23 مردادماه (همین‌روزها) هرسال به اوج خودش می‎رسد، نامش را از صورت فلکی نزدیکش گرفته و به «بَرساووشی» معروف است. شهاب‎ها از آن پدیده‎های نجومی هستند که برای دیدن‌شان هیچ ابزاری لازم نیست. کافی است به آسمان نگاه کنید و منتظر باشید البته باید صبور هم بود و با گذشت چنددقیقه ناامید نشد. راستی اگر به سمت شمال‌شرق بایستید، احتمالا شهاب‎های بیشتری خواهیددید ولی اصلا نگران نباشید این شهاب‌باران آن قدر پرتعداد هست که بتوانید در تمام قسمت‌های آسمان حداقل یک شهاب را  ببینید. 

به پیج اینستاگرامی «آخرین خبر» بپیوندید
instagram.com/akharinkhabar