از برانکو تا فرهاد مجیدی؛ این کجا و آن کجا؟

بانک ورزش/ يک سري مربيان هستند که چه ميبرند و چه ميبازند، در نشستهاي خبري حاضر ميشوند و با خبرنگاران حرف ميزنند. اين مربيان شايسته تحسين هستند. يک نمونه عالي در اين مورد برانکو ايوانکوويچ بود. او نه تنها در همه نشستها حاضر بود (شايد فقط يک بار بعد از باخت به ذوبآهن مصاحبه نکرد)، بلکه طبق عادت شخصياش در اولين جلسه تمريني بعد از هر بازي هم درها را باز ميگذاشت و جواب نمايندگان رسانهها را ميداد. اين اتفاق حتي بعد از رسوايي باخت به قشقايي هم تکرار شد. الان اما فوتبال ايران در قطب ديگر داستان يک پديده جالب پيدا کرده که او فرهاد مجيدي است؛ مردي که چه ميبرد و چه ميبازد در نشست خبري حاضر نميشود!
معلوم نيست اين کار فرهاد از نظرش باکلاسي حساب ميشود يا داستان چيز ديگري است، اما به هر حال پيش از بازي با سپاهان انتقادها از مجيدي به همين دليل بالا گرفت. بندهخدا مجيد نامجو مطلق هم قول داد جناب سرمربي لطف کند و در نشست خبري بعد از بازي حاضر شود، اما مجيدي با وجود کسب يک پيروزي ارزشمند باز هم به کنفرانس نيامد. اين بار علت غيبت آقاي مربي، استرس بالا عنوان شد؛ اما سوال اينجاست که مگر ما در فوتبال استرس پايين هم داريم؟ وقتي يک نفر چه بعد از بازي با نفت ابادان و چه مسابقه با سايپا و سپاهان در نشست حاضر نميشود، اين ديگر ربطي به اضطراب و اين قبيل داستانها ندارد.
عدم حضور در نشست خبري بعد از بازي شنبهشب اما بياحترامي دوبله مجيدي بود؛ هم به اصحاب رسانه و هم به آقا مجيد نامجو مطلق، کسي که وعدهاش در جمع خبرنگاران محقق نشد. کاش لااقل احترام رفيق و همکارت را نگه ميداشتي استاد! جالب است که فرهاد مجيدي هميشه ميگويد با ديدن نامجو عاشق پيراهن شماره هفت استقلال شده؛ اما در عمل نشاني از پايبندي به حرمت اين پيشکسوت ديده نميشود.