و این علی کریمی که هنوز هست...

بانک ورزش/ این یک مدیحه‌سرایی برای علی کریمی نیست؛ چه اینکه جادوگر با لشکر جان بر کفان مجازی اصلا نیازی به این حرف‌ها ندارد. این در درجه اول یک دست مریزاد ساده است برای آقای شماره هشت که خبر مشارکتش در تاسیس مدرسه‌ای در سیستان و بلوچستان عزیز، در این روزهای سخت کمی حال‌مان را خوش کرد.
اما بعد؛ این یک ملامت‌نامه بلندبالاست برای آنها که امثال کریمی را کنار زده‌اند و خواسته یا ناخواسته در صدد محو این سرمایه‌های انگشت‌شمار هستند. بروید یک جامعه‌شناس درست و حسابی پیدا کنید و از او بپرسید «سرمایه اجتماعی» یعنی چه و چقدر سخت است که یک نفر به چنین سطحی برسد. تحقیق کنید و ببینید میزان سرمایه‌های اجتماعی در هر کشور چقدر اندک است و در عین حال این ذخایر چقدر برای هر جامعه حیاتی هستند. سرمایه اجتماعی یعنی کسی که مردم به او بیشتر از دولت، بیشتر از رسانه‌ها و گاهی حتی بیشتر از خودشان اطمینان دارند. این سرمایه‌ها در بحران و بزنگاه‌هایی مثل سیل، زلزله، قحطی و جنگ به شدت به کار می‌آیند. در ایران اما با سرمایه‌های اجتماعی چه می‌کنند؟
ببینید نوع رفتارها با کریمی، دایی، حجازی، شجریان و نوادری از این دست چطور بوده؟ البته که همه اینها آدم هستند و به حکم زمینی بودن کلی کم و کاستی دارند، اما برآیند وجودشان برای جامعه مثبت است. علی کریمی که به سهم خودش همیشه «زبان مردم» بوده چرا باید اینطور به کناری رانده شود؟ علی دایی که برای کمک به زلزله‌زده‌ها بیشتر از دولت پول جمع می‌کند چرا الان به «دلایل مبهم» بیرون گود است؟ هیچکس به اندازه ما علیه دایی نقد ننوشته، اما آیا حق او این هجر و عزلت مجهول است؟ زنده‌یاد ناصر حجازی که در روزهای بیماری کمک چند میلیونی نماینده احمدی‌نژاد را به او برگرداند و محترمانه از خانه‌اش راند، چرا باید با قلبی آکنده از درد چشم از این جهان فرو می‌بست؟ پرویز پرستویی را به کجا رسانده‌اید که مکررا می‌گوید: «وصیت می‌کنم تلویزیون خبر مرگم را اعلام نکند»؟ و البته این تلویزیون همان است که این روزها با منقاش صدای فردوسی‌پور را حتی از مسابقات قدیمی بیرون می‌کشد تا خدای ناکرده اثری از عادل روی آنتن باقی نماند. محمدرضا شجریان که کلا هیچ؛ مگر ما از این آدم‌ها چند تا داریم و مگر آسان به دست می‌آیند که با آنها چنین می‌کنید؟
این رنجنامه پایان ندارد، چون در کشور ما رنج تازیانه بر سرمایه‌ها پایان ندارد. عجالتا اما دم شما گرم، علی‌آقای کریمی...