خواهشا ویلموتس را به کیروش تبدیل نکنید
همشهری/ همه چیز از جمله همراه با ذوق محمدرضا احمدی، گزارشگر بازی ایران و کامبوج شروع شد: «ویلموتس قبل از بازی حرفی زد که خودم خیلی از آن خوشم آمد. از او پرسیدند بالاخره فدراسیون دستمزدت را داد یا نه، ویلموتس هم گفت برای این حرف‌ها وقت زیاد است. فعلا فقط باید روی بازی تمرکز کنیم.» لازم نیست حتما شرلوک هلمز یا پوآرو باشید که بفهمید مقصود آقای گزارشگر از بیان این مطلب، طعنه به کارلوس کیروش بوده است؛ سرمربی همیشه شاکی پرتغالی که به قول علی کریمی حتی در دل مسابقات جام‌جهانی هم به خاطر تاخیر در دریافت پاداش، خودش را حبس کرده بود. کیروش اگرچه آورده‌های فنی قابل اعتنایی داشت، اما با این قبیل رفتارها آنقدر مردم را زجر داد که حالا حالاها در موردش بحث خواهد شد. الان هم خیلی از منتقدان با شتابی نامتعارف دنبال برشمردن اخلاق‌های خوب مارک ویلموتس هستند و تلاش می‌کنند حسن رفتار و مدارای او را در مقابل پرخاشگری‌های کیروش قرار بدهند؛ اما ترس‌مان از آن است که همین «عجله» کار دست‌مان بدهد.
فراموش نکنیم کی‌روشی که بهار 90 وارد ایران شد، با کی‌روشی که زمستان 97 کشورمان را ترک کرد، خیلی تفاوت داشت. او هم آن روزهای اول مهربان‌تر و دوست‌داشتنی‌تر بود. لیگ را می‌دید، برای اسطوره‌ها ارزش قائل بود، یک بار برای تماشای یک بازی باشگاهی تا اصفهان رفت و یک بار همراه همسرش به طور مفصل شیراز و تخت جمشید را گشت. با این همه اما، ذوق‌زدگی فوتبال‌دوستان ایرانی و تلاش اغراق‌آمیز برای تقدیس او باعث شد جنس رفتارهای کیروش هم به تدریج تغییر کند و کارش به جایی بکشد که حتی فینال لیگ قهرمانان آسیا را هم از نزدیک نبیند؛ مسابقه‌ای که رییس فیفا هم برای تماشایش به تهران آمد! این ما بودیم که هی از کیروش تعریف کردیم و توی سر خودمان زدیم؛ آنقدر که مربی پرتغالی در نقش «دانای کل» فرو رفت و دیگر گوشش به هیچ نقد و نظری بدهکار نشد. این ما بودیم که در یک فضای غیرمنطقی هیجان‌آلود، از کارمند سازشگر فدراسیون فوتبال ایران یک ارباب منعفت‌طلب و نافرمان ساختیم و بعد خودمان از او ترسیدیم.
حالا هم شما را سر جدتان کاری نکنید که همان شرایط برای مربی بلژیکی پیش بیاید و این بنده‌خدا را «وهم» بردارد. کاش بپذیریم هنوز برای تمجید از شخصیت مهربان، متواضع و چه بسا بی‌نیاز ویلموتس خیلی زود است و هنوز حتی قربان صدقه فوتبال تهاجمی او هم نمی‌شود رفت. خوب است که نکات مثبت را ببینیم، اما نه آنقدر اغراق‌آمیز و عجولانه که سناریوی تلخ تعامل با مربی پرتغالی تکرار شود. از ویلموتس تعریف کنید، اما نه طوری که خودش هم به شک بیفتد. می‌شود لطفا؟!
به گفتگو در خصوص این مطلب بپیوندید
برای ارسال نظر لطفا از طریق اپلیکیشن آخرین خبر اقدام فرمایید
کیروش اولش خوب بود آخره خودش را خراب کرد شاید شستشوی مغزی شده بود حتی کره جنوبی هم دل خوشی ازش نداشت
کلا آدمهای بزرگ و دانا به درد کشور ما نمیخورند
هیچ کی نمیتونه کی روش باشه
اون چیزی که کی روش رو ناراحت کرد ,بی برنامه بودن ,بی مسولیتی,بدقولی واز همه مهمتر نداشتن امکانات بود,ویلموتس از یک جهت حداقل از کی روش اوضاعش بهتره واون هم میراث کی روش بزرگ ساختمان پک هست
آخه تیم های کامبوج و هنگ کنگ وبحرین و عراق تیمی هستند.تیم ملی دست هر ننه قمری بود صعود میکرد
چرا‌کم‌کاری‌فدراسیون‌رو‌به‌پای‌کیروش‌مینویسید‌اگر‌هر‌کس‌کار‌خودش‌رو‌مرتب‌انجام‌بده‌نیاز‌به‌غیبت‌پشت‌سر‌مربی‌به‌اون‌خوبی‌نیست
منم موافقتم .درسته که کیروش مربی خوبی بود وبرای فوتبالمون دستاورد داشت اما این خودما بودیم که با تعریف وتمجید زیادی اونو هواییش کردیم.تا خودمون کمرمون روخم نکنیم کسی نمیتونه سوارمون بشه.فکرمیکنین کیروش الان تو کلمبیا هم مثل ایران رفتارمیکنه؟ من که شک دارم بتونه
طرفداران کیروش را باید اعدام کرد😐🤨
ایول خدای خوب بلد بود روی فدراسیون نشینهارو کم کنه
کیروش بهترین سرمربی ملی
درمقایسه با کی؟ قلعه نویی؟ دایی؟ قطبی؟ بی کدوم مربی انقدر بها داده شد و تا این حد نشد؟
💩💩💩💩نثار ارواحت