شهابهایی که ردپای یک دنبالهدار هستند

خراسان/ بارشهاي شهابي بهشدت آدم را به وجد ميآورند و تصويرشان مدتها توي ذهنتان باقي ميماند اما تا حالا از خودتان پرسيدهايد اين نورهاي عجيب در فضا از کجا ميآيند و چطور ايجاد ميشوند؟ دنبالهدارها را که ميشناسيد؟ همان اجرام سنگي و يخي که در منظومه شمسي وجود دارند و به دور خورشيد ميچرخند. بارشهاي شهابي درواقع ذرات بهجامانده از دنبالهدارهايي هستند که در مدارشان به دور خورشيد ميچرخيدند. اين نورهاي سحرآميز از جنس سنگريزههايي هستند که در زمان مشخصي از سال که زمين در مسير حرکت خودش به دور خورشيد ميگردد، از ميان آنها عبور ميکند. سنگريزهها با جو برخورد ميکنند و ميسوزند و سوختن آنها باعث ميشود يک بارش شهابي به وجود بيايد. از آنجايي که دنبالهدارهاي زيادي از نزديک خورشيد رد شدهاند، زمين در مسيرش به باقيماندههاي دنبالهدارهاي مختلفي برميخورد و براي همين هم هست در طي سال چندين شب داريم که ميشود در آنها بارش شهابي ديد. بهدليل خاصيت جو و اثر «پرسپکتيو»، وقتي ما از روي زمين شهابها را نگاه ميکنيم ممکن است بهنظرمان برسد که همه شهابها از محدودهاي خاص در آسمان سرچشمه ميگيرند؛ به اين نقطه کانون بارش ميگويند. منجمها برهمين اساس نگاه ميکنند تا ببينند اين کانون بارش نزديک کدام يک از صورت هاي فلکي آسمان قرار دارد و اسم آن بارش شهابي را از صورت فلکي نزديکش انتخاب ميکنند؛ مثلا بارش شهابي که در 21 تا23 مردادماه (همينروزها) هرسال به اوج خودش ميرسد، نامش را از صورت فلکي نزديکش گرفته و به «بَرساووشي» معروف است. شهابها از آن پديدههاي نجومي هستند که براي ديدنشان هيچ ابزاري لازم نيست. کافي است به آسمان نگاه کنيد و منتظر باشيد البته بايد صبور هم بود و با گذشت چنددقيقه نااميد نشد. راستي اگر به سمت شمالشرق بايستيد، احتمالا شهابهاي بيشتري خواهيدديد ولي اصلا نگران نباشيد اين شهابباران آن قدر پرتعداد هست که بتوانيد در تمام قسمتهاي آسمان حداقل يک شهاب را ببينيد.