ورزش 3/ شايد قياسِ برانکو و کرايف خيلي درست نباشد.اما هدف از اين مقايسه، شخص و باشگاه نيست، بلکه هدف ديکته کردن و پياده کردنِ يک روش توسط يک سرمربي به کليه ارکان باشگاه است.
کمتر کسي هست که قبول نداشته باشد يوهان کرايف معمار و بنيانگذار اصلي فوتبال نوين و جذابِ باشگاه بارسلونا است.فوتبالي روان ، هجومي با بازيِ شناور و مالکانه. همان تيکي تاکايِ معروف که اين روزها زياد از آن ميشنويم.يوهان کرايف اين فلسفه و شکل بازي را نه تنها به بازيکنان، بلکه به کلِ ارکان باشگاه بارسلونا ديکته کرد.حتي هواداران هم انگار گوشه اي از اين پازل بودند.از آن پس، باشگاه فلسفه خود را بر مبناي همين اصول و روش پايه گذاري کرد و حتي انتخاب سرمربي و خريد بازيکن هم در راستاي همين فلسفه و نوع بازي بود.
در مورد برانکو زياد صحبت شده.آمدنش، نتايجش، افتخاراتش و رفتنش.اما چيزي که در اينجا ميخواهيم به آن اشاره کنيم طرز تفکر و سيستمي است که حتي با رفتن برانکو، در پرسپوليس ماند و از بين نرفت.برانکو روحِ تيمي را به پرسپوليس تزريق کرد.علاوه بر فوتبال مالکانه و رويِ زمين، به بازيکنان و هواداران ياد داد که بايد روحيه جنگندگي و تسليم ناپذيري داشته باشند و ضعفهاي خود را به گردنِ زمين و زمان نيندازند.روزي که برانکو رفت همه نگران دوران پسا برانکو بودند،اما حالا بعد از يکسال و با وجود استفاده از دو سرمربي در يک فصل، پرسپوليس در آستانه ي کسب چهارمين قهرماني متوالي است.
انگار همه(از سرمربي تا بازيکن، تدارکات و هوادار) به اين نتيجه رسيده اند که بايد خودشان را با اين سسيستم وفق بدهند وگرنه جايي در اين باشگاه ندارند.اينکه از قهرماني و موفقيت سير نشوند، روحيه مبازره و برتري داشته باشند، تا آخرين دقايق به دنبال پيروزي باشند و از شکستها درس بگيرند و مهمتر از همه اين است که به فلسفه و نوع بازيِ خود ايمان داشته باشند حتي اگر در مقاطعي با شکست و ناکامي مواجه شوند.
حالا کسي ديگر نگران نبود برانکو نيست، اگرچه بايد نگرانِ زماني بود که اين طرز فکر از بين برود چون تا زماني که اين فلسفه و روحيه برتري(مثل روحيه سيدجلال در هنگام ورود به زمين در دقايق پاياني) در اين باشگاه وجود دارد و بر طبق همين هدف، دست به انتخاب سرمربي و خريد بازيکن ميزنند، نبايد نگران بود.
بازار